De Brexit heeft politieke, sociale en financieel-economische gevolgen. Bijna iedereen heeft het over de politieke consequenties van de Brexit, maar de laatste twee zijn het belangrijkst. De trend op het sociale vlak is duidelijk. Overal ter wereld zijn mensen teleurgesteld en boos. De woede is vaak moeilijk onder woorden te brengen, maar heeft tot gevolg dat in toenemende mate leiders worden gekozen die niet in het midden van het politieke spectrum vallen.
De trend neigt naar sociale onrust. De Brexit is geen unieke gebeurtenis, maar een katalysator van de sociale onrust. Andere symptomen van deze ziekte zijn Trump in de VS en bijvoorbeeld de Spaanse parlementsverkiezingen van vorige week. In de week vóór de Brexit waren er al een aantal zaken die laten zien dat er veranderingen aan de gang zijn. Het Britse pond brak bijvoorbeeld door een steunlijn, die al dertig jaar zijn werk deed.
Na de Brexit kwam alles in een stroomversnelling. De yuan daalde tot onder het niveau van augustus 2011 (de AEX kelderde toen met 20% omdat China mogelijk mee ging doen met de valutaoorlog).
De yen ging even onder de 100 voor een Amerikaanse dollar.
Aandelen van Italiaanse en Griekse banken gingen in twee dagen met 30% onderuit. Ik denk dat ergens in de komende weken/maanden de ECB en de Fed maatregelen zullen gaan aankondigen om de tandpasta weer in de tube te krijgen. Ik heb geen flauw idee of dat gaat lukken. Wat mij laat mij zien dat de markten de touwtjes weer in handen beginnen te krijgen, is dat overal de aandelen van financiële waarden lager staan. Of het nou Europa, Japan of de Verenigde Staten is.
Financiële waarden zijn de leidende indicatoren van de financiële markten. Het zou voor de lange termijn van de markten echter goed zijn wanneer zij zelf bepalen waar zij willen handelen, in plaats van dat de centrale banken de touwtjes van de marionetten in handen hebben.