Gerekend vanaf 1 januari 2001 heeft de MSCI Europe een gemiddeld jaarrendement gegeven van 3,4%.
Het totaalrendement – cumulatief, dus inclusief herbelegd dividend – over die periode bedraagt 70,1%. Wie over deze periode echter de tien dagen met de hoogste rendementen heeft gemist, ziet het gemiddeld jaarrendement dalen van 3,4 naar -0,8%. Over de gehele periode resteert dan een cumulatief rendement van -12,1%. Dat komt neer op een verschil van 82,2 procentpunt op basis van slechts tien handelsdagen over een periode van bijna zeventien jaar! Wie over deze periode de beste dertig dagen heeft gemist, ziet het verschil zelfs oplopen tot 131 procentpunt. Dat dit verschil zo enorm groot is, komt doordat de rendementen op de beste dagen van de MSCI Europe allemaal tussen de 5 en 10% per dag lagen.
Er is een plausibele verklaring voor het missen van deze beste beursdagen: ze deden zich voor in een tijd waarin de financiële wereld in paniek was. De dagen met de grootste stijgingen volgden namelijk zonder uitzondering op de dagen met de grootste dalingen. In de top-20 van de beste en slechte beursdagen ooit, vinden we allemaal data terug uit de crisis van de jaren ‘30, de crash van 1987 en de kredietcrisis van 2008. Veel beleggers die aan markttiming doen, zijn juist in deze periode uit de markt gestapt.
Het enige waar een belegger zijn aanwezigheid dan wel afwezigheid in de markt op zou moeten bepalen, zijn winstgroei, dividenden en de waardering die deze twee zaken met zich meebrengen. Het nadeel van deze beoordelingssystematiek is wel dat hij pas na tien jaar goed werkt.
Op een termijn van een paar maanden speelt de waardering een heel andere rol. Het valt volgens mij niet te voorspellen of de koers-winstverhouding op korte termijn omhoog of omlaag gaat. In de financiële wereld klinken echter vaak mooie verhalen van mensen die dat wel denken te weten. Zo zou de lage rente ervoor zorgen dat beleggers een hogere koers-winstverhouding zouden willen betalen, met als gevolg stijgende aandelenkoersen. De theorie klinkt logisch, totdat we de data erbij pakken vanaf 1871, het moment dat aandelenkoersen en winsten van bedrijven goed werden gedocumenteerd. Die gegevens laten geen enkel verband zien tussen aandelenkoers en rente.
Het rendement van een belegger schiet pas echt omhoog als hij voor de lange termijn in de markt zit op basis van fundamentele waarden, en zich niet gek laat maken door de paniekaanvallen van andere beleggers.