Overnamehonger biedt mooie belegging voor de goudhausse

Deze delver is de derde grootste gouddelver ter wereld en moet op het vlak van productie enkel Newmont Mining en Barrick Gold laten voorgaan. Agnico-Eagle Mines (AEM) is met name actief in de Abitibi-regio in Canada, die verschillende mijnen huisvest. Die onderscheiden zich ook met productiekosten die historisch lager liggen dan het gemiddelde van andere goudmijnen in Noord-Amerika.

Overnamehonger

Tot en met 2021 bleef de jaarproductie schommelen rond twee miljoen troy ounce. Toen ging AEM op het overnamepad, wat de groep na twee succesvolle acquisities liet uitgroeien tot de nummer drie wereldwijd. De eerste transactie kwam er in het najaar van 2021 met de overname van Kirkland Lake, eigenaar van de legendarische Fosterville-mijn in Australië en Detour Lake en Macassa in Canada. De piek in de productie bij Fosterville, die Kirkland Lake als bedrijf op de kaart zette, ligt intussen achter ons. Maar de mijn is nog steeds heel winstgevend en laat veelbelovende exploratieresultaten zien.

Dit jaar volgde de overname van een deel van de activiteiten van Yamana Gold in een gezamenlijke transactie met Pan American Silver. Aanvankelijk had het Zuid-Afrikaanse Gold Fields zijn zinnen gezet op Yamana, maar het bod was te laag, waarna AEM en Pan American opportunistisch hun kans waagden én succes hadden. Beide overnemers verdeelden de buit en AEM heeft een aantal activa binnengehaald die een mooie aanvulling zijn op de bestaande portefeuille. Kroonjuweel is het belang van 50% in de mijn Canadian Malartic in Québec. Daarnaast is er nog Wasamac, een project in de Abitibi-regio waar AEM de weg weet.

Het bedrijf krijgt er nog verschillende exploratie-activa in de Canadese provincies Ontario en Manitoba bij. De overname werd op het einde van het eerste kwartaal afgerond en de producerende mijnen zullen dit boekjaar drie kwartalen bijdragen aan de output.

Bekijk ook het dossier beleggen in goud en edelmetalen

Tijdelijke kosteninflatie

Inclusief de mijnen van Kirkland Lake bedroeg de productie vorig jaar 3,28 miljoen troy ounce. Voor het lopende boekjaar wordt op gemiddeld 3,34 miljoen troy ounce gerekend, waarbij de activa van Yamana de  lagere output bij Fosterville en ook tijdelijk lagere opbrengsten bij La Ronde en Kittila  zullen compenseren. Tegen 2025 zou de productie oplopen naar 3,5 miljoen troy ounce. AEM beschikt over verschillende projecten die de output zowel op korte als middellange termijn zullen verhogen. Op korte termijn moet een upgrade van de  verwerkingsinstallatie bij Detour Lake extra productie opleveren, net als de expansie van Odyssey (Canadian Malartic). Op langere termijn beschikt AEM over drie exploratieprojecten in een gevorderde fase.

Financieel gezond

AEM ontsnapte vorig jaar niet aan de inflatie, met kostenstijgingen voor arbeid, energie en andere grondstoffen voor de mijnbouw. De totale productiekosten klommen naar $1090 per troy ounce. De duurdere grondstoffen en loonkosten zullen ook dit jaar een impact hebben, maar daarna moet het ergste wel achter de rug zijn, met dank aan de lagere energieprijzen. AEM mikt voor dit jaar op een totale productielast van $1140 tot $1190 per troy ounce. Wat winstmarges betreft, worden de hogere kosten gedeeltelijk gecompenseerd door de hogere goudprijs. Vanaf volgend jaar wordt de productie opgeschroefd en nemen de kosten weer af naar $1100.

De recente overnames hebben de reserves een boost gegeven. Die namen in 2022 voor het derde opeenvolgende jaar toe, nu met 9% naar 48,7 miljoen troy ounce. Daarbij houdt AEM rekening met een heel conservatieve goudprijs van $1300. Er zit bovendien nog heel wat rek op dit cijfer want de exploratie-inspanningen bij Detour Lake en Fosterville werpen vruchten af en de overgenomen activa van Yamana hebben ook nog uitbreidingspotentieel. Belangrijkste vaststelling is dat AEM er tot nog toe in slaagt om de productie te vervangen door nieuwe reserves en deze nog verder uit te breiden.

De totale hoeveelheid uitstaande aandelen is na de recente overname gestegen tot 494 miljoen. Vorig jaar kocht AEM 1,57 miljoen eigen aandelen in. Dat is in verhouding niet zoveel (0,3%), maar het bedrijf keert wel een kwartaaldividend van $0,40 per aandeel uit. Dit levert tegen de huidige koers een rendement van 2,7% op, vrij hoog voor een kapitaalintensieve sector die bepaald niet bekend is vanwege de gulle uitkeringen. AEM heeft nog ruimte om een versnelling hoger te schakelen, want eind vorig jaar werd de netto schuld gereduceerd tot $683 mln of amper 0,3 keer de bedrijfswinst.

Waardering onder gemiddelde

Waarderingen van gouddelvers vergelijken is een lastige oefening. Dat komt omdat cijfers over productie en kosten van een bepaald kwartaal of boekjaar niet het volledige plaatje laten zien. Zelfs bij gelijksoortige cijfers bij twee bedrijven kunnen er toch grote verschillen  zijn op het vlak van locatie van de activa (geopolitiek risico) en de fase waarin ze zich bevinden (resterende levensduur en exploratiepotentieel). Ook zaken als reserves, balanssituatie, aandeelhoudersvergoedingen en de pijplijn aan nieuwe projecten kunnen danig verschillen. AEM scoort op alle criteria goed tot uitstekend en kan daarom een premie ten opzichte van andere gouddelvers verantwoorden.

De voorbije tien jaar, een periode waarin gouddelvers bepaald geen topwaardering kregen toebedeeld, noteerde AEM tegen gemiddeld 13 keer de kasstroom. Ik mik voor 2023 op een kasstroom van minstens $6 per aandeel. Bij een uitbraak van de goudprijs kan dit cijfer significant hoger uitkomen, maar aan speculatie doen we voorlopig niet. De schatting is dus aan de conservatieve kant. Om weer richting de gemiddelde historische waardering te evolueren, komen we op $78 uit, beduidend boven de huidige  koers. Daarom is AEM tegen de huidige koers koopwaardig.