Sinds deze week is het officieel: de Amerikaanse presidentsverkiezingen gaan tussen Donald Trump en Hillary Clinton en zijn daarmee al bij voorbaat historisch; het Witte Huis wordt straks bewoond door óf een vastgoedmiljonair die ondanks het verzet binnen zijn eigen partij en dankzij ongekend populistische uitspraken zijn kandidatuur in de wacht heeft gesleept óf door een voormalige First Lady en tevens eerste vrouwelijke president. Daarmee wordt – acht jaar na de verkiezing van de eerste zwarte president – een nieuw bewijs geleverd van de dynamiek van de Amerikaanse samenleving, hoe u ook tegen de denkbeelden van beide kandidaten aankijkt.
De dynamiek van de Amerikaanse samenleving blijkt ook uit de ontwikkeling van de economie en de aandelenmarkt. Toen acht jaar geleden de senatoren John McCain en Barack Obama zich opmaakten voor de verkiezingen, was de huizenbubbel al gebarsten en was de eerste bank (Bear Stearns) al gered. Vlak voor de verkiezingen zou de kredietcrisis exploderen en de Amerikaanse en de wereldeconomie in de diepste crisis sinds de jaren twintig storten. Als gevolg daarvan ging Wall Street voor in een aandelencrash die honderden miljarden dollars en euro’s in rook deed opgaan. Nadat de beleggers en economen maanden hadden gevreesd voor een implosie van het systeem, volgden pas in maart 2009 – Obama was reeds geïnaugureerd – de eerste tekenen van nieuwe groei.
Vanaf dat moment is zowel het herstel van de economie als van Wall Street spectaculair geweest. Natuurlijk met steun van de Fed, maar ook dankzij de innovatiekracht van het Amerikaanse bedrijfsleven. Het mooiste voorbeeld daarvan is het in 2004 opgerichte Facebook dat in 2012 naar de beurs ging en nu al bijna vier jaar lang vrijwel continu nieuwe alltime high’s laat zien, de laatste nog vorige week vrijdag. En over records gesproken; zowel de Dow Jones als de S&P500 zette vorige week weer een hoogste stand ooit neer. Het rendement van de eerste ten opzichte van de verkiezingszomer van 2008 bedraagt +66,0% en van de laatste zelfs +75,7%. Vergelijk dat eens met de Europese tegenhangers Stoxx50 (-10,1%) en Stoxx600 (+22,4%). En u begrijpt dat wij als beleggers alleen maar bewondering kunnen hebben voor dynamiek van de Verenigde Staten.
