Column: al het kruit is verschoten

Ik vind het niet vreemd dat de S&P500 voortdurend nieuwe alltime highs bereikt, terwijl de Fed tegengas aan het geven is. In Europa, Zwitserland en Japan zijn de balansen van de centrale banken immers een veelvoud gegroeid vergeleken met de krimp van de balans in de Verenigde Staten. De wereld is een dorp en geld stroomt in een paar milliseconden overal naartoe.

Op 2 december aanvaardde de Amerikaanse Senaat de belastingplannen van Trump. Daarmee gooide de Senaat nog wat olie op de Amerikaanse aandelenmarkt, terwijl die al in vuur en vlam staat. De kosten van het plan zijn ongeveer $1,5 biljoen. Dit zal zonder twijfel het Amerikaanse beursgenoteerde bedrijfsleven helpen. Minder belasting betalen betekent meer winst. Meer winst betekent meer inkopen van eigen aandelen. Dit zorgt weer voor een nog hogere winst per aandeel.

Ik vind het onbegrijpelijk dat de grootste hervormingen van het Amerikaanse belastingstelsel in 31 jaar worden doorgevoerd op de top van de conjunctuurcyclus. Dit doe je immers alleen op de bodem van een crisis om de economie er weer bovenop te helpen. De Amerikaanse overheid en de centrale bank hebben inmiddels het meeste kruit verschoten. Beleggers vinden het echter allemaal geweldig en zorgen ervoor dat de verhouding tussen koers en winst ook nog eens stijgt.

De Amerikaanse Shiller k/w is gestegen tot een niveau dat in 1929 één week op de borden heeft gestaan. Vervolgens daalden Amerikaanse aandelen met 85%. De waardering was daarnaast in de laatste drie jaar van de vorige eeuw hoger. Toen daalden in de tien jaar daarna Amerikaanse aandelen twee keer met 50%. Ik zie het somber in voor de Amerikaanse aandelen op langere termijn. Het feit dat de waardering in 97,8% van de tijd lager is geweest dan in 2018, zal ervoor zorgen dat de rendementen die gaan volgen zwaar zullen tegenvallen.