De theorie van beleggen klinkt vaak logisch, maar in de praktijk blijken zaken toch net even anders te liggen. Neem de rente. De gedachte is dat een stijgende rente slecht is voor aandelen en een dalende rente goed. In theorie zijn er meerdere argumenten om dit te onderbouwen.
Ten eerste zorgen dalende rentes dat sparen minder aantrekkelijk is. Spaarders zullen op zoek gaan naar meer rendement en komen dan meestal uit bij aandelen. Ten tweede zorgen dalende rentes dat bedrijven zich goedkoper kunnen financieren. Het gevolg is dat er minder rentekosten zijn, waardoor er van de omzet meer winst overblijft. Of er is ruimte om extra te investeren, waardoor er in de toekomst meer winst zal zijn. Beide gevolgen zorgen ervoor dat de toekomstige koers-winstverhouding daalt. Dit maakt beleggers enthousiast, en zij zullen vervolgens de aandelenkoersen hoger zetten. Op het eerste gezicht lijkt de praktijk de theorie te ondersteunen. Kijk maar eens naar wat er in de afgelopen dertig jaar is gebeurd. De Amerikaanse tienjaarsrente is gezakt van 10% naar 2,5% en de Dow Jones is gestegen van 2.000 naar 20.000 punten. Maar het is vaak genoeg gebeurd dat een lage rente juist zorgt voor extra sparen en dat een hogere rente zorgt voor stijgende aandelenkoersen. In januari 2010 hadden Nederlanders €289 mrd aan spaargeld. Dit is in de afgelopen zes jaar gestegen met 18% naar €341 mrd. De hoogste vrij opneembare spaarrente bij Nederlandse banken is in deze periode gedaald van 2,5% naar 0,7%. Tussen 1950 en 1966 steeg de Amerikaanse tienjaarsrente van 2,3 naar 5%. In deze periode ging de Dow Jones index van 200 punten naar 1000 punten. Laat u dus niet gek maken wanneer u de huidige Amerikaanse tienjaarsrente van 2,3 % sterk ziet oplopen.
Lees ook: Uitspraken Trump en May beïnvloeden valutakoersen
Wie mag dit artikel niet missen? U kunt als abonnee dit artikel cadeau geven aan uw vrienden of familie. Klik bovenaan het artikel op de link en het artikel wordt per e-mail doorgestuurd.