Aperam doet het naar omstandigheden goed, maar koopwaardig is het aandeel nog niet.
Het aandeel van Aperam staat er niet dramatisch voor, maar heeft toch ook ruim een derde ingeleverd ten opzichte van de hoogste koers van dit jaar. De oorzaken zijn bekenden: economische afkoeling in China, ’s werelds grootste staalconsument, en minder gunstige macro-economische ontwikkelingen in andere landen hebben geleid tot een capaciteitsoverschot op de staalmarkt. In augustus was de bezettingsgraad 68,0%, het laagste percentage in ruim vijf jaar (in 2008 lag de bezettingsgraad overigens nog bijna tien procentpunten lager, op 58,1%). Overcapaciteit is slecht voor de prijzen die bedrijven kunnen vragen voor hun producten. Daardoor profiteert de sector niet van de lagere grondstofprijzen, zoals die voor ijzererts, de belangrijkste grondstof voor staal.
De omzet van Aperam is door de malaise flink ingezakt, met 12,5% in het tweede kwartaal. Het bedrijf koerst nog wel af op winst: onze taxatie is €2,10 per aandeel, en dit is een flinke verbetering ten opzichte van vorig jaar. De nettoschuld (bankschulden minus cash) van Aperam is iets minder dan anderhalf keer zo groot als de operationele winst van 2014.
Prijsherstel op de staalmarkt lijkt nog niet aanstaande, maar Aperam zou de komende tijd kunnen profiteren van overheidsbeleid. Instanties in Europa en de VS zijn voor verschillende metaalproducten bezig om maatregelen tegen dumping te nemen. Dat betekent dat er betere prijzen gerekend kunnen worden voor metaalproducten, maar wat betreft de vraag kan het nog een tijd duren – zeker enkele kwartalen – voordat er een flinke verbetering optreedt.