Franklin Templeton, oprichter van vermogensbeheer Templeton ($753 mrd onder beheer), omschrijft een beurscyclus als volgt: ‘Bull markets are born on pessimism, grow on skepticism, mature on optimism and die on euphoria’.
Deze spreuk laat zien dat de huidige bullmarkt zonder twijfel dood aan het gaan is. In de afgelopen weken zijn de waardes die het niveau van euforie meten immers door het dak gegaan. De American Association of Individual Investors vraagt sinds 1978 elke week aan haar leden: bent u de komende zes maanden een stier, beer of neutraal als het gaat om de Amerikaanse aandelenmarkt? Er waren de afgelopen week bijna vijf keer zoveel stieren als beren te vinden. Zo’n extreem getal is maar één keer eerder voorgekomen. Dat was vlak voor de crash van 1987. Dit is nog extremer wanneer wij naar de sentimentindicator voor de Nasdaq100-index kijken. Deze Daily Sentiment Index laat zien dat 96% van de future-handelaren in de Nasdaq100 enthousiast is over de honderd grootste Amerikaanse technologie-aandelen. Het vorige record was in maart 2000, toen de index op 92% stond. Het maakt niet uit waar je kijkt in de financiële wereld: de extremen vliegen je overal om de oren. Er zijn nog nooit zoveel longposities geweest in euro, koper en olie.
Grote top
De Amerikaanse aandelenmarkt gaat ondertussen door het dak. De Relatieve Sterkte Index (RSI) is inmiddels opgelopen tot 89,94. Dit is de hoogste stand sinds 1904. De RSI meet de kracht van een stijging op de beurs door te kijken hoeveel aandelen stijgen op positieve dagen en dat te delen door het aantal dagen van daling. Dit werkt op een schaal van 0 tot 100. Ondertussen bereikt de ene na de andere waarderingsindicator een extreme stand die nog nooit eerder op de borden heeft gestaan. Deze week was dat de verhouding tussen Amerikaanse aandelen en de omvang van de Amerikaanse economie. Deze indicator bereikte in 1999 een stand van 140%. Het nieuwe record is 144%.
De Amerikaanse centrale bank is inmiddels begonnen om de steunmaatregelen uit 2009 weer terug te draaien. Dit zet echter geen rem op het stimuleringsbeleid van centrale banken wereldwijd. De eurzone, Japan en Zwitserland halen immers meer geld uit de geldpers dan de Amerikanen doen verdwijnen. De wereld is een dorp en al die extra liquiditeit van de nog stimulerende centrale banken stroomt zonder twijfel ook naar de Amerikaanse financiële markten. We leven in een extreme wereld.