Beleggen is vooruitzien en een beetje durven

Grote olieaandelen hebben het in het verleden vaak goed gedaan. En ze zullen het nog beter doen in de toekomst. Dat doet velen pijn in de oren, maar wees objectief en stel je de vraag wie de energietransitie gaat betalen. Wie van oliemaatschappijen eist dat ze verlies dragen door te investeren in groene energieprojecten, heeft waarschijnlijk niet in het bedrijfsleven gewerkt. Projecten met verlies draaien bedrijven de nek om. TotalEnergies, BP, Shell en ExxonMobil weten heel goed hoe ze geld verdienen aan olie en aardgas; van groene projecten hebben ze echt veel minder verstand. Daarom stoppen ze ermee; ze stellen zich de vraag waarom zij deze kar moeten trekken. Terecht, want er zijn bedrijven die het veel beter kunnen.

Probleem is de enorme investeringen die nodig zijn, slechts weinig bedrijven hebben dit geld en kunnen de rentelasten en risico’s aan. Overheden moeten snel zorgen dat groene projecten winstgevend uitgevoerd kunnen worden. Betere wetgeving, eerlijkere spelregels en vooral het wegnemen van onnodige risico’s. Dan zullen de oil majors samen gaan werken met specialistische bedrijven, ze overnemen, of op eigen kracht meer groene projecten beginnen  (denk aan CO2-opslagtechnieken als CCS en CCUS).

Lees ook Wat is de aanleiding voor de forse koersdaling bij enCore Energy?

Beleg voor de korte termijn in olieaandelen als je denkt dat de olie- en aardgasvraag hoog blijft. Beleg erin voor de lange termijn omdat zij met hun enorm diepe zakken in staat zijn de draai richting groen te maken. Van biobrandstoffen, CCS, waterstof tot lithium. Oliereuzen zijn hier veel drukker mee dan de media vaak beweren.

Kolen, kernenergie of aardgas

In de vorige bijdrage schreef ik dat elektriciteit die wordt opgewekt door een kerncentrale $160/MWh, kost terwijl een aardgascentrale dit levert voor slechts $60-65/MWh. Om maar te zwijgen over een kolencentrale: die levert onder de $40/MWh. Dat China en India zich momenteel suf stoken aan kolen mag dus heel begrijpelijk zijn, ook al wilt u dit vast liever niet lezen. Wees niet verbaasd wanneer we in 2025 wereldwijd weer meer CO2 hebben uitgestoten. Maar in Europa en de VS vinden we het klimaat belangrijk en moeten we de keuze maken tussen aardgas- en kerncentrales. Of als belegger: kiezen tussen uranium of aardgas. Omdat continue energielevering steeds belangrijker wordt, gokken veel landen op beide paarden. Waarbij aardgas de voorkeur heeft, zolang het betaalbaar blijft. Geïmporteerde lng is vrij duur.

Omdat nog te bouwen kerncentrales pas na 2035 elektriciteit gaan leveren en er pas na 2027 een tekort komt aan uranium, is er geen haast. Er is momenteel geen tekort aan uranium, getuige de spotprijs van circa $80/ton. De sterke koersstijgingen van uraniumaandelen hebben dan ook eerder te maken hebben met emotie dan vraag en aanbod. Beleggen in aardgasaandelen lijkt op dit moment veel kansrijker.

De hype rond SMR’s (kleine modulaire reactoren) is voorbij; de kosten zijn hoger dan gedacht en de techniek moet nog verder verbeterd worden. Voor 2035 moeten we hier niet veel van verwachten. Landen kiezen voor bewezen reactortechnologie. Kernenergie is in Europa zeker bezig aan een comeback. In navolging van Nederland denkt Denemarken, na een 40 jaar gelden verbod, ook voorzichtig aan kernenergie.

Lithium

De vraag naar elektrische auto’s (EV’s) neemt ook dit jaar toe. Naar verwachting zal 40% van iedere geproduceerde auto in 2030 elektrisch zijn. Met name China stimuleert momenteel sterk met inruilacties. De voorraden lithium worden in 2025/2026 afgebouwd en zo kan in 2027 de lithiumprijs weer gaan stijgen. Toch zien we de laatste maanden bodemvorming bij lithiumaandelen en dat is niet zonder reden. Het probleem voor beleggers is dat de torenhoge beloftes vroeger niet ingelost werden. De enorme koersdalingen van lithiumaandelen zijn niet vergeten. De gemiddelde belegger is nu kopschuw en wil eerst zien dat lithiumbedrijven aansprekende winsten boeken. Dat kan nog even duren.

Lees ook De wereldwijde wedloop om lithium

Geduldige beleggers kunnen echter dit jaar rond de bodem al posities gaan opbouwen. De vraag naar lithium zal in 2024 vier keer zo hoog zijn als in 2024. Dat betekent concreet dat we van een lithiumvraag van slechts 720.000 ton in 2022 naar 3 miljoen ton in 2030 groeien. Beleggen is vooruitzien en ja, ook een beetje durven.