De bullmarkt is nog niet voorbij, maar heeft mogelijk wel zijn beste tijd gehad. Wall Street stijgt al sinds maart 2009. Dat is opmerkelijk lang. De laatste fase van bullmarkten wordt gekenmerkt door euforie. In de middelste fase verschuift de aandacht van onderwaardering naar kwaliteit.
Als je naar de lengte van de huidige bullmarkt kijkt, lijkt het einde nabij. De huidige bull-run van de S&P500 duurt nu al 121 maanden. Dat is de op een na langste periode in de geschiedenis. Kijk je echter naar de return, dan zie je dat het rendement achterblijft op het gemiddelde: 429% versus 473%. Dit is evenwel een ontwikkeling die niet op zichzelf staat. Ook in de reële economie zie je dat de lengte van de conjunctuurcyclus toeneemt, terwijl tegelijkertijd de trendmatige groei daalt.
De stier komt op leeftijd, maar bullmarkten sterven niet van ouderdom. Volgens Sir John Templeton worden ze uit pessimisme geboren, groeien ze in scepticisme, rijpen ze onder optimisme en sterven ze door euforie. Wat de legendarische belegger daarmee wil zeggen, is dat financiële markten voornamelijk bewegen op basis van emotie.
Onverwachte ontwikkelingen
In tijden van euforie kunnen kleine gebeurtenissen het startschot geven voor een nieuwe bearmarkt. Maar bullmarkten kunnen ook aan hun eind komen door onverwachte negatieve ontwikkelingen. Factoren als toenemende rentevrees, geopolitieke spanningen of oorlogsdreiging kunnen op korte termijn felle koerscorrecties veroorzaken.
Niemand kan met zekerheid zeggen hoe lang de huidige bullmarkt nog zal duren. Het kan zijn dat we reeds in de laatste fase van de opgaande cyclus zitten. Niet alleen doet momentum het goed, ook het rendement van kwaliteitsaandelen mag gezien worden. De factor waarde bewijst zijn meerwaarde als de economie uit een recessie kruipt. Als de vaart erin zit, jagen momentumaandelen de markt omhoog. Kwaliteit is van belang als de economische groei vertraagt. En in een recessie verdienen laagvolatiele aandelen de voorkeur, al kunt u dan beter niet beleggen.
Het feit dat momentumaandelen het goed doen, kan je ook zien als een teken van euforie. Daartegenover staat dat veel beleggers de volgende bearmarkt vrezen. Dat is op zich een teken dat het einde van de huidige bullmarkt nog niet in zicht is. Het is dus zaak om de juiste aandelen te kiezen. Het verleden heeft laten zien dat beleggen in kwaliteitsaandelen niet alleen in uitdagende tijden, maar ook door de jaren heen een aardig rendement kan opleveren.
Wat is kwaliteit?
De vraag is hoe je kwaliteit definieert. Het financiële woordenboek omschrijft kwaliteitsaandelen als aandelen die gedurende een reeks van jaren een solide belegging zijn gebleken. Onder die noemer vallen ook aandelen met een smetteloze historie van dividendverhogingen, zoals dividendaristocraten.
De lijst van factoren die de kwaliteit van een bedrijf kunnen bepalen is echter lang. Aanbieders van indices en vermogensbeheerders hanteren eigen criteria voor kwaliteit. In de leerboeken gaat het veelal om bedrijven met een hoog rendement op eigen vermogen.
Het rendement op eigen vermogen deelt de nettowinst door de eigen middelen. Het punt is wel dat de berekening geen rekening houdt met de schulden van de onderneming. Naarmate bedrijven meer met vreemd vermogen gefinancierd zijn, daalt de zelffinancieringsgraad en stijgt het rendement op eigen vermogen.
Maar al kijk je naar de sterkte van de balans, het rendement op eigen vermogen telt nog een zwak punt. De nettowinst is kneedbaar voor zogeheten eenmalige baten en kostenposten. Veel analisten kijken daarom ook naar de marge van de brutowinst.
Als je aandelen echt voor de lange termijn koopt, dan kun je beter bedrijven met sterk schommelende cijfers vermijden. Bedrijven streven ernaar om elk jaar meer winst te maken. Het ene jaar lukt dat beter dan het andere en in sommige jaren helemaal niet. Een hoge winstvariabiliteit is een teken dat de toekomstige winst per aandeel minder zeker is, wat neerkomt op een lage kwaliteit van de winst.
Indexaanbieder S&P beoordeelt de kwaliteit van aandelen op drie punten: het rendement op eigen vermogen, de zelffinancieringsgraad en de winstvariabiliteit. Voor elke factor geldt: hoe hoger hoe beter.
