Wereldspeler die toe is aan een sentimentsomslag

Aan de beurskoers is het niet te zien, maar voor de Franse sterke drankengroep is het een bijzonder heugelijk jaar. Want in 1975, een halve eeuw geleden dus, kwam de fusie tot stand tussen de Franse groepen Pernod, opgericht in 1805 en Ricard, gesticht in 1932 door Paul Ricard.

Wereldspeler

De voorbije vijftig jaar heeft de groep niet stilgestaan en is door een reeks overnames uitgegroeid tot de grootste premium sterkedrankenproducent ter wereld en de nummer twee in de wereld in wijn & sterke dranken. Pernod Ricard bezit 18 van de 100 belangrijkste sterke drankenmerken wereldwijd, heeft een jaaromzet van €11,5 mrd, een bedrijfswinst van €3,1 mrd, 19.550 personeelsleden en 94 productiesites, verdeeld over 160 landen, waarvan 60 landen met minstens een vertegenwoordigingskantoor.

Hele rij acquisities

Belangrijke acquisities de afgelopen halve eeuw waren de Ierse whiskeyproducent Irish Distillers met topmerk Jameson (1988), de joint-venture met Cuba Ron voor de verkoop van rummerk Havana Club (1993) en de acquisitie van Seagram met de whiskey-merken Chivas Regal, The Glenlivet, Royal Salute en het cognac-topmerk Martell (2001). Die van Allied Domecq in 2005 deed de omvang van de groep verdubbelen met de champagnemerken Mumm en Perrier-Jouët, het whiskeymerk Ballantine’s, likeuren Kahlua en Malibu en de gin Beefeater. En verder was er nog de overname van Absolut Vodka (2008) en de acquisitie van de super-premium gin Monkey 47 (2016).

Vele van de vermelde merken behoren tot de dertien ‘Strategic International Brands’ van de groep, die goed zijn voor 62% van de groepsomzet. Daarnaast zijn er ook nog dertien ‘Strategic Local Brands’ die 18% van de groepsomzet voor hun rekening nemen. Verder heeft Pernod Ricard nog een stapel ‘Specialty Brands’ en ‘Wijnen’, maar voor die laatste categorie is er intussen wel een overeenkomst tot verkoop met de Australische groep Wine Holdco Limited gesloten.

Handelsbelemmeringen

Het is echter operationeel geen feestjaar voor de groep en de topman Alexandre Ricard, die uitgerekend zijn tiende verjaardag als ceo viert. Hij en de familie beschikken nog over 15% van de aandelen. Een van de internationale aandeelhouders is de Belgische holding GBL (6,7% van de aandelen).

Dat het geen feestjaar is, komt doordat zich in de belangrijkste afzetmarkten van de Franse destillateur strubbelingen voordoen. Azië (China) stond vorig boekjaar intussen in voor €5 van de €11,5 mrd groepsomzet. In oktober voerde het Chinese ministerie van Handel antidumpheffingen in voor dranken geïmporteerd uit de Europese Unie als tegenmaatregel voor importheffingen op Chinese elektrische auto’s.

In een ander dispuut met China komt het nu tot zware importtarieven van 34,9% op Europese brandy zoals cognac, calvados en grappa. Maar Pernod Ricard maakte afspraken rond minimumprijzen met de Chinezen, zodat cognacmerk Martell vrijgesteld is van de zware heffing. De tariefbesoignes veroorzaken ook problemen in de Verenigde Staten zelf, een andere zeer belangrijke afzetmarkt. Een oplaaiende handelsoorlog kan ook hier voor een teruglopende vraag zorgen.

Omzet onder druk

Het ziet er in elk geval naar uit dat voor het tweede boekjaar op rij de jaaromzet zal dalen. Boekjaar 2022-’23 (afsluitdatum 30/6) leverde nog een jaaromzet van €12,1 mrd. Vorig boekjaar daalde de omzet tot €11,6 mrd (-4,4%) en voor dit jaar bedraagt de analistenconsensus €11,0 mrd (-5%). Na negen maanden stond het omzetcijfer alvast op €8,5 mrd, een daling met 4% op vergelijkbare basis. De verkoop in de VS stond na die periode op -5% (wel +2% in derde kwartaal) en de Chinese zelfs op -22% (-5% in derde kwartaal).

En de zwakke dollar is ook al geen cadeau, want 1% daling van de dollar zorgt voor €15 mln terugval in de bedrijfswinst. Gelukkig zijn er andere markten zoals Brazilië, Canada en India die wel groeien om de schade nog enigszins te beperken. Europa wist de vergelijkbare omzetdaling te beperken tot -2%. Die omzetdaling drukte heel hard op de beurskoers. Daar waar in 2023 nog een recordkoers werd bereikt net onder €220 staan we nu op €90 of zowat 60% lager, terug op het niveau van 2016.

Pernod Ricard doet er wel alles aan om de rendabiliteit op peil te houden en dus de margedruk te minimaliseren. De ebitda-marge bedroeg in boekjaar 2023 nog 31,0%, vorig boekjaar 30,7% en zou volgens de gemiddelde analistenverwachting doorzakken naar 30,3% voor het lopende boekjaar. In 2017 bedroeg de ebitda-marge nog 28,9%. De Franse destillateur haalt dus niet meer de piekmarges van enkele jaren geleden, maar historisch gezien zijn dit ook niet echt lage, maar eerder gemiddelde marges als we het volledige voorbije decennium bekijken.

Sentimentswissel nodig

Samenvattend wordt het door onder meer de handelsbelemmeringen met China en de VS voor het tweede jaar op rij geen topjaar voor Pernod Ricard, maar zijn er wel degelijk markten waar het best goed gaat met het Franse concern.

Bovendien was het aandeel sinds 2010 niet meer zo goedkoop als vandaag, met een waardering tegen 12,5 keer de verwachte winst, terwijl dat gemiddeld de voorbije tien jaar 23,4 keer de winst was. Ook de ratio koers/omzet van 2,0 keer is uitzonderlijk laag tegenover een gemiddelde van 4,0 keer het afgelopen decennium. Idem dito voor de koers/boekwaarde (nu 1,4 versus 2,6 gemiddeld over tien jaar).

• Investeerderspagina van de onderneming

Advies aandeel Pernod Ricard op ‘kopen’

We verwachten een stabiel en aantrekkelijk dividend van €4,70 per aandeel (5,2% brutodividendrendement). Belangrijk om aan te geven, is dat de analisten tot nader order nog geen beterschap zien, maar dat kan veranderen als de tarievenoorlog eenmaal is verwerkt. Daar zit het potentieel voor een sentimentswissel: er zit heel veel slecht nieuws in de huidige waardering. We mikken dan ook op beterschap in de komende 12 tot 24 maanden.