Een fundamentele index weegt sectoren met sterke kasstromen het zwaarst, zelfs als de markt ze negeert. De tabakssector is hier een perfect voorbeeld van.
In de jaren ‘90 werden de vier grootste tabaksbedrijven geconfronteerd met een miljardenclaim en schikten ze voor $206 mrd, verspreid over 25 jaar. Dit haalde juridische onzekerheid weg, waardoor hun immense kasstromen direct naar aandeelhouders konden vloeien via dividend en inkoop van eigen aandelen.
Veel beleggers meden de sector om ethische redenen, wat leidde tot extreem lage waarderingen. Hierdoor konden bedrijven goedkoop hun eigen aandelen terugkopen, waardoor de winst per aandeel sterk steeg. Tegelijkertijd werd verdere groei als onmogelijk beschouwd, wat leidde tot het schrappen van grote investeringen en nóg hogere vrije kasstromen. Sinds 2000 was de MSCI Tobacco met een rendement van 3598% de best presterende sectorindex.
Uit de gratie bij beleggers
Een vergelijkbare trend voltrekt zich nu in de oliesector. Net als roken wordt olie als een industrie van het verleden gezien. Beleggers en beleidsmakers richten zich op duurzame energie, terwijl oliemaatschappijen worden gedwongen hun investeringen in fossiele brandstoffen terug te schroeven.
Toch blijft de vraag naar olie bestaan. De grote oliemaatschappijen hebben de afgelopen tien jaar tientallen miljarden minder in nieuwe projecten geïnvesteerd dan voorheen, waardoor hun vrije kasstromen enorm zijn toegenomen.
Lees ook Waarom inflatiebestendige beleggingen essentieel zijn
Verwachte koersexplosie voor olieaandelen
Najaar 2020 zag ik deze trend en tipte olie als een kansrijke investering. Als de geschiedenis zich herhaalt, kunnen olieaandelen over twintig jaar rendementen van duizenden procenten opleveren. Momenteel zijn oliemaatschappijen in fundamentele indices onderwogen ten opzichte van hun bedrijfsresultaten, wat een unieke kans biedt. Wanneer investeringen opdrogen, stijgen uiteindelijk de rendementen.
Lees ook Deze olie- en gasaandelen hebben wij nu in het vizier