Nu de beurzen van New York tot Amsterdam en Tokio op of nabij recordstanden noteren, is een belangrijke vraag of beleggers geen hoogtevrees moeten hebben.
Ik raad u in ieder geval aan het gevoel dat het niet hoger kan serieus te nemen. Vier stappen zijn daarbij te overwegen: onderzoek waar uw hoogtevrees vandaan komt, neem uw assetallocatie onder de loep, onderzoek of er een passende bescherming is tegen koersdalingen en beoordeel of – en zo ja, hoe – u uw aanpak moet veranderen.
Nederlandse aandelen portefeuille
Ik beantwoord deze vragen aan de hand van de door mij beheerde Portefeuille NL, die deze maand ook weer nieuwe records neerzette. Ervan uitgaande dat mijn hoogtevrees wordt aangewakkerd door de recordstanden van de beurzen wereldwijd, bekijk ik als vervolgstap de assetallocatie. Die is in orde, namelijk in lijn met de spelregels die ik in het begin heb opgesteld.
De laatste aanpassing was in januari, toen ik Besi verving door ASML. Het feit dat ik gespreid beleg tussen defensieve en offensieve sectoren en ook nog zo’n 5% kasgeld aanhoud, biedt mij ook voldoende bescherming. Iets als een optieconstructie ter bescherming zou niet passen binnen mijn spelregels, die voorschrijven dat ik alleen beleg in de favorieten van onze sectorredacteuren.
Recordstanden op beurzen wereldwijd
Tot slot de vraag of ik mijn aanpak moet veranderen. Het antwoord is ontkennend. Juist omdat ik duidelijke regels heb opgesteld en de naleving daarvan dagelijks monitor, word ik niet bang van de recordstanden. Zeker zolang het aantal verkoopadviezen voor aandelen op het Beursplein nog zeer beperkt is, zie ik ook in fundamenteel opzicht nog voldoende opwaarts potentieel.
Aan de hand van het simpele voorbeeld van de Portefeuille NL is dit nu mijn belangrijkste boodschap: als u belegt volgens een heldere filosofie en u die ook gedisciplineerd monitort, hoeft u van mij geen angst te hebben voor hoogtevrees. Mocht u hierin echter steken hebben laten vallen, dan raad ik u aan uw portefeuille op korte termijn goed onder de loep te nemen.
