Tussen de soms wat droge analistenrapporten die ik in de analistenrubriek van Beleggers Belangen bespreek vallen de bijdragen van Albert Edwards nogal op. Niet alleen zijn de analistenrapporten van de strateeg van Société Générale met humor en zelfspot geschreven, Edwards durft ook stelling te nemen.
In zijn jongste analyse neemt hij de Amerikaanse technologiesector op de korrel. Volgens Edwards worden veel Amerikaanse technologie-aandelen ten onrechte aangezien voor groei-aandelen die tegen een zeer hoge koers-winstverhoudingen verhandeld mogen worden.
In werkelijkheid is een flink aantal van deze bedrijven gewoon cyclisch, aldus Edwards. De zich nu voltrekkende ‘winstrecessie’ zal deze aandelen ontmaskeren en laten zien dat de hoge winstverwachtingen en waardering voor deze groep volkomen misplaatst zijn.
Slechtste advies van de eeuw
Dit past in de theorie die de strateeg al sinds eind 1996 gebruikt om de financiële markten te verklaren. Edwards noemt die theorie de ‘ijstijd’, waarin het almaar dalend rendement op staatsobligaties niet meer tot steeds hogere koersen en waarderingen van aandelen leidt. Eind 1996 raadde Edwards beleggers dan ook aan om vol op obligaties in te zetten en waarschuwde hij voor een zware bearmarkt in aandelen. Die waarschuwing was achteraf gezien een van slechtste adviezen van deze eeuw, erkent de strateeg. Hij zat vooral helemaal mis voor de Amerikaanse beurs, waarvan de waardering helemaal niet daalde. Dat was volgens hem het gevolg van het extreem ruime monetair beleid van de Federal Reserve, die de Amerikaanse economie uit de door Edwards verwachte recessies heeft gehouden.
Maar het advies van Edwards om vol op obligaties in te zetten pakte wel goed uit. Sinds eind 1996 is het rendement van de MSCI World Index namelijk nauwelijks hoger dan dat van langlopende staatsobligaties van de G7-landen waarover hij zo enthousiast was.
Analistenrapporten met mea culpa
Ondanks zijn mispeer over de Amerikaanse aandelenmarkt houdt Edwards vast aan zijn ijstijd-theorie. Hij verwacht een dusdanige daling van de winst per aandeel en de waardering dat de S&P500 Index het dieptepunt van maart 2009 (666 punten) zal benaderen. Edwards vreest dat hij dit keer wel gelijk krijgt, maar hoopt van niet. In dat geval blijft beleggers een bearmarkt bespaard en krijgen ze een bonus in de vorm van een ongetwijfeld weer humoristische mea culpa van deze kleurrijke strateeg.
