Floaters hebben de wind in de zeilen

Beleggingsfondsen die in obligaties zitten met een variabele rente – waaronder floating rate notes and bank loans – doen het uitstekend, vooral sinds Trump de verkiezingen won en de rente is opgelopen. Er zit nog meer in het vat, al zal de volatiliteit wel toenemen. Obligaties doen het dit jaar niet zo goed als andere jaren. De Barclays Global Aggregate Bond Index staat tot en met november dit jaar op een rendement in euro’s van 2,3%. De meeste obligaties hebben het lastig omdat dit jaar de rente weer wat is opgelopen, vooral in de VS, sinds de verkiezing van Donald Trump tot de nieuwe president van de VS. Omdat Trump heeft aangekondigd te willen investeren in de Amerikaanse infrastructuur denken de markten dat de vraag naar geld zal toenemen, en dus ook de prijs ervan: de rente. Daarnaast lijkt Trump te staan voor minder bemoeienis van de centrale banken. Dat zou kunnen inhouden dat de rentemarkten meer aan zichzelf worden overgelaten, wat ook een renteopdrijvend effect kan hebben. Maar de obligatiemarkten zijn groot en divers. Er zijn bepaalde segmenten die de laatste tijd hebben geprofiteerd: high yield en floating rate-obligaties. De high yield- of junk-obligaties profiteren al jaren van de zoektocht van beleggers naar rendement. Deze markt kreeg even een knauw toen de grondstoffen hard onderuit gingen (een groot deel van vooral de Amerikaanse high yield-markt bestaat uit energiebedrijven), maar dat is inmiddels al weer ruimschoots hersteld. Floating rate-obligaties, kortweg floaters genoemd, hebben een variabele rente. Dat is gunstig in een markt met stijgende rente, de rente op deze obligaties stijgt immers mee. Ook de markt voor floaters is divers. Een groot gedeelte van deze markt wordt gevormd door de zogeheten leveraged loans, ook wel senior-, bank- of syndicated loans genoemd. Dit zijn om verschillende redenen interessante obligaties. Ten eerste vanwege de eerder genoemde variabele rente, meestal Libor plus een opslag voor het risico van de obligaties. Daarnaast wordt er meestal onderpand geboden, bijvoorbeeld in de vorm van patenten, vastgoed of machines, vandaar dat de term ‘senior’ veel gebruikt wordt. Tot slot gaat het om leningen waarbij de bank tegelijkertijd ook geld verstrekt aan de betreffende onderneming, vandaar de term bank loans. Het betreffende bedrijf krijgt de benodigde financiering dus van zowel van de bank als van beleggers. Dat is positief omdat bankmedewerkers vaak goed ingewijd zijn in de financiën het bedrijf. De term ‘leveraged’ is voortgekomen uit het type bedrijf achter deze leningen: het zijn meestal bedrijven die al redelijk wat schuld op de balans hebben. Ze hebben een lage ‘credit rating’ en zijn daarmee vergelijkbaar met high yield. Alleen hebben high yield-obligaties meestal geen variabele rente, senioriteit en gelijktijdige bankfinanciering. Voor de goede orde, er zijn ook bank loans met een vaste rente, maar dat zijn uitzonderingen. De markt voor bank loans is de laatste jaren booming, vooral in de VS, maar ook in Europa, waar deze markt tot nu toe onderontwikkeld was. Wat betreft grootte en liquiditeit loopt Europa overigens nog erg achter op de VS. Sinds 2013 worden er in deze obligatiemarkt ieder jaar meer deals gemaakt. The Wall Street Journal schreef eind 2014 al dat beleggers zo om bank loans staan te springen dat ze het niet altijd meer zo nauw nemen met de condities van de leningen. Dat is volgens de zakenkrant een teken dat de markt wellicht oververhit begint te raken. Hetzelfde geldt overigens voor high yield. Hier zijn de koersen nog veel harder gestegen dan de koersen van bank loans (zie grafiek). Dit jaar zijn Amerikaanse high yield-obligaties en bank loans in euro’s met maar liefst respectievelijk 18 en 9% gestegen (let wel, hier zit een dollar-effect in). Voor bank loans was de stijging in oktober en november 6,5%, de grootste stijging sinds de financiële crisis. Volgens persbureau Reuters ontstond deze bovengemiddelde stijging door stijgende olieprijzen, afnemende recessieangst en stijgende rente. Vorig jaar hadden bank loans het lastig. In