Beursgenoteerde bedrijven en hun accountantskantoren produceren stapels financiële rapporten die zo onduidelijk zijn dat niemand ze gaat lezen. Een voorbeeld van een jaar of tien geleden. Rob McEwen, de oprichter van Goldcorp, moest destijds zijn handtekening zetten onder een financieel rapport van 16 pagina’s dat in het jaarverslag terecht zou komen. Hij besteedde drie uur aan het bestuderen van dit document. McEwen snapte niet alles en weigerde daarom te tekenen. De accountants wezen hem erop dat dit een groot probleem zou opleveren bij de Amerikaanse toezichthouder SEC en bij de beurs van New York.
Het probleem van de almaar uitdijende regelgeving is dat die het speelveld vrij maakt voor mensen met criminele bedoelingen
Hierop riep McEwen een spoedvergadering bijeen van de raad van bestuur van Goldcorp. Hij zou pas tekenen als iemand alles kon uitleggen wat er stond. Waarom was het zo moeilijk, vroeg hij zich af: Goldcorp was een eenvoudig bedrijf. Er stond geen schuld op de balans, er waren stapels cash en Goldcorp was sterk winstgevend. Dat valt toch wel in duidelijke taal op één pagina te krijgen?! Niemand van de raad van bestuur snapte het document in zijn totaliteit, waarop McEwen het terugstuurde naar de accountants. De volgende dag kwam er een rapport van 8 pagina’s, maar nog steeds was er niemand te vinden die alles snapte. Rob McEwen tekende vervolgens toch en nu noemt hij dat de grootste fout in zijn professionele carrière.
Het probleem van de almaar uitdijende regelgeving is dat die het speelveld vrij maakt voor mensen met criminele bedoelingen. Niemand zal na het bestuderen van een financieel rapport opstaan om te zeggen dat dit echt niet kan. Als de hele markt ziet wat bedrijven echt met hun financiën doen, werkt dat goed gedrag in de hand. Nu moeten beleggers maar vertrouwen op de goede bedoelingen van bedrijven.
Lees ook:
De 5 tips van Karel Mercx
Beleggen in het huidige beursklimaat
Dansen zolang de muziek speelt
