Hoewel centrale banken vaak ver weg staan van de meeste burgers, hebben ze toch een belangrijke invloed op de gang van zaken in de economie. Daarmee hebben ze ook belangrijke invloed op de burgers. Zo was de Fed eind jaren zeventig vrij laks en besloot, wakker geworden, haar kortetermijntarieven snel en drastisch te verhogen. Via een beïnvloedingsmechanisme steeg de lange rente van de staatsobligaties én ook de hypotheekrente van veel Nederlanders rees de pan uit. Dit veroorzaakte de huizencrisis van de jaren tachtig. Dat beïnvloedingsmechanisme liep als volgt. De hoge Amerikaans rente lokte geld weg van Europa naar de VS. Daardoor daalde dus het aanbod van geld in Europa – geld werd als het ware schaarser – waardoor de rente die geldvragers moesten betalen steeg, over alle leentermijnen. Dat verhoogde de hypotheekrente.
Huidige situatie
De huidige Fed heeft het makkelijker, hoewel ook nu de omstandigheden uitdagend zijn. De economische groei en de licht stijgende inflatie zijn een stimulans voor de Fed om haar rentetarieven geleidelijk maar licht te verhogen. Zij weet echter dat de volgende recessie (economische groeidaling) over enige tijd op komst is en zal zich dus inhouden. Dit beleid werkt weinig verstorend. In ieder geval veel minder verstorend dan eind jaren zeventig.