Randzaken, deel 2: Beleggersreligie

Het is natuurlijk niet zo dat ik iets tegen beleggen heb. Integendeel. Elke keer als Johan Brinkman in zijn hoofdredactioneel commentaar schrijft dat alle spaarders die niet beleggen — van die stakkers zoals ik dus — dieven van hun eigen portemonnee zijn, denk ik: hij heeft helemaal gelijk. Bovendien, iemand met mijn gokkersverleden zou zich door de risico’s van de beurshandel toch niet mogen laten afschrikken. Desondanks heb ik nog altijd geen beleggersrekening geopend.

Waarom niet? De rompslomp van het beginnen met beleggen mag geen excuus zijn, want ik ben elke dag omringd door collega’s die me precies kunnen uitleggen hoe alles werkt. Op mijn relatief gebrekkige beleggingskennis mag ik het ook al niet gooien, want de redactie voorziet me de hele week door van een stortvloed aan tips en andere input.

Mystiek

Nee, het ligt subtieler: ik ben er nog niet achter wat voor soort belegger ik zou zijn. Anders gezegd: ik weet niet waar ik in geloof. Voor iemand die serieus met beleggen aan de gang wil, is dat nogal een probleem. De beleggingswereld, zo heb ik inmiddels geleerd, is geen plaats voor agnosten.

Voordat ik bij Beleggers Belangen begon, had ik nooit enig besef gehad van de religieuze componenten van het beleggersbestaan. Er ging dan ook een wereld voor me open toen ik voor het eerst de rubriek Technische Analyse te redigeren kreeg. Onvervalste beleggersmystiek was dat, compleet met een hele reeks toverspreuken over 40-daags gemiddelden, oplopende steunlijnen, weerstanden en MACD-indicatoren. Ik was helemaal verkocht. Snappen deed ik er niet veel van, maar de schoonheid van taal en beeld — o, die schitterende grafieken! — maakte het op slag tot een van mijn favoriete rubrieken in het blad.

Al snel leerde ik dat de technische analyse een grote groep gelovigen in beleggersland aansprak. Velen van hen waren zelfs wars van elke vorm van fundamentele analyse. Zou er ooit een schisma zijn geweest, vroeg ik me af, waarbij de ‘technischen’ zich van de ‘fundamentelen’ hadden afgescheiden en een eigen beleggersreligie waren begonnen?

‘Technische onzin’

Op de redactie van Beleggers Belangen leken de ‘fundamentelen’ de strijd in elk geval te hebben gewonnen. Toen ik adjunct-hoofdredacteur Stephen Hendriks eens iets hoorde mompelen over ‘al die technische onzin’ begreep ik dat ik voor de oecumenische verbroedering in beleggersland in elk geval niet bij hem moest zijn. Het is, zo vrees ik, maar een kleine stap van fundamentele analyse naar fundamentalistische analyse.

Maar ook onder de ‘fundamentelen’ is het niet allemaal koek en ei. Zo staat er altijd een aanzienlijke groep onheilsprofeten tegenover een al even grote groep eeuwig opgewekte gelovigen voor wie de financiële hemel elke dag een stapje dichterbij komt.

Tot die laatste categorie behoort Hildo Laman, bekend van zijn wekelijkse optietips. Zijn credo: op de beurs is onder alle omstandigheden geld te verdienen. Nu weet ik wel dat hij daarin gelijk heeft, maar helaas snap ik van opties nog minder dan van technische analyse. Daarbij voel ik instinctief toch ook wel wat voor al dat gesomber van hen die het einde der tijden — nou goed, het einde van de bullmarkt — voorspellen. Ik stam af van geharde calvinisten, moet u weten, en die zien het leven nooit zo zonnig in.

Misschien moet ik maar gewoon de zaligheid van de armen van geest omarmen, en blind elke kooptip van de week aanschaffen. Het gemiddeld rendement over de tips van het afgelopen jaar bedraagt deze week +13,69%. Kijk, dat is nog eens een blijde boodschap voor een onnozele spaarder als ik.