Clusterbomwet betuttelend en onpraktisch

ABN Amro en Rabobank hebben last gekregen van risicomijdend gedrag. Bang om door de toezichthouders (of wellicht niet-genuanceerde media)  te worden aangesproken, willen ze niet meer in zee met beleggingsfondsen waarbij een zeer kleine kans bestaat dat meer dan 5% in bedrijven wordt belegd die clusterbommen maken. In Nederland en België is er wetgeving die verbiedt dat er meer dan 5% belegd wordt in dergelijke bedrijven, op straffe van hoge boetes.

Ongenuanceerd beeld in de media

Dat ABN Amro en Rabobank de beslissing hebben genomen om de fondsen van Franklin Templeton van het schap te halen is onnodig. Franklin Templeton heeft na een verzoek daartoe van de twee grootbanken geen garantie willen geven dat nooit meer dan 5% in clusterbommen wordt belegd. Maar de Amerikaanse vermogensbeheerder heeft wel een prima alarmerings- en risicomanagementsysteem dat cliënten waarschuwt als er toch een grens wordt overschreden.

Blijkbaar vertrouwen de banken er niet op dat ze tijdig kunnen bewegen als er zo’n grens wordt overschreden. Dat zegt meer over hun eigen interne administratie dan over Franklin Templeton. Helaas is er een beeld in de media ontstaan dat Franklin Templeton een boevenclub is die, als het even kan, graag in bedrijven met clusterbommen belegt en daarbij grenzen wil overschrijden. De media hadden door bijvoorbeeld aandacht te besteden aan risicomijdend gedrag of inefficiënte operaties bij de banken, een veel genuanceerder beeld kunnen neerzetten.

Wetgeving over clusterbommen

Een aantal landen in de wereld heeft de dominee willen spelen door beleggen in clusterbommen te verbieden. Het mag geen verbazing wekken dat Nederland daar één van is. De wetgeving is om vele redenen onzinnig.

Bevoogdend

Ten eerste is de wetgeving bevoogdend, betuttelend en daarmee onnodig bureaucratisch. Beleggers kunnen zelf op basis van hun eigen ethische normen wel bepalen waarin ze wel en niet willen beleggen. Dat wordt op grote schaal al door pensioenfondsen gedaan, die hun vermogensbeheerders uitsluitingslijsten geven.

Lachertje

Ten tweede is de wet een lachertje, want zaken doen met bedrijven die clusterbommen maken mag wel. De Nederlandse overheid doet bijvoorbeeld zaken met Lockheed Martin, een van de grootste producenten van clusterbommen in de wereld. Wij bestellen hier niet minder dan de JSF. Als je er niet in mag beleggen, mag je er ook geen zaken mee doen. Ik zie de scheidslijn niet. Blijkbaar werken diverse ministeries langs elkaar heen. Defensie en Economische Zaken hebben blijkbaar andere belangen dan het Ministerie van Financiën dat de wetgeving over clusterbommen heeft gemaakt.

Sterker nog, we kunnen er bijna vergif op innemen dat als wij een aantal bedrijven op de Nederlandse beurs hadden staan van het kaliber Lockheed, de wetgeving over clusterbommen er helemaal niet was gekomen. We zijn immers niet alleen een land van dominees, maar ook van koopmannen. 

En verder zijn bedrijven als Lockheed toegelaten op beurzen elders in de wereld. Ze moeten daarbij meestal aan strenge regels voldoen, staan onder toezicht en betalen daar heffingen voor. Blijkbaar mag er wel door verschillende beurzen, overheden en toezichthouders aan worden verdiend, maar mogen wij er niet in beleggen.

Onpraktisch

Ten derde is de wetgeving over clusterbommen onpraktisch. Eumedion en Dufas hebben een lijst gemaakt van bedrijven die het mogelijk betreft, maar er bestaat geen officiële lijst die de overheid kan gebruiken om beleggers boetes op te leggen. Het is om die reden dat België weliswaar vergelijkbare wetgeving heeft, maar die om praktische redenen niet afdwingt. Verder is de vraag waar je de scheidslijnen trekt. Moeten grote toeleveranciers aan bedrijven die clusterbommen maken dan ook niet worden uitgesloten?

Begeven we ons met dergelijke wetgeving niet op een hellend vlak? Worden straks ‘gewone’ wapenfabrikanten, tabak en porno ook uitgesloten? We moeten er niet van opkijken. Hoewel we in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen billboards van de VVD  langs de kant van de weg hebben staan met een loze slogan als ‘Minder regels’ neemt de bureaucratie in ons land al tientallen jaren alleen maar toe. En kun je alleen maar lachen om dit soort onzinnige politieke aanprijzingen. 

Harry Geels is econoom en directeur Research en partner bij T&E Inmaxxa Vermogensbeheer in Utrecht (www.inmaxxa.nl). Daarnaast is hij hoofdredacteur van Traders Club Magazine (TCM) (www.tradersclub.nl) en partner van de ML Finance Academy (www.mlfa.eu). De informatie in deze opinie is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. De standpunten en vooruitzichten van Geels geven zijn persoonlijke mening weer.

