Wat er in Europa ook gebeurt, de Duitse rente moet wel omhoog. Zo redeneert Paulson, die bekendheid geniet doordat hij de problemen in de Amerikaanse huizenmarkt tijdig zag aankomen. Hij maakte miljardenwinsten door short te gaan op de bekende subprime-leningen.
Overmoedig
Wie zoveel geld verdient, denkt al snel het altijd bij het rechte eind te hebben. Paulson is blijkbaar een overmoedige hardleerse man, want vorig jaar heeft zijn fonds toch een verlies geleden van 50%. Niets dus van helderziendheid bij hem.
De gok die Paulson nu neemt is enerzijds wel te begrijpen, maar zijn visie heeft toch ook wat tekortkomingen.
De Amerikaan gaat ervan uit dat de Europese schuldencrisis zich verder verdiept en dat Duitsland niet langer de ongeschonden oase in de woestijn zal blijven. Ook de Duitse economie zal worden besmet en moeizamer gaan draaien, waardoor beleggers Duitsland niet langer als veilige haven zullen beschouwen.
De Duitse tienjaarsrente van 1,7% is kunstmatig gedrukt door vluchtkapitaal en weerspiegelt volgens Paulson niet de risico’s die aan een dergelijke belegging kleven. En mocht Europa zich wonder boven wonder wel uit de problemen weten te worstelen, ook dan ligt een hogere Duitse rente voor de hand.
Spel zonder nieten
Iedere doorgewinterde belegger weet dat in de financiële wereld geen free lunch te halen valt. Het is geen spel zonder nieten en zeker niet waar het gaat om zeer complexe grootheden als rente en valuta. Paulson zou dat moeten weten.
De gok van Paulson pakt voorlopig verkeerd uit. Door de politieke en economische problemen in Nederland en de onzekerheid omtrent de Franse presidentsverkiezingen loopt de koers van de Bund alleen maar op en zakt de Duitse rente dus verder weg.
Er blijkt dus nog wel degelijk een ander scenario te zijn. Niet dat van doormodderen, maar van een lagere Duitse rente bij een verdieping van de problemen in Europa. Beleggers moeten ergens met hun geld heen en kiezen dan noodgedwongen toch voor Duitsland.
Pimco
De actie van Paulson doet veel denken aan die van Pimco, ’s werelds grootste obligatiebelegger. Fondsbeheerder Bill Gross nam enige tijd terug afscheid van al zijn Amerikaans staatspapier.
Gross vreesde van alles. Bijvoorbeeld een sterk herstellende Amerikaanse economie en een Fed die als goedkoopgeld-verstrekker van het toneel zou verdwijnen. Beide ontwikkelingen zouden de Amerikaanse rente kunnen doen verdubbelen. Ook economische doemscenario’s kwamen in Gross’ hoofd op. De zwakke Amerikaanse begrotingssituatie en hoge staatsschuld en met name de verlaging van de kredietstatus zouden de Amerikaanse rente flink kunnen opstuwen.
Niets van dat alles bleek bewaarheid te worden en Pimco miste juist heel wat koerswinst door een blijvend lage en zelfs dalende Amerikaanse lange rente. Beleggers zien Amerikaans staatspapier namelijk juist als goede vluchthaven, vooral vanwege de hoge liquiditeit en het gegeven dat de Amerikaanse staat heeft laten weten nooit in gebreke te blijven.
En dat een renteniveau bijzonder lang laag kan blijven bewijst Japan. De Duitse lange rente noteert momenteel 1,64%, vergelen met de 0,92% in Japan is er nog wel wat ruimte om Paulson grote verliezen te bezorgen.