Staat er een Bitcoin-bubbel op knappen?

De kalmte op aandelenmarkten staat in schril contrast met de grote prijsfluctuaties die de bekendste cryptovaluta laat zien. Betaalde een belegger in 2010 slechts letterlijk in centen voor een Bitcoin, vandaag de dag vertegenwoordigt één zo’n computermunt een waarde van zo’n €3000. Begin september handelde de Bitcoin nog op een hoogtepunt van rond de €4150, om vervolgens binnen twee weken maar liefs 40% in koers te dalen. De daaropvolgende handelsdag schoot de virtuele munt weer meer dan 35% omhoog. Over volatiliteit gesproken.

Digitaal grootboek

Cryptovaluta is digitaal geld dat niet wordt uitgegeven en beheerd door centrale banken. Aan de basis ligt een door encryptie uniek geprogrammeerde code, waarmee nieuwe munten worden gecreëerd (‘gemined’, met een anglicisme dat is afgeleid van het Engelse woord voor ‘delven’) en transacties worden gevalideerd. De hoeveelheid cryptogeld wordt door diezelfde code begrensd en verandert bovendien bij elke transactie. Hierdoor ontstaat één gedecentraliseerd digitaal grootboek van transacties, waarin alle mutaties worden vastgelegd.

De totale marktkapitalisatie van de inmiddels meer dan 1000 verschillende cryptomunten bedraagt momenteel bijna €110 mrd. Maar om als echt geld beschouwd te worden, moet aan drie vereisten worden voldaan: de valuta moet worden gebruikt als ruilmiddel, rekeneenheid en reserve-instrument. Aan dat laatste voldoet een cryptomunt als de Bitcoin; het is een oppotmiddel bij uitstek. Maar het ‘ruilen’ blijft beperkt tot aan- en verkopen via de digitale snelweg. En hoe kun je rekenen met een eenheid waarvan de waarde op één dag maar liefst 35% fluctueert?

Het grootste probleem voor cryptovaluta’s is dat centrale bankiers en regeringen de soevereiniteit over hun geldvoorraad niet wensen op te geven. Bovendien kunnen economieën niet meer worden bijgestuurd met monetair ingrijpen als centrale banken de geldvoorziening niet langer beheren. Daar komt nog bij dat cryptovaluta’s direct sterke associaties oproepen met het witwassen van crimineel verkregen geld en dus (indirect) met het financieren van criminele activiteiten. Niet voor niets betitelde Jamie Dimon, ceo van JP Morgan Chase, de Bitcoin onlangs als een vorm van oplichterij. Hij heeft ook al gewaarschuwd dat overheden uiteindelijk streng zullen optreden tegen de handel in cryptovaluta’s als de Bitcoin.

Aan banden gelegd

China lijkt het gelijk van de topbankier nu te bewijzen. De Chinese centrale bank heeft begin september een tijdelijk verbod op Initial Coin Offerings (ICO’s) aangekondigd. Een ICO is binnen de fintech- en blockchain-industrie (blockchain is de technologie waar de Bitcoin op gebaseerd is) een populaire manier om geld op te halen met het lanceren van nieuwe cryptovaluta’s. De grote stijging van het aantal ICO’s doet denken aan de enorme toename in Initial Public Offerings (IPO’s) van internetbedrijven eind vorige eeuw. We weten allemaal hoe die zeepbel uiteindelijk uit elkaar spatte.

Maar er zijn meer karakteristieken die de gedachte aan een cryptobubbel rechtvaardigen. Zoals exponentiële groei, die in het verleden werd gevolgd door grote ineenstorting. Menigeen vergelijkt de explosieve prijsstijging in Bitcoin al met de grootste speculatieve bubbel ooit: de tulpenmanie in Nederland tijdens de 17e eeuw. Extreme volatiliteit duidt na een hype-periode vol euforie ook vaak op een aanstaande crash. Het feit dat Bitcoins vooral voor speculatieve doeleinden worden gekocht en niet als daadwerkelijk ruilmiddel, draagt bij aan de zeepbeltheorie.

Om maar weer eens een oude Wall Street-wijsheid van stal te halen: als zelfs de schoenpoetser met beleggingstips gaat strooien, is het tijd om te uit te stappen.

Ik laat deze week mijn schoenen maar weer eens poetsen.

Wie mag dit artikel niet missen? U kunt als abonnee dit artikel cadeau geven aan uw vrienden of familie. Klik bovenaan het artikel op de link en het artikel wordt per e-mail doorgestuurd.