Wat heeft vijftien jaar BRIC-landen ons gebracht?

De term BRIC is een samenvoeging van Brazilië, Rusland, India en China en komt uit de koker van Jim O’Neill van Goldman Sachs. Deze landen zouden volgens hem tezamen de wereldeconomie gaan trekken en zowel de Verenigde Staten als Europa achter zich laten. Waar de BRIC-landen in 2001 samen nog goed waren voor ongeveer 9% van het wereldwijde bruto binnenlands product (bbp), is dit opgelopen tot 25% over 2015. Maar van de verwachting dat de BRIC-landen intensief gaan samenwerken en een machtsblok zouden vormen, is weinig terechtgekomen. Met uitzondering van het opzetten van de New Development Bank, als tegenhanger van de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds (IMF), hebben de BRIC-landen volgens Vanguard nog weinig echte spierballen getoond. Hun invloed binnen de Verenigde Naties en andere internationale instellingen is dan ook zeer beperkt gebleven, meent Vanguard.

Daarnaast lijkt de fut er bij het viertal een beetje uit te zijn. Tot 2014 golden zij als de groeimotoren van de wereldeconomie met bijpassende ratings, maar de groei is in de versukkeling geraakt. Zo heeft Brazilië te kampen gehad met een groot corruptieschandaal en is de kredietstatus inmiddels verlaagd tot junk, terwijl Rusland internationale sancties heeft opgelegd gekregen en gebukt gaat onder de gedaalde olieprijzen. Verder merkt Vanguard op dat India moeite heeft om hervormingen door te voeren en levert China een zware strijd om de haperende groei, toenemende schuldenberg van de private sector en de dreigende ontsporing van de binnenlandse financiële markten het hoofd te bieden.
Samengevat ziet Vanguard dat de BRIC-landen nog middenin hun ontwikkeling staan en ieder te maken hebben met hun eigen individuele demografische uitdagingen. De vier landen maken daarbij niet alleen onderling ruzie, maar ook met de meer ontwikkelde wereld. Mede daarom worden ze vooral gezien als leuk alternatief voor een nog altijd door het Westen gedomineerd wereldtoneel. De BRIC-landen hebben volgens Vanguard vooral behoefte aan een toename van de handel en investeringen door private partijen, maar ook aan nieuwe en effectieve strategieën om hun ontwikkeling te versnellen en politiek te hervormen. Pas dan kan er sprake zijn van een blok van wereldformaat.

Lees ook: ‘Britse small-caps lopen meer risico door Brexit’