De dominantie van Amerikaanse aandelen is voorbij, wat is het alternatief?

Amerikaanse aandelen hebben de afgelopen tien jaar historisch goed gepresteerd. De belangrijkste verklaring daarvoor is kapitaalinstroom. In 2016 hadden buitenlandse beleggers ongeveer $2 bln meer in Amerikaanse aandelen geïnvesteerd dan in hun eigen thuismarkt. Inmiddels is dat verschil opgelopen tot maar liefst $27 bln. Met zulke kapitaalstromen is het niet vreemd dat Wall Street het afgelopen decennium zo’n sterke performance heeft laten zien.

Wat deze ontwikkeling extra bijzonder maakt is dat zelfs tijdens eerdere periodes van grote Amerikaanse innovatie, zoals tijdens de ruimtewedloop in de jaren zestig of de opkomst van het internet in de jaren negentig, de wereld minder enthousiast was over Amerikaanse aandelen dan nu. De huidige voorkeur van beleggers voor Amerika is dus ongekend. Maar wat als die trend draait?

Kapitaalvlucht

Zelfs een kleine verschuiving van dit buitenlandse kapitaal richting thuismarkten kan voldoende zijn om jarenlang betere prestaties te zien van niet-Amerikaanse aandelen ten opzichte van Wall Street. Beleggers reageren op rendementen, en hun allocatiebeslissingen leiden vervolgens tot de geldstromen die markten in beweging zetten.

Die verschuiving lijkt inmiddels voorzichtig begonnen. Steeds meer beleggers schrikken van het politieke klimaat in de Verenigde Staten. Daardoor is een groot deel van de Amerikaanse outperformance van de afgelopen jaren alweer bijna verdwenen. Over de afgelopen drie jaar heeft de Europese Stoxx 600 een rendement van 50% behaald, terwijl de S&P500 op 55% staat. Begin dit jaar bedroeg het verschil nog 35 procentpunt in het voordeel van Amerika. Drie jaar is voor grote institutionele partijen vaak de termijn waarop fluctuaties niet langer als tijdelijk worden gezien, maar als structureel. En zodra men structureel anders naar rendement kijkt, veranderen ook de allocatiebeslissingen en dat zorgt in de regel voor een versnelling van de trend.

Voor mij persoonlijk speelt het Amerikaanse beleid een steeds grotere rol in mijn keuzes. Hoe autocratischer Trump zich opstelt en hoe sterker de Verenigde Staten afglijden richting isolationisme, hoe minder ik wil blootstaan aan Amerikaanse aandelen. Zulke ontwikkelingen schrikken kapitaal af. En dat zie je nu al: de Amerikaanse rente loopt op, terwijl de dollar daalt. Dat patroon herkennen we vooral van opkomende markten en dat noemen we dan kapitaalvlucht. Met $27 bln aan buitenlands geld in Amerikaanse markten is er nu een enorm reservoir aan kapitaal dat de uitgang kan zoeken.

MSCI World ex USA ETF

Om die reden heb ik recent mijn positie in de MSCI World ETF ingeruild voor de MSCI World ex USA ETF. Deze index biedt wereldwijde spreiding, maar sluit de Verenigde Staten bewust uit. Wat mij aanspreekt, is dat de negen grootste posities allemaal Europese bedrijven zijn. Denk aan SAP, ASML en Nestlé, die de nummer één, twee en drie zijn qua grootte in deze ETF. Nummer tien is de Australische Commonwealth Bank. Toch ligt het zwaartepunt qua landweging elders: Japan heeft de grootste weging met 19%, gevolgd door het Verenigd Koninkrijk (13%) en Canada (11%).

Ook qua sectoren is er een mooie spreiding. Financiële instellingen vormen met 25% de grootste sector van de index, gevolgd door Industrie (18%) en Gezondheidszorg (10%). Die diversiteit maakt de index geschikt als wereldwijde kernpositie zonder afhankelijk te zijn van Amerikaanse dominantie.

Wat ik bovendien aantrekkelijk vind, is de zware weging voor Japan. Japan is op dit moment een zeldzaam geval. De inflatie ligt er enkele procentpunten hoger dan de rente. De centrale bank zal daardoor waarschijnlijk de rente flink moeten verhogen. Aangezien de rente nu nog vrijwel op nul staat, hebben Japanse beleggers biljoenen aan kapitaal verplaatst naar buitenlandse markten, vooral naar de Amerikaanse staatsobligaties, om daar rendement te zoeken. De rente is immers een stuk hoger in Japan dan in de Verenigde Staten.

Maar als de rente in Japan stijgt, terwijl die in de Verenigde Staten juist daalt, wordt het aantrekkelijker om kapitaal weer in eigen land aan te houden. Die beweging zorgt voor extra vraag naar de yen, waardoor de munt kan versterken. Wie dan in Japanse aandelen zit, profiteert mogelijk van twee kanten tegelijk: zowel van koerswinst als van valutawinst. Die dubbele motor zorgt voor extra rendement, en maakt Japan momenteel extra interessant binnen de MSCI World ex USA-index.

Twee ETF’s om in deze index te beleggen

Er zijn twee ETF’s waarmee je in deze index kunt beleggen waar ik enthousiast over ben. De eerste is de Xtrackers MSCI World ex USA UCITS ETF (ISIN: IE0006WW1TQ4) , de tweede is de variant van iShares (ISIN IE000R4ZNTN3). Zelf heb ik gekozen voor Xtrackers. Die heeft een beheerd vermogen van $2,6 mrd, tegenover $628 mln bij iShares. Beide ETF’s hebben dezelfde jaarlijkse kostenratio van 0,15%.

Niemand weet exact hoe de wereldwijde markten zich zullen ontwikkelen, maar de signalen wijzen wel in een duidelijke richting. Na een decennium waarin Amerikaanse aandelen alle aandacht kregen, groeit de kans op een structurele herwaardering van andere regio’s. Wie nu al anticipeert op deze trend is al aan boord voordat deze beweging echt goed aan kracht gaat winnen.

En laten we niet vergeten dat dit patroon vaker is voorgekomen. In de jaren zestig dachten beleggers dat Amerikaanse aandelen altijd dominant zouden blijven vanwege hun voorsprong in de ruimtewedloop. Toch presteerden wereldwijde markten in de jaren zeventig beter dan die in de VS. In de jaren negentig leek het alsof alleen Amerikaanse bedrijven zouden profiteren van het internet. Ze liepen immers zover voor op de rest van de wereld. Maar de jaren nul waren dramatisch voor Amerikaanse aandelen. Vandaag loopt Amerika opnieuw voorop, dit keer dankzij kunstmatige intelligentie. Maar net als in eerdere cycli geldt ook nu: het zijn de kapitaalstromen die het rendement bepalen, niet de verhalen.

De auteur heeft een long positie