Intel boekte na twee opeenvolgende verlieskwartalen weer winst en daar reageerde de markt heel enthousiast op. Iets té enthousiast.
Natuurlijk heeft de markt altijd gelijk maar een meer diepgaande lezing van het kwartaalrapport laat zien dat overdreven optimisme misplaatst of op zijn minst heel voorbarig is. Na een recordverlies van $2,8 mrd in het eerste kwartaal had het management de lat heel laag gelegd. Intel ging er vlot boven, maar beter dan verwacht is niet hetzelfde als goed.
Op jaarbasis daalde de omzet al voor het zesde kwartaal op rij. Voor de pandemie haalde Intel makkelijk brutomarges tussen 55 en 60%. Het voorbije kwartaal was dit 35,8%. Veel verbetering zit er op korte termijn niet in.
Intel wil op de processormarkt marktaandeel terugwinnen van AMD en koos ervoor om dat te doen door de prijzen fors te verlagen. Het bedrijf snoeit fors in de kosten om de hogere uitgaven te compenseren, maar dat is onvoldoende. Intel wil tegen 2026 concurreren met TSMC in het produceren van chips voor derden en tegelijk op de CPU- en GPU-markt blijven meespelen. De kapitaalbehoefte zal de komende jaren met andere woorden heel hoog zijn. Dan zijn hoge rentes geen goede zaak.
De komende jaren moet een deel van de uitstaande schuld ($50,3 mrd) worden geherfinancierd. Nu al zijn de rentelasten op jaarbasis bijna verdubbeld. Intel dekt zich in tegen verdere rentestijgingen met derivaten, maar die bescherming is niet gratis. Het verkoopadvies blijft staan.