Aandelen die het voortouw nemen

Een trend is een ontwikkeling op langere termijn naar een bepaalde richting. In de confectie is het de volgende modelijn, in de nijverheid is het een modernisering of een nieuwe modellenreeks en in de financiële wereld gaat het om een structurele ontwikkeling die een daling of groei weergeeft. Een trend kan dus naar verschillende onderwerpen verwijzen.

In de technische analyse verwijst de term trend naar het patroon van een duidelijk zichtbare opgaande of neergaande beweging in een koersgrafiek die gekenmerkt wordt door opeenvolgende hogere toppen en bodems of door opeenvolgende dalende toppen en bodems.

Beleggers maken ook gebruik van trends bij fundamentele analyse. Daar worden trends voornamelijk gebruikt om de toekomstige winstgevendheid van bedrijven in te schatten vooraleer men de werkelijke waarde van de onderliggende aandelen kan berekenen.

Over het algemeen spreken beleggers van een trend als een aandeel of een markt zich gedurende een langere periode in een bepaalde richting beweegt. Wanneer aandelen of markten een duidelijke beweging omhoog of omlaag maken, zingt de term momentum ook rond. Het profiteren van trendvorming op de financiële markten noemt men  momentumbeleggen, of althans het streven ernaar.

Het achterliggende idee

Het idee achter momentumbeleggen is dat aandelen die recent bovengemiddeld goed gepresteerd hebben, het in de nabije toekomst ook goed zullen blijven doen. Andersom werkt dit ook. Aandelen die in de afgelopen periode bijzonder slecht hebben gepresteerd, blijven volgens de momentumtheorie in de regel verder kelderen.

Het momentumeffect dankt haar bestaansrecht aan het feit dat beleggers kuddegedrag vertonen: zien kopen, doet kopen. Daarnaast reageren beleggers te enthousiast of juist onderkoeld op nieuwe informatie en zoeken ze bevestiging in de recente koersontwikkeling ter rechtvaardiging van transactiebeslissingen.

Het momentum van vermogenstitels kan je op verschillende manieren meten. De meest basale momentummeettechniek is gebaseerd op de mate van verandering. Bij de zogeheten rate-of-change, de huidige standaardrekenmethode, wordt de actuele koers afgezet tegen de koers van een x-aantal periodes terug. Dat kan met eender welke tijdsspanne. Populaire terugbliklengtes zijn drie, zes en twaalf maanden.

In de jaren zestig was de ratiomethode de norm. Bij deze momentumtechniek wordt de koers vergeleken met een voortschrijdend gemiddelde. Hierbij is het ijkpunt de afstand van de huidige koers tot diens zesmaands gemiddelde. Het momentum van aandelen kunt u ook kwantificeren met het relatieve prijsniveau. Het is een techniek waarbij de koers gekaderd wordt tussen de hoogste en laagste stand in 26 of 52 weken.

Nadruk op korte termijn

Bij momentumstrategieën ligt de nadruk op de korte termijn. Welke meettechniek ook uw voorkeur heeft, ze haken stuk voor stuk aan op de trend van het moment. Want welke terugbliktermijn u ook gebruikt, de meting is en blijft een momentopname.

Anderzijds, bij aandelen is het zoals in het leger met officieren en soldaten. Als de grote leiders het laten afweten, dwaalt het voetvolk. Als op de beurzen het momentum taant, dan heeft de hausse korte benen. Of anders verwoord: momentum is populair als de markten omhoog gaan.

Zolang aandelen stijgen, is er wel altijd iemand te vinden die ervan overtuigd is dat het verder omhoog kan, maar op een gegeven moment komt de klad erin en tuimelen ook de koersen van populaire beursfondsen omlaag en krijgen de laatste instappers de grootste verliezen voor hun kiezen.

Momentumstrategieën worden geplaagd door crashes. Verschillende critici hebben zich er al sterk over uitgesproken. De rode draad is dat beleggers behoedzaam met de kracht van momentum moeten omgaan. Het is de grote tegenstelling, maar niets duurt eeuwig. Niet voor niets zeggen beleggers: een trend is een trend tot aan z’n end.

Wie neemt het voortouw?

Als je kijkt naar de koersontwikkeling van de afgelopen zes maanden, dan zie je duidelijk dat de FANG-aandelen weer het voortouw nemen. Je hebt leiders en volgers…