Column: hoe vaak zijn beleggers nog te foppen?

Kritische mensen als ik vragen zich af hoe vaak beleggers te foppen zijn. Bekende twitteraars, zoals Ramp Capital + (94.000 volgers), zijn het zó zat dat ze vorige week hebben verklaard hun twitter-accounts te zullen opheffen als er komende vrijdag een handelsakkoord is. Die dag is de Chinese vicepremier Liu He in Washington.

Afgelopen weekend meldde de Amerikaanse president Donald Trump dat de Chinezen de afgelopen tien maanden 25% invoerheffingen hebben betaald op $50 mrd aan hoogwaardige technologie en 10% op $200 mrd aan andere goederen. De ontvangen bedragen zijn volgens Trump mede verantwoordelijk voor ‘de fantastische staat van de Amerikaanse economie’. De president vervolgde met: ‘Aanstaande vrijdag zal de 10% omhoog gaan naar 25%. Er zijn nog steeds $325 mrd aan goederen waar geen invoerheffing op is. Deze zullen naar 25% gaan. De Chinezen proberen te heronderhandelen. Nee!’

De financiële markten schrokken zich een hoedje. De VIX-index, die de beweeglijkheid van Amerikaanse aandelen meet, steeg maandagochtend tijdens de handel in Azië met 46,1%. De index van de 300 grootste Chinese aandelen viel als een baksteen naar beneden: -5,9%. Op het moment dat bekend werd dat de Chinese vicepremier Liu He zich toch opmaakte voor de reis naar Washington trad wereldwijd herstel in. De 2000 Amerikaanse smallcaps in de Russell2000-index wisten de dag zelfs positief af te sluiten. Ze sloten op de hoogste koers sinds 9 oktober 2018. Sinds de kerst heeft de Russell2000, die bij uitstek gebaat is bij een goed draaiende Amerikaanse economie, 30,5% rendement gemaakt.

Intussen koelt de wereldeconomie af. De wereldwijde verrassingsindex van Citigroup, die het verschil meet tussen analistenverwachtingen en economische cijfers, staat al 397 dagen onder nul. De werkelijke cijfers zijn dus slechter dan analisten hadden verwacht. Het is de langste aaneengesloten periode waarin analisten te positief zijn geweest over economische cijfers. Dat is des te opmerkelijker als we bedenken dat de analisten hun verwachtingen constant verlagen – maar dus nog niet ver genoeg. Zo bleek nog zeer onlangs dat de Duitse fabrieksorders op jaarbasis zijn gedaald met 6,0%; de verwachting was -5,4%.

De landen waar de industrie als eerste kromp, beginnen de nu ook last te krijgen met hun dienstensector. De Italiaanse dienstensector, gemeten aan de hand van de services-PMI, stond in maart op 53,1. De verwachting voor april was 51,8, maar het werkelijke getal was 50,4. Dat is nog maar net boven de 50, die de grens tussen groei en krimp vormt.

Met de Amerikaanse economie die goed draait en de wereldeconomie die afkoelt, zal de Amerikaanse president Donald Trump zich sterk voelen. Het gevaar is echter wel dat hoe trager de wereldeconomie draait, hoe groter de impact van verkeerde beslissingen zal zijn.