dollars was er zelfs een klein verlies van 0,15%. De rente daalde toen en dat maakt bank loans minder aantrekkelijk, omdat de rentevergoeding op deze leningen dan ook lager wordt. Volgens Pat Keon, analist bij Thomson Reuters Lipper is er dit jaar sprake van een ‘instroomexplosie’. Volgens hem kunnen ‘Trumps voorgestelde belastingverlaging en investeringsplannen de rente en inflatie en dus de vraag naar floaters verder aanwakkeren’. Particulieren hebben vooral geld gestopt in de ETF’s, zoals de iShares Floating Rate Bond (zie tabel). De verwachting is dat de vraag verder zal toenemen, omdat de kans op diverse renteverhogingen van de Fed groot is. De eerste nieuwe rentestap wordt algemeen verwacht op 14 december. Volgens Reuters liggen de biedingen bij nieuwe emissies van floaters steeds hoger. Tot en met november is er dit jaar alleen in de VS voor $683 miljard aan nieuwe emissies geplaatst, 3% meer dan dezelfde periode vorig jaar. Tot en met november was de netto-instroom van beleggers ruim $42 miljard, na een uitstroom van $21,8 miljard in geheel 2015. Min Xu van Moody's verwacht dat de prestaties van bank loans volgend jaar verder zullen ‘stabiliseren’. Xu: ‘Het economisch klimaat is bevorderlijk voor de beleggingscategorie en de groep geïnteresseerde beleggers zal groter worden’. Keon is ook optimistisch: ‘de bank loan markt is ondergekocht’. Deze stelling onderschrijven we, zeker in vergelijking tot high yield. En veel particulieren beleggen nog niet in bank loans. Ook Neil Wessan van CIT Capital sluit zich bij de positieve consensus aan, maar ziet wel bubbleverschijnselen en waarschuwt voor aantal ‘unknows’ in het beleid van Trump. Pacific Asset Management (PAM) Senior Loans Fund Particuliere beleggers zijn voor het beleggen in floating-rate funds op de VS aangewezen. In Europa is deze markt nog relatief onderontwikkeld en vooral het domein van institutionele beleggers. Binnen het domein van de floaters vinden we vooral de bank loans interessant. Omdat Europese particuliere beleggers tot nu toe nog nauwelijks in deze markten beleggen, zal het niet gemakkelijk zijn om fondsen te kopen. Via vermogensbeheerders die zich hebben gespecialiseerd in fondsen moet het lukken. Anders zijn er altijd nog ETF’s (zie de tabel voor voorbeelden). Daarnaast is er nog de complicatie dat de meeste fondsen een dollarrisico hebben. Een interessante optie in dit segment is het Pacific Asset Management (PAM) Senior Loans Fund, dat als een van de weinige fondsen ook een ‘share class’ aanbiedt met een dollarafdekking (deze afdekking kost nu wel zo’n 1,3% van het rendement omdat de Amerikaanse rente hoger staat dan die in Europa). Onze voorkeur gaat in dit segment ook uit naar een actief beheerd fonds omdat 2008 heeft laten zien wat er kan gebeuren als de liquiditeit in de markt ineens opdroogt en er tegelijkertijd een crisis uitbreekt. Hoe mooi de prestaties van de beleggingscategorie op lange termijn ook zijn, bank loans kunnen het dan lastig krijgen. PAM is nog een relatief jonge vermogensbeheerder, ontstaan in 2007 als onderdeel van de grote Amerikaanse verzekeraar Pacific Life. PAM specialiseert zich volledig op bedrijfsobligaties, met bank loans als nicheactiviteit (bank loans maken $2 miljard uit van de in totaal $5,5 miljard van het beheerde vermogen). De beleggingsstijl van het fonds bestaat uit drie pijlers: fundamentele analyse, focus op de grotere emissies en het inbouwen van ‘downside protection’. Dat laatste zien we terug aan de resultaten in 2008, toen de strategie (toen nog niet in fondsvorm) met 22% daalde en de Credit Suisse Leveraged Loans Index met 30% onderuit ging. Bij het beheer van het fonds staat de teambenadering voorop, met een nauwe communicatie tussen de beheerders en de analisten die beide ideeën naar voren moeten brengen en elkaar uitdagen. Er wordt zowel een topdown sectorallocatie toegepast als bottom-up obligatieselectie om de sectoren in te vullen. Zo wordt een voor risicovollere obligaties relatief geconcentreerde portefeuille gebouwd van tussen de 80 en 120 obligaties. Lees ook: Rustig weekje voor bedrijfsobligaties

---

Wie mag dit artikel niet missen? U kunt als abonnee dit artikel cadeau geven aan uw vrienden of familie. Klik bovenaan het artikel op de link en het artikel wordt per e-mail doorgestuurd.

---

Beleggingsfondsen die in obligaties zitten met een variabele rente – waaronder floating rate notes and bank loans – doen het uitstekend, vooral sinds Trump de verkiezingen won en de rente is opgelopen. Er zit nog meer in het vat, al zal de volatiliteit wel toenemen.

Obligaties doen het dit jaar niet zo goed als andere jaren. De Barclays Global Aggregate Bond Index staat tot en met november dit jaar op een rendement in euro’s van 2,3%. De meeste obligaties hebben het lastig omdat dit jaar de rente weer wat is opgelopen, vooral in de VS, sinds de verkiezing van Donald Trump tot de nieuwe president van de VS. Omdat Trump heeft aangekondigd te willen investeren in de Amerikaanse infrastructuur denken de markten dat de vraag naar geld zal toenemen, en dus ook de prijs ervan: de rente. Daarnaast lijkt Trump te staan voor minder bemoeienis van de centrale banken. Dat zou kunnen inhouden dat de rentemarkten meer aan zichzelf worden overgelaten, wat ook een renteopdrijvend effect kan hebben.

Maar de obligatiemarkten zijn groot en divers. Er zijn bepaalde segmenten die de laatste tijd hebben geprofiteerd: high yield en floating rate-obligaties. De high yield- of junk-obligaties profiteren al jaren van de zoektocht van beleggers naar rendement. Deze markt kreeg even een knauw toen de grondstoffen hard onderuit gingen (een groot deel van vooral de Amerikaanse high yield-markt bestaat uit energiebedrijven), maar dat is inmiddels al weer ruimschoots hersteld. Floating rate-obligaties, kortweg floaters genoemd, hebben een variabele rente. Dat is gunstig in een markt met stijgende rente, de rente op deze obligaties stijgt immers mee. Ook de markt voor floaters is divers. Een groot gedeelte van deze markt wordt gevormd door de zogeheten leveraged loans, ook wel senior-, bank- of syndicated loans genoemd. Dit zijn om verschillende redenen interessante obligaties. Ten eerste vanwege de eerder genoemde variabele rente, meestal Libor plus een opslag voor het risico van de obligaties. Daarnaast wordt er meestal onderpand geboden, bijvoorbeeld in de vorm van patenten, vastgoed of machines, vandaar dat de term ‘senior’ veel gebruikt wordt. Tot slot gaat het om leningen waarbij de bank tegelijkertijd ook geld verstrekt aan de betreffende onderneming, vandaar de term bank loans. Het betreffende bedrijf krijgt de benodigde financiering dus van zowel van de bank als van beleggers. Dat is positief omdat bankmedewerkers vaak goed ingewijd zijn in de financiën het bedrijf. De term ‘leveraged’ is voortgekomen uit het type bedrijf achter deze leningen: het zijn meestal bedrijven die al redelijk wat schuld op de balans hebben. Ze hebben een lage ‘credit rating’ en zijn daarmee vergelijkbaar met high yield. Alleen hebben high yield-obligaties meestal geen variabele rente, senioriteit en gelijktijdige bankfinanciering. Voor de goede orde, er zijn ook bank loans met een vaste rente, maar dat zijn uitzonderingen.

De markt voor bank loans is de laatste jaren booming, vooral in de VS, maar ook in Europa, waar deze markt tot nu toe onderontwikkeld was. Wat betreft grootte en liquiditeit loopt Europa overigens nog erg achter op de VS. Sinds 2013 worden er in deze obligatiemarkt ieder jaar meer deals gemaakt. The Wall Street Journal schreef eind 2014 al dat beleggers zo om bank loans staan te springen dat ze het niet altijd meer zo nauw nemen met de condities van de leningen. Dat is volgens de zakenkrant een teken dat de markt wellicht oververhit begint te raken. Hetzelfde geldt overigens voor high yield. Hier zijn de koersen nog veel harder gestegen dan de koersen van bank loans (zie grafiek). Dit jaar zijn Amerikaanse high yield-obligaties en bank loans in euro’s met maar liefst respectievelijk 18 en 9% gestegen (let wel, hier zit een dollar-effect in). Voor bank loans was de stijging in oktober en november 6,5%, de grootste stijging sinds de financiële crisis. Volgens persbureau Reuters ontstond deze bovengemiddelde stijging door stijgende olieprijzen, afnemende recessieangst en stijgende rente. Vorig jaar hadden bank loans het lastig. In dollars was er zelfs een klein verlies van 0,15%. De rente daalde toen en dat maakt bank loans minder aantrekkelijk, omdat de rentevergoeding op deze leningen dan ook lager wordt.
Volgens Pat Keon, analist bij Thomson Reuters Lipper is er dit jaar sprake van een ‘instroomexplosie’. Volgens hem kunnen ‘Trumps voorgestelde belastingverlaging en investeringsplannen de rente en inflatie en dus de vraag naar floaters verder aanwakkeren’. Particulieren hebben vooral geld gestopt in de ETF’s, zoals de iShares Floating Rate Bond (zie tabel). De verwachting is dat de vraag verder zal toenemen, omdat de kans op diverse renteverhogingen van de Fed groot is. De eerste nieuwe rentestap wordt algemeen verwacht op 14 december. Volgens Reuters liggen de biedingen bij nieuwe emissies van floaters steeds hoger. Tot en met november is er dit jaar alleen in de VS voor $683 miljard aan nieuwe emissies geplaatst, 3% meer dan dezelfde periode vorig jaar. Tot en met november was de netto-instroom van beleggers ruim $42 miljard, na een uitstroom van $21,8 miljard in geheel 2015. Min Xu van Moody’s verwacht dat de prestaties van bank loans volgend jaar verder zullen ‘stabiliseren’. Xu: ‘Het economisch klimaat is bevorderlijk voor de beleggingscategorie en de groep geïnteresseerde beleggers zal groter worden’. Keon is ook optimistisch: ‘de bank loan markt is ondergekocht’. Deze stelling onderschrijven we, zeker in vergelijking tot high yield. En veel particulieren beleggen nog niet in bank loans. Ook Neil Wessan van CIT Capital sluit zich bij de positieve consensus aan, maar ziet wel bubbleverschijnselen en waarschuwt voor aantal ‘unknows’ in het beleid van Trump.

Pacific Asset Management (PAM) Senior Loans Fund

Particuliere beleggers zijn voor het beleggen in floating-rate funds op de VS aangewezen. In Europa is deze markt nog relatief onderontwikkeld en vooral het domein van institutionele beleggers. Binnen het domein van de floaters vinden we vooral de bank loans interessant. Omdat Europese particuliere beleggers tot nu toe nog nauwelijks in deze markten beleggen, zal het niet gemakkelijk zijn om fondsen te kopen. Via vermogensbeheerders die zich hebben gespecialiseerd in fondsen moet het lukken. Anders zijn er altijd nog ETF’s (zie de tabel voor voorbeelden). Daarnaast is er nog de complicatie dat de meeste fondsen een dollarrisico hebben.

Een interessante optie in dit segment is het Pacific Asset Management (PAM) Senior Loans Fund, dat als een van de weinige fondsen ook een ‘share class’ aanbiedt met een dollarafdekking (deze afdekking kost nu wel zo’n 1,3% van het rendement omdat de Amerikaanse rente hoger staat dan die in Europa). Onze voorkeur gaat in dit segment ook uit naar een actief beheerd fonds omdat 2008 heeft laten zien wat er kan gebeuren als de liquiditeit in de markt ineens opdroogt en er tegelijkertijd een crisis uitbreekt. Hoe mooi de prestaties van de beleggingscategorