Steeds meer beleggers ruilen actief beheerde fondsen om voor indexvolgende ETF’s. Daarmee komen eindelijk de torenhoge winstmarges van de aanbieders van actief beheerde beleggingsfondsen onder druk.
Als er één trend duidelijk is in de beleggingswereld dan is het wel de trek van beleggers van actief beheerde beleggingsfondsen naar indexvolgende ETF’s. Omdat ETF’s er naar streven het rendement van een onderliggende index zo nauwkeurig na te bootsen – en niet meer dan dat – kreeg deze vorm van beleggen het etiket ‘passief’ opgeplakt. Daar tegenover staan de actief beheerde beleggingsfondsen. Deze fondsen hebben juist als doelstelling een hoger rendement te behalen dan de index waar hun prestaties tegen worden afgemeten, de zogeheten benchmark. Zoals eerder al in Beleggers Belangen besproken, is uit meerdere onderzoeken echter duidelijk geworden dat de meerderheid van de actief beheerde fondsen er niet in slaagt beter te presteren dan de benchmark. En dat terwijl de kosten van actief beheer duidelijk hoger zijn dan van ETF’s.
Passief agressief
In een rapport getiteld ‘Passief agressief’ stelt broker Citi terecht dat beleggers nog meer aandacht krijgen voor kosten wanneer de rendementen, of verwachte rendementen, laag zijn. Een beheervergoeding van 1 procentpunt is misschien nog wel te tolereren wanneer het rendement van een actief beheerd fonds 10% is, maar veel minder als het rendement 5% bedraagt. Het gevolg van toenemende aandacht voor de vaak zwakke prestaties en hoge kosten van actief beheerde fondsen is logisch. Beleggers trekken hun vermogen terug uit actief beheerde fondsen en zoeken hun heil in ETF’s. Dat constateert ook Citi, op basis van cijfers van EPFR. In de afgelopen twaalf maanden hebben beleggers wereldwijd liefst $534 mrd uit actieve fondsen terug getrokken, terwijl passieve fondsen in die periode een instroom van $442 mrd kenden.
Dat is slecht nieuws voor werknemers van actieve fondshuizen. Vorige week berichtte de Financial Times dat deze fondshuizen afgelopen jaar flink het mes in de bonussen hebben gezet als gevolg van de druk op de beheervergoedingen. Maar daar blijft het ongetwijfeld niet bij. De winstmarges van de ‘actieve’ fondshuizen zijn namelijk belachelijk hoog, soms wel 40-50%. Tijdens een recente door Morningstar georganiseerde conferentie sprak Saker Nusseibeh, topbestuurder van het Britse fondshuis Hermes Investment Management, zijn ongenoegen uit over de hoogte van de winstmarges die volgens hem zelfs die van de farma- en biotechsector overtreffen. Volgens Citi zijn winstmarges van 40% in een sector die wordt gekenmerkt door relatief lage toetredingsbarrieres en nieuwe marktpartijen die op de kosten concurreren, nauwelijks te verdedigen. De sector doet niettemin een poging. Bijvoorbeeld door fusies en overnames, met kostenbesparingen als een van de belangrijkste doelstellingen. De afgelopen maanden kondigden Amundi en Pioneer, Henderson en Janus en ook Standard Life en Aberdeen Asset Management aan samen te willen gaan.
Volgens Citi is de rol van de actieve fondsbeheerders (en analisten) nog niet uitgespeeld. Actieve beheerders en het onderzoek dat zij doen zijn belangrijke variabelen bij het zo correct mogelijk waarderen van aandelen en obligaties. Dit proces van waardebepaling vormt de kern van het kapitalistisch systeem, meent Citi. Volgens de broker is de prijs die de maatschappij hiervoor betaalt echter te hoog. Dat lijkt ons een terechte conclusie. De winstmarges van de actieve fondshuizen moeten omlaag.
Lees ook: Pappen en nathouden
Wilt u op de hoogte blijven van alle actuele adviezen voor dit aandeel? U kunt u als abonnee aanmelden voor de alerts. Vink onderaan dit artikel het fonds aan of ga voor het volledige overzicht naar de alertspagina op onze website
