Column: een socialistische Amerikaanse president

Aanklagers hebben een lijst van Amerikanen gepubliceerd die geld hebben betaald om hun kind toegang te geven tot elite-universiteiten. Helaas staat er niet bij wie er €6,5 mln heeft afgetikt. Rechter Andrew Lelling noemde het een catalogus van rijkdom en privilege. Mensen zijn woedend. En dan te bedenken dat het land al verdeeld was tussen de rijkste 1% en de rest.

Sloopkogel

Voor de Amerikaanse verkiezingen van 2016 schreef ik in een column dat de Amerikanen de sloopkogel wilden. Die sloopkogel is Trump. Ik vermoed dat een hoop stemmers op Trump niet hadden gedacht dat hij aan het begin van 2018 een grote belastingverlaging voor het beursgenoteerde bedrijfsleven zou doorvoeren.

Het gevolg was dat de winsten van het beursgenoteerde bedrijfsleven in 2018 omhoog spoten. De bedrijven gebruikten deze extra dollars niet voor investeringen of voor betere arbeidsvoorwaarden, maar voor het opkopen en het vernietigen van eigen aandelen. De grootste profiteurs waren de mensen die tot de 1% behoorden.

Evenveel vermogen

Data van Saez en Zucman laten zien dat de bovenste 1% nu evenveel vermogen heeft als de onderste 95%. In 1995 had de top iets minder dan 25% van het vermogen en had de bodem van 95% van de Amerikanen ruim 50%.

De Verenigde Staten zijn een harde ruk naar links aan het maken. Senator Elizabeth Warren wil in de VS een welwaartsbelasting invoeren. De National Tracking Poll laat zien dat 20% tegen is en 19% het niet weet. De rest is voor. Zelfs van de Republikeinse stemmers is 50% voor.

De kans dat er in 2020 een socialist de verkiezingen wint neemt toe. Wall Street heeft een hoop te verliezen. De winstmarges, met data vanaf 1926, staan op een alltime high. Deze terugbrengen tot wat vroeger gemiddeld was, zorgt al voor een winsthalvering en daarmee een verdubbeling van de waardering.

Socialist

Een socialist als president gaat sowieso wat doen aan de 1% en aan de extreem hoge winstmarges van het Amerikaanse bedrijfsleven. Wall Street mag zijn borst natmaken.

In de afgelopen jaren dacht ik elk jaar dat wij aan het einde van de bullmarkt in aandelen zaten. In 2016 heb ik me laten verrassen door de Chinese overheid die verplichtte dat banken de meeste leningen ooit gingen verstrekken.

Verrast

In 2017 verraste de ECB mij dat ze de geldpers gebruikte tijdens een periode van forse economische groei. In 2018 was het Trump met zijn belastingkorting voor aandeleninkoop.

Ik zie geen wereld voor mij waarin er een socialistische Amerikaanse president is terwijl de winstmarges en de koers-winstverhoudingen extreem hoog zijn.