Waarom krijgt de afnemende werkloosheid zo weinig grip op de inflatie? Dat is de grote vraag die de Fed en de ECB bezighoudt en op hun beurt de analisten. Volgens de theorie van de Philipscurve zou afnemende werkloosheid via loonspanning op de arbeidsmarkt de prijzen van de goederen uit de fabrieken moeten doen stijgen. Centrale banken hanteren deze theorie voor hun inflatieverwachtingen, zodat zij de verhoging van hun rentetarieven beter kunnen timen.
Verouderde theorie
De theorie is echter een oude en de economische omstandigheden zijn drastisch veranderd. Zo is aan de arbeidskant de macht van de werknemers en hun vakbonden aanmerkelijk afgenomen. De komst van zelfstandigen die het werk van de loonwerkers deels hebben overgenomen, geeft de werkgevers mogelijkheden om de loonkosten te matigen. Aan de inflatiekant hebben internet en e-commerce gezorgd voor transparantie, waardoor de prijsconcurrentie is toegenomen. Beide fenomenen verklaren de lossere band tussen de arbeidsmarkt en inflatie.
Inflatie stijgt bij toenemende krapte
Toch zal bij verder toenemende krapte van arbeid de inflatie wel gaan stijgen, zo is veler verwachting. Iedereen blijft dus gespannen uitkijken naar nieuwe werkloosheids- en prijscijfers. Bij een eventuele prijsimpuls zullen ook de rentes op staatsschuld gaan stijgen.