ABN Amro en Rabobank hebben last gekregen van risicomijdend gedrag. Bang om door de toezichthouders (of wellicht niet-genuanceerde media)  te worden aangesproken, willen ze niet meer in zee met beleggingsfondsen waarbij een zeer kleine kans bestaat dat meer dan 5% in bedrijven wordt belegd die clusterbommen maken. In Nederland en België is er wetgeving die verbiedt dat er meer dan 5% belegd wordt in dergelijke bedrijven, op straffe van hoge boetes.

Ongenuanceerd beeld in de media

Dat ABN Amro en Rabobank de beslissing hebben genomen om de fondsen van Franklin Templeton van het schap te halen is onnodig. Franklin Templeton heeft na een verzoek daartoe van de twee grootbanken geen garantie willen geven dat nooit meer dan 5% in clusterbommen wordt belegd. Maar de Amerikaanse vermogensbeheerder heeft wel een prima alarmerings- en risicomanagementsysteem dat cliënten waarschuwt als er toch een grens wordt overschreden.

Blijkbaar vertrouwen de banken er niet op dat ze tijdig kunnen bewegen als er zo’n grens wordt overschreden. Dat zegt meer over hun eigen interne administratie dan over Franklin Templeton. Helaas is er een beeld in de media ontstaan dat Franklin Templeton een boevenclub is die, als het even kan, graag in bedrijven met clusterbommen belegt en daarbij grenzen wil overschrijden. De media hadden door bijvoorbeeld aandacht te besteden aan risicomijdend gedrag of inefficiënte operaties bij de banken, een veel genuanceerder beeld kunnen neerzetten.

Wetgeving over clusterbommen

Een aantal landen in de wereld heeft de dominee willen spelen door beleggen in clusterbommen te verbieden. Het mag geen verbazing wekken dat Nederland daar één van is. De wetgeving is om vele redenen onzinnig.

Bevoogdend

Ten eerste is de wetgeving bevoogdend, betuttelend en daarmee onnodig bureaucratisch. Beleggers kunnen zelf op basis van hun eigen ethische normen wel bepalen waarin ze wel en niet willen beleggen. Dat wordt op grote schaal al door pensioenfondsen gedaan, die hun vermogensbeheerders uitsluitingslijsten geven.

Lachertje

Ten tweede is de wet een lachertje, want zaken doen met bedrijven die clusterbommen maken mag wel. De Nederlandse overheid doet bijvoorbeeld zaken met Lockheed Martin, een van de grootste producenten van clusterbommen in de wereld. Wij bestellen hier niet minder dan de JSF. Als je er niet in mag beleggen, mag je er ook geen zaken mee doen. Ik zie de scheidslijn niet. Blijkbaar werken diverse ministeries langs elkaar heen. Defensie en Economische Zaken hebben blijkbaar andere belangen dan het Ministerie van Financiën dat de wetgeving over clusterbommen heeft gemaakt.

Sterker nog, we kunnen er bijna vergif op innemen dat als wij een aantal bedrijven op de Nederlandse beurs hadden staan van het kaliber Lockheed, de wetgeving over clusterbommen er helemaal niet was gekomen. We zijn immers niet alleen een land van dominees, maar ook van koopmannen. 

En verder zijn bedrijven als Lockheed toegelaten op beurzen elders in de wereld. Ze moeten daarbij meestal aan strenge regels voldoen, staan onder toezicht en betalen daar heffingen voor. Blijkbaar mag er wel door verschillende beurzen, overheden en toezichthouders aan worden verdiend, maar mogen wij er niet in beleggen.

Onpraktisch

Ten derde is de wetgeving over clusterbommen onpraktisch. Eumedion en Dufas hebben een lijst gemaakt van bedrijven die het mogelijk betreft, maar er bestaat geen officiële lijst die de overheid kan gebruiken om beleggers boetes op te leggen. Het is om die reden dat België weliswaar vergelijkbare wetgeving heeft, maar die om praktische redenen niet afdwingt. Verder is de vraag waar je de scheidslijnen trekt. Moeten grote toeleveranciers aan bedrijven die clusterbommen maken dan ook niet worden uitgesloten?

Begeven we ons met dergelijke wetgeving niet op een hellend vlak? Worden straks ‘gewone’ wapenfabrikanten, tabak en porno ook uitgesloten? We moeten er niet van opkijken. Hoewel we in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen billboards van de VVD  langs de kant van de weg hebben staan met een loze slogan als ‘Minder regels’ neemt de bureaucratie in ons land al tientallen jaren alleen maar toe. En kun je alleen maar lachen om dit soort onzinnige politieke aanprijzingen. 

Harry Geels is econoom en directeur Research en partner bij T&E Inmaxxa Vermogensbeheer in Utrecht (www.inmaxxa.nl). Daarnaast is hij hoofdredacteur van Traders Club Magazine (TCM) (www.tradersclub.nl) en partner van de ML Finance Academy (www.mlfa.eu). De informatie in deze opinie is niet bedoeld als individueel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. De standpunten en vooruitzichten van Geels geven zijn persoonlijke mening weer.