Medio mei had Neil Woodford er genoeg van. De Britse fondsbeheerder maakte bekend dat hij zijn belang van zo’n £1 mrd in GlaxoSmithKline (GSK) had verkocht. In een uitgebreide toelichting op wat Woodford zijn ‘Glaxit’ noemt, veegde de fondsbeheerder de vloer aan met de strategie van GSK.
De combinatie van een farmadivisie met – onder andere – consumer healthcare-producten (pijnstillers en tandpasta) heeft niet gewerkt. De omzet van de farmadivisie ligt op het niveau van 2004, schreef hij. Woodford houdt de ‘conglomeraatstructuur’ van GSK verantwoordelijk. Deze structuur gaf het management de mogelijkheid om ingrijpen bij de zwak presterende farmadivisie voor zich uit te schuiven omdat andere divisies – consumer healthcare, vaccins en de hiv-producten – wel groeiden. Maar volgens Woodford loopt nu ook de groei van deze divisies terug. Daardoor komt het dividend in gevaar. Jarenlang drong Woodford bij de raad van bestuur zonder succes aan op opsplitsing van GSK. Nadat de nieuwe bestuursvoorzitter Emma Walmsley zichzelf als ‘continuïteitskandidaat’ had omschreven, gooide Woodford de handdoek in de ring. Hij noemde zijn vijftien jaar lange belegging in GSK een ‘frustrerende ervaring’. Zo frustrerend dat hij zijn volledige belang verkocht. Dat is stemmen met je voeten.
Het kan ook anders. Dat laat het Amerikaanse Elliott Management zien. Elliott is een activistische aandeelhouder. Dit type belegger neemt een belang in beursgenoteerde bedrijven en stemt niet met de voeten, maar gaat de confrontatie met het management vol aan. Bijvoorbeeld door AkzoNobel voor de Ondernemingskamer te dagen. Over de vraag of de agressieve methode van Elliott Management of de wat meer geduldige aanpak van Neil Woodford de voorkeur verdient, kan lang worden gediscussieerd. Maar in ieder geval tonen beiden zich meer eigenaar van ondernemingen dan sommige andere grootaandeelhouders. Catherine Howarth van een Britse actiegroep voor ‘verantwoord beleggen’ beklaagde zich in de Financial Times over de beperkte inbreng van grote institutionele beleggers op aandeelhoudersvergaderingen en over het feit dat deze grote beleggers vrijwel altijd de voorstellen van het management steunen. Aandeelhouders hebben als eigenaar van bedrijven wat ons betreft het recht én de plicht om het management al dan niet ruw wakker te schudden als daar aanleiding toe is. En dat is nog vaak genoeg het geval.
Lees ook: Commentaar: Lange hete zomer in Washington
Wilt u op de hoogte blijven van alle actuele adviezen voor dit aandeel? U kunt u als abonnee aanmelden voor de alerts. Vink onderaan dit artikel het fonds aan of ga voor het volledige overzicht naar de alertspagina op onze website
