Overdaad aan Chinese ETF’s

China is al ruim twee decennia hét economische groeiwonder van de wereld. Op basis van nominale bbp-cijfers is het nu de tweede economie ter wereld. De groeicijfers zijn meer dan indrukwekkend, hoewel ze de laatste jaren wel iets afnemen. Tot ongeveer tien jaar geleden bedroeg de groei gemiddeld zo’n 10% per jaar, daarna circa 7%. In 2016 werd voor het eerst in 26 jaar een groei onder de 7% genoteerd: 6,7%. Volgens het IMF bedraagt de groei over 2017 waarschijnlijk 6,6%. De verwachting is dat deze daarna geleidelijk daalt naar 5,7% in 2022.

Criticasters hebben deze groei regelmatig gebagatelliseerd door te stellen dat hij vooral is aangejaagd door overheidsinvesteringen in infrastructuur en stedelijke ontwikkelingen. Maar dat is een te negatieve visie. China heeft zich in zo’n vier decennia getransformeerd van een centraal geleide, gesloten planeconomie naar een open industriële economie. Die openheid is weliswaar nog niet vergelijkbaar met die van de westerse economieën – zo fluctueert de munt nog niet vrijelijk tegenover andere belangrijke munten – maar er worden steeds meer stappen in de goede richting gezet. Ook ontwikkelt zich een middenklasse met een groeiend besteedbaar inkomen.

Onrust

Zo’n forse groei gaat natuurlijk met horten en stoten. Zo leidden twee onverwachte devaluaties van de yuan in augustus 2015 nota bene vlak na elkaar, tot veel onrust. De FTSE China 50 Index daalde in de periode van begin mei 2015 tot eind februari 2016 met maar liefst 63%. De Chinese overheid moest ingrijpen. De rente werd sterk verlaagd en er werden allerlei aandelenopkoopprogramma’s opgestart, zelfs met geleend geld. Ook mochten beleggers met deelnemingen van meer dan 5% zes maanden lang niet verkopen. Uiteindelijk keerde hierdoor de rust terug, en zijn de aandelenkoersen weer sterk hersteld.

De bekende indices voor de in Hong Kong genoteerde H-aandelen, zoals de MSCI China en de FTSE China 50, staan inmiddels al weer voorbij de top van april 2015. De A-aandelen die genoteerd staan op de aandelenbeurzen van Shanghai en Shenzen zijn nog lang niet zo ver. Maar de stijgingen die voorafgingen aan de toppen van april 2015 waren ook erg uitbundig geweest. Zo steeg de MSCI China A Index in nog geen anderhalf jaar tijd, van eind januari 2014 tot en met april 2015, met maar liefst 260%. Er was een ongebreidelde speculatie in A-aandelen. Niet alleen gingen Chinezen zelf meer beleggen, de Chinese overheden maakten bekend dat de lokale beurzen ook steeds meer zouden worden opengesteld voor buitenlandse beleggers. Inmiddels zijn er al diverse stappen gezet naar meer openheid, en beleggers kunnen nu diverse beleggingsproducten kopen, waaronder ETF’s in Chinese A-aandelen.

Diverse aandachtspunten

Naast de volatiliteit van de Chinese aandelenmarkten, moeten beleggers ook nog met andere factoren rekening houden. Moody’s en S&P hebben de kredietwaardigheid van China in september 2017 verlaagd van A1 naar A+. Een van de redenen hiervoor is ongetwijfeld wat sommige criticasters de ‘China debt bubble’ noemen. In 2008 bedroeg de totale Chinese schuldenberg 141% van het bbp. Halverwege 2017 was dit percentage gestegen naar 256, hetgeen overigens niet veel afwijkt van dat van landen als de VS, het VK of Italië – maar in die landen is het gemiddeld inkomen per hoofd van de bevolking een stuk hoger.

In tegenstelling tot de westerse wereld, zijn het niet de overheden of consumenten die veel lenen, maar juist de Chinese bedrijven, waaronder ook (semi-)overheidsbedrijven. De schulden zijn vooral verstrekt door banken, terwijl in de westerse wereld op kapitaalmarkten uitgegeven obligaties voor bedrijsfinanciering zorgen. De Chinese autoriteiten doen er overigens alles aan om de schuldenberg af te bouwen. Zo worden banken steeds meer ontmoedigd geld uit te lenen, vooral aan risicovolle bedrijven.
Een andere belangrijke overweging voor beleggers is dat de meeste Chinese aandelenindices vooral bestaan uit largecaps, waarvan 40% bestaat uit bedrijven in de financiële sector. De bankensector is dominant, met een weging van 20% in de meeste indices. Banken zijn niet alleen kwetsbaar vanwege de eerder genoemde grote leningenportefeuilles, maar ook door eventueel veranderde regelgeving.

Tot slot is het voor beleggers van belang te weten dat Chinese H-aandelen noteren in Hong Kong-dollars en A-aandelen in yuans, zodat de schommelingen van deze valuta’s het eindrendement mede bepalen. De yuan is sinds de devaluatie in augustus 2015 met 11% gezakt tegenover de dollar. Analisten zijn verre van eensgezind over de koersontwikkeling van de Chinese munt, omdat zowel de VS als de Europese landen liever hun munten verzwakken dan deze sterker te maken.

China A

ETF-beleggers hebben wat betreft China veel om uit te kiezen. Er is niet alleen een keuze tussen de A- en H-aandelen, ook zijn er voor beide groepen verschillende indices. Zo is er een verschil tussen indices die zich richten op grote aandelen, zoals de FTSE50 en de Golden Dragon Index die bestaat uit aan de Nasdaq genoteerde ADR’s van grote Chinese aandelen. Wij hebben een voorkeur voor de beter gespreide MSCI-indices. Verder prefereren we A-aandelen boven H-aandelen. A-aandelen zijn sinds de crisis van 2015 minder hard opgelopen, en vele ervan kennen een sterke winstgroei. A-aandelen hebben gemiddeld ook een duidelijke lagere waardering in termen van bijvoorbeeld de koers-winstverhouding. Ze bieden verder een betere blootstelling aan de zich sterk ontwikkelde en groeiende Chinese middenklasse. Tot slot verwachten we dat Chinezen zelf ook steeds meer in aandelen gaan beleggen en hun allocatie naar A-aandelen zullen uitbreiden. Dat zelfde geldt voor de internationale aandelenindices, die nog sterk onderwogen zijn in A-aandelen.