‘Hij kwam binnen lopen en wilde zijn baan behouden en gaf ons, de VS, uiteindelijk $10 mrd. Wij hebben $10 mrd gepakt. We doen veel van dit soort deals en ik wil er nog veel meer doen.’ Dit is geen citaat van Don Corleone uit de film The Godfather maar de toelichting van president Trump op het belang van bijna 10% dat de VS in chipproducent Intel heeft genomen.
De ‘hij’ in dit citaat is Intel-topman Lip-Bu Tan over wie Donald Trump twee weken geleden nog zei dat hij vanwege belangenverstrengeling ‘onmiddellijk moest opstappen’ maar die nu door de president als een ‘zeer gerespecteerde topman’ wordt omschreven. Op zijn eigen sociale-mediakanaal Truth Social verklaarde president Trump dat de VS helemaal niets voor de 433,3 miljoen aandelen Intel had betaald.
Dat is uiteraard niet het geval. In totaal investeert de VS namelijk $11,1 mrd in de chipproducent via verschillende subsidieprogramma’s – deels al toegezegd en uitbetaald – om chipproductie in de VS te stimuleren. Wat president Trump heeft gedaan is het omzetten van deze subsidies in aandelen zodat de VS van een hierdoor geholpen eventuele waardestijging van Intel kan profiteren.
Koerswinst voor Intel
De geruchten over deze nieuwe aandeelhouder zorgden voor een koerswinst van 5,5% voor Intel. Fijn op de korte termijn voor de bepaald niet verwende Intel-aandeelhouders, maar Trumps deal heeft ook een keerzijde voor beleggers. In het persbericht meldt Intel dat de VS een ‘passieve eigenaar’ is die geen vertegenwoordigers in de raad van commissarissen heeft en die mee zal stemmen met de deze raad over zaken die goedkeuring van de aandeelhouders vereisen. Maar, en dat is enigszins onheilspellend, met ‘beperkte uitzonderingen’. Een bepaling die ook niet nader werd gespecificeerd.
Met dit belang in Intel wordt de economische koers van de VS helaas nog verder verlegd van het sociaal-economisch systeem dat Amerikaanse aandelen (mede) zo’n fraaie premie heeft bezorgd ten opzichte van aandelen uit de rest van de wereld.
