De Verenigde Staten, Engeland en Frankrijk zijn stellig dat het gebruik van chemische wapens ontoelaatbaar is en dat er moet worden ingegrepen in Syrië. Het zal de Verenigde Staten vooral van doen zijn om mogelijke nucleaire activiteiten de kop in te drukken, ook de reden voor de inval in Irak en verder terug in Afghanistan. Beleggers kruipen in hun schulp, een reactie die er ook was toen de VS dreigde Irak binnen te vallen. Toen de bommen daadwerkelijk vielen ging de beurs destijds overigens wel weer snel omhoog.
Het is altijd even de vraag waarom aandelenmarkten zo heftig reageren op dit soort politieke spanningen. In zijn algemeenheid kan worden gesteld dat dergelijke ontwikkelingen slecht zijn voor de economie. Bedrijven en consumenten worden terughoudend met geld uitgeven. Beleggers gaan minder risico's aan voor de lange termijn, wat een optimale allocatie van middelen teweeg brengt. Oorlog kost overheden ook veel geld. Vooral voor de Verenigde Staten, die aan de vooravond staan van onderhandelingen over het verder oprekken van het schuldenplafond, komen dit soort extra uitgaven erg ongelegen.
Dure olie
Door een ingrijpen in Syrië zou ook de olieprijs flink kunnen gaan stijgen. We zien dat nu al gebeuren. Olie is sinds februari 2012 niet zo duur geweest. Syrië zelf is geen grote olieproducent, maar oorlog zal het gehele Midden-Oosten in zijn greep houden. We spreken dan over een regio die goed is voor circa 35% van het mondiale olie-aanbod. Duurdere olie is niet gunstig voor de wereldeconomie.
Ander gevaar is dat de politieke spanningen zich verder zullen uitbreiden. Rusland is tegen ingrijpen en dat geldt ook voor China en Iran. De Russen zijn buiten het Midden-Oosten de belangrijkste bondgenoot van Syrië en hebben zelfs een marinebasis in het land.
Toch oppassen
Het is heel goed mogelijk dat de markten het te zwart zien. En toch moeten beleggers uitkijken. Een dergelijk conflict kan zo maar escaleren. Voor de wereldeconomie is de timing in ieder geval erg ongelukkig. De Amerikaanse economie verliest momentum en datzelfde geldt voor opkomende landen, China en Rusland incluis. Economisch herstel in Europa kan in de kiem worden gesmoord. Een tanende mondiale groei, gecombineerd met afbouw van monetaire stimuli zal zijn sporen nalaten op bedrijfswinsten.