In de VS is de afstand (spread) tussen de korte- en de langetermijnrente al enige tijd aan het afnemen. Deze was 125 basispunten aan het begin van het jaar en is nu 58,5 basispunten. Dat is alweer 15,5 basispunten minder dan op 13 november. Beide rentes worden door verschillende factoren beïnvloed.
Bloomberg News schreef daar een interessant artikel over (Brian Chappatta, 13 november jl). De korte rente, nu 1,75%, wordt vooral beïnvloed door de rentetarieven die de Fed hanteert. Aangezien de kenners renteverhogingen verwachten, stijgt die korte rente dus. De tienjaarsrente, nu 2,335%, is in 2017 net als de dertigjarige juist gedaald. Die rentes worden vooral beïnvloed door de inflatieverwachtingen. Die blijven laag, waardoor de lange rentes ook laag blijven.
Voorbode
Vraag en aanbod zijn natuurlijk ook belangrijke factoren die de rente beïnvloeden. De lange schuld is bij vragers als institutionele beleggers populair en de korte bij aanbieders als de staat. Er is daarmee door de vraag- en aanboddynamiek druk op de lange rente (veel vraag leidt tot koersstijging, dus tot rentedaling) en opwaartse druk op de korte rente (veel aanbod leidt tot koersdaling en dus rentestijging). Overigens, een korte rente die hoger is dan de lange rente is nog wel eens de voorbode van een recessie.