De markten voor staatsobligaties zijn het jaar nerveus begonnen. Met hun monetaire beleid zijn meerdere centrale banken de financiële markten nog aan het verruimen. Maar het is duidelijk dat zij allemaal denken aan methodes om die verruiming geleidelijk om te gaan zetten in verkrapping. Daar zijn vooral de belangrijkste staatsobligatiemarkten nerveus onder, want turbulentie verhoogt de kans op beleggingsverliezen. Zolang er een kans is dat de inflatie ooit hoger zal worden dan de bedoeling is, zullen centrale banken een passend monetair instrumentarium voor inflatiebestrijding moeten hebben.
Verkrappend effect
Daar hoort een zeker, maar niet altijd duidelijk, niveau van de officiële centralebank-tarieven bij. De rente op dat niveau heeft (in theorie) geen inflatoir en geen deflatoir effect. De centrale banken zitten allemaal onder dit niveau en gaan ook allemaal naar het zogeheten neutrale renteniveau. Vanaf dat punt heeft een renteverhoging een verkrappend effect.
Overigens heeft het stopzetten van aankopen door de banken, zeker bij schuldaflossing van de debiteur, ook een verkrappend effect. Dat laatste is onbekend terrein, wat de onzekerheid van de markten vergroot. Dit verklaart de soms grote stijgingen van de lange rente in de VS en Duitsland.
