Nu met enige vertragingen de winstverwachtingen worden verlaagd is het verstandig om naar het neerwaartse risico van de uitkeringen aan aandeelhouders te kijken. Die hangen immers samen met de winstontwikkeling.
‘En hier komen de afwaarderingen.’ Alsof hij er naar uitkeek, zo kondigde kwantitatief strateeg Andrew Lapthorne van Société Générale begin deze week de breuk in de winstprognoses van analisten aan. In de rapporten die de strateeg uit de analistengemeenschap ontvangt dringt nu eindelijk ook de vraaguitval en margedaling door die hij al had verwacht. Analisten gaan nog niet zo ver in hun aanpassingen dat zij dit jaar een winstdaling voor de bedrijven uit de MSCI World Index voorzien, maar dat komt gezien de snelheid en hevigheid van de afwaarderingen wel steeds dichterbij, constateert Lapthorne.
Wat voor de bedrijfswinsten gold, gaat ook op voor de dividenden, waarvan de verwachtingen ook nog nauwelijks werden aangepast. Toch wordt er in de markt wel degelijk rekening gehouden met slecht nieuws voor de dividenduitkeringen. Dat valt af te leiden uit de dividendfutures die op de Eurex-derivatenbeurs worden verhandeld. Deze dividendfutures geven een indicatie van de marktverwachtingen voor zowel het toekomstig dividend van individuele aandelen als dat van een aandelenindex als geheel.
Dividendverwachting
Het december 2023-contract voor de dividenden van de bedrijven uit de Euro Stoxx 50-index staat lager dan het contract dat in december van dit jaar afloopt én is begin juni opnieuw onder druk komen te staan (zie grafiek). De signalen van de dividendfutures moeten wel in perspectief worden geplaatst. Omdat dividendfutures worden gebruikt in gestructureerde producten en als hedge-instrument is de koersontwikkeling immers niet altijd een perfecte weergave van de dividendverwachtingen van beleggers. Volgens derivatenstrategen van J.P.Morgan is de recente daling van de december 2023-future echter niet door dit soort zaken vertekend.
Dat de waarde van de dividendfuture onder de opgetelde individuele dividendverwachtingen van analisten ligt, duidt niet op een onderwaardering van de future. Het gat tussen beide wordt naar verwachting van J.P.Morgan namelijk gedicht door neerwaartse aanpassingen van de dividendverwachtingen van analisten in de tweede helft van dit jaar. Eventuele dividendverlagingen zijn ook van belang voor inkomensbeleggers, waar ik mij als beheerder van de Hoogdividendportefeuille ook toe reken. Het is volgens strateeg Lapthorne bovendien nu al moeilijk genoeg om aandelen met een aantrekkelijk en houdbaar dividend te vinden.
Aandeleninkoop
Slechts de Britse en Australische aandelen bieden volgens hem nu een dividendrendement dat enigszins in de buurt komt van dat van de jaren zeventig en tachtig. Vooral het dividendrendement van de Amerikaanse beurs oogt karig in vergelijking tot die periode. Dat komt omdat in de VS in de afgelopen decennia aandeleninkoop een steeds groter deel van de uitkering aan aandeelhouders uitmaakt. Lapthorne ziet aandeleninkoop begrijpelijk echter niet als een betrouwbare inkomensbron. Dit gegeven en het lage dividendrendement zijn de redenen waarom de strateeg nog geen Amerikaanse variant is gestart van zijn ‘Quality Income’ strategie, waarin kwalitatief goede aandelen met een dividendrendement van 4% worden geselecteerd. Terwijl er wel een Europese en Aziatische variant bestaat.
De geschiedenis geeft Lapthorne gelijk. Tijdens de coronacrisis halveerde het bedrag dat bedrijven uit de S&P500 Index aan aandeleninkoop uitgaven in het tweede kwartaal van 2020. De dividenduitkeringen daalden ook – twee kwartalen op rij – maar met slechts 9%. Het dividendinkomen dat de Amerikaanse beurs genereert is misschien bescheiden, maar wel relatief solide. Zeker ook in vergelijking tot de ‘hoger renderende’ Europese markt. Zaken om rekening mee te houden als een eventuele recessie – al dan niet veroorzaakt door de aardgascrisis – een deuk in de bedrijfswinsten slaat.
