De Amerikaanse president zelf wond er in ieder geval geen doekjes om. ‘The S&P just hit an ALL TIME HIGH. This is a big win for jobs, 401-K’s, and, frankly, EVERYONE!’, twitterde Trump maandag.
Deze tweet vond plaats nadat de breed samengestelde graadmeter hoger aan een nieuwe beursweek was begonnen. Daarmee verbond de zittende president feilloos het beurssentiment met de stemming onder het Amerikaanse kiezersvolk.
Volgende week week vrijdag is het precies drie jaar geleden dat de vastgoedmagnaat uit New York werd gekozen tot nieuwe bewoner van het Witte Huis. En aankomende zondag over een jaar beslissen de Amerikanen of Trump nog vier jaar in Washington mag blijven. Aan een voorspelling voor het komende jaar waag ik me niet.
Maar ontegenzeggelijk heeft het beleid van Trump een positief effect gehad op Wall Street. Daarbij doel ik vooral op zijn verlaging van de federale belastingdruk voor grote bedrijven.
Natuurlijk zijn er 101 andere factoren die Wall Street sinds 2016 hoger hebben gezet. Maar de cijfers liegen er niet om. Sinds de verkiezing van Trump rendeerde de S&P500 +42,0%, de Dow Jones +47,8% en de Nasdaq zelfs +60,3%. Met +31,5% komt de Russell2000 van middelgrote Amerikaanse bedrijven er wat bekaaider vanaf.
Maar dit rendement is wel in lijn met dat van de Japanse Nikkei (+33,2%). En toch nog veel beter dan de pan-Europese indices Stoxx50 (+19,9%) en Stoxx600 (+19,1%). Daarnaast zal het Trump plezieren dat de Shanghai Composite over deze periode -5,3% liet zien.
Een nieuw record op Wall Street
Een nieuw record op Wall Street een jaar voor de verkiezingen is echter bepaald geen garantie voor een onbezorgd verkiezingsjaar voor de kandidaat van de partij die het Witte Huis bezet. Onder George W. Bush zette Wall Street in oktober 2007 ook record na record neer. Om in de twaalf maanden daarna door de kredietcrisis volledig in te storten. Voor een belangrijk deel vanwege deze crisis legde Republikein John McCain het in 2008 af tegen Democraat Barack Obama.
De geschiedenis herhaalt zich nooit op dezelfde manier, maar een scenario als in 2007/2008 is ook twaalf jaar later zeker mogelijk. Vooral nu de kansen op een Amerikaanse recessie lijken toe te nemen, moet geen enkele Democratische tegenkandidaat kansloos worden geacht.
