‘Lage ambitie Rutte’, was de kop van mijn commentaar van 15 oktober 2010 naar aanleiding van de beëdiging van het eerste kabinet-Rutte een dag eerder.
Met die stelling doelde ik op het feit dat in het regeerakkoord, tot teleurstelling van VNO-NCW, het ontslagrecht en de duur van de WW ongemoeid waren gelaten. Mijn conclusie: ‘Rutte gaat de boel een beetje bij elkaar houden.’ Lage ambitie of niet, Rutte heeft het zoals bekend zeer lang volgehouden in het Torentje. Want de boel bij elkaar houden, dat ging hem tot vorige week goed af, zij het in regelmatig wisselende coalities en met de nodige ongelukken onderweg.
Dit is echter niet de plaats voor een uitgebreide terugblik op een premierschap van bijna dertien jaar. Wel enkele kanttekeningen en een oproep.
Invloed op aandelen
De kanttekeningen: de Rutte-jaren waren per saldo een uitstekende periode voor beleggers; vooral na de ‘whatever it takes’-speech van ECB-president Mario Draghi in juli 2012 brak er ook voor Europese aandelen een bloeiperiode aan, die tot vandaag voortduurt. Overigens legde Rutte tijdens de vele crisistoppen in die jaren de basis voor zijn Europese staatsmanschap.
Waar de naam Rutte verder onlosmakelijk mee verbonden zal blijven, is de discussie over de dividendbelasting voor Shell en Unilever, die er uiteindelijk toe leidde dat beide bedrijven hun hoofdkantoren uit Nederland terugtrokken, twee zware klappen ook voor de premier persoonlijk. En een derde AEX-fonds waarmee Rutte meer dan gemiddelde bemoeienis had, is nog steeds ASML. Dit vanwege de discussie over de exportbeperkingen naar China.
De nodige amibitie
Tot slot de oproep: stond in 2010 flexibilisering van de arbeidsmarkt hoog op het wensenlijstje van het (beursgenoteerde) bedrijfsleven, thans baart vooral het tempo waarin de duurzame energietransitie kan plaatsvinden ondernemingen zorgen. Het is de komende campagne- en formatieperiode aan de potentiële opvolgers van Rutte om het beleid op die terreinen vorm te geven. Mét de nodige ambitie graag.