Hoe je ook denkt over China, de enige conclusie kan zijn dat er een zeepbel is. De verhouding tussen de balans van Chinese banken en de Chinese economie is gestegen tot 367%. Dit is een stuk hoger dan de 281% van de eurozone of de 87% van de VS. Genoemde balans is in de afgelopen tien jaar met meer dan 1000% gegroeid. Bij dit soort groeipercentages kan het niet anders dan dat er grote hoeveelheden slechte leningen zijn verstrekt, waarvan aflossing onmogelijk is.
Op 11 augustus 2015 devalueerde China zijn munt. Dit was een teken dat China was begonnen met het oplossen van het schuldprobleem. Daalt de munt, dan daalt immers ook de waarde van de schuld. De wereld schrok zich een hoedje. De AEX knalde in tien handelsdagen met 20% onderuit, omdat de wereldeconomie zonder twijfel zal vertragen als een land als China haar problemen aan het oplossen is.
De Chinezen veranderden vervolgens van mening. Er kwamen zaken voorbij als renteverlagingen en een daling van de verplichte reserves die banken moeten aanhouden, die de zeepbel verder opblazen. Het grootste bewijs dat China de problemen niet meer wilde oplossen kwam in het eerste kwartaal van 2016 naar buiten. In vier weken tijd hebben Chinese banken leningen verstrekt ter grootte van 10% van de totale omvang van de economie. Dit is werkelijk extreem.
Dit geeft de wereldeconomie een positieve duw. De Verenigde Staten gaven er nog een duw achteraan. De Amerikaanse economie draait goed, maar de uitlatingen van de Fed hebben ervoor gezorgd dat de markt denkt dat de rente niet voor eind 2017 omhoog gaat. De S&P500 tikte meerdere dagen achter elkaar een nieuw alltime high aan. De extra biertjes zijn leuk, maar de kater groeit met elke nieuw record.
Lees ook: Column: Geld lenen aan Zwitsers, compleet gekkenwerk?