In de afgelopen jaren reageerden beleggers telkens dolenthousiast op stimulerende maatregelen van centrale bankiers, maar de laatste weken is er iets veranderd. Op 28 januari kondigde de Japanse centrale bank een negatieve rente af, en in de twee weken erna daalde de Japanse bankenindex met 28%.
Ik ben blij dat beleggers het vertrouwen in centrale bankiers hebben verloren. Het kan immers niet zo zijn dat de koersen in Europa flink hoger staan dan in 2011, terwijl de winsten flink lager zijn. Dat is echter wel de realiteit, en de stijgende koers-winstverhouding die hiervan het gevolg is, is slecht voor bijna elke belegger. Zo moet de langetermijndividendbelegger de dividenduitkering herbeleggen tegen hogere koersen, waardoor hij minder aandelen krijgt en zijn langetermijnrendement daalt. De beginnende belegger koopt tegen te hoge koersen, net als beleggers die bijvoorbeeld elk kwartaal een mandje aandelen kopen.
Iedereen die op lange termijn het beste voor heeft met de economie, moet nu blij zijn. Veel te lang hebben stimulerende maatregelen er namelijk voor gezorgd dat onhoudbare bedrijfsvoering houdbaar is. De lage rente, in combinatie met liquiditeit voor iedereen, heeft ervoor gezorgd dat zwakke bedrijven eenvoudig konden overleven. Het verlies van vertrouwen in centrale banken zorgt ervoor dat deze bedrijven omvallen. Goed ondernemerschap wordt dus eindelijk weer beloond.
De hoge koersen van dit moment zorgen er daarnaast voor dat pensioenfondsen onrealistische aannames kunnen doen. De dekkingsgraad is immers een stuk hoger doordat centrale banken de koersen hebben opgestuwd. Hoe langer een zeepbel blijft groeien, hoe groter de gevolgen zullen zijn als hij knapt. Ik ben blij dat beleggers hebben besloten om niet langer mee te bouwen aan die zeepbel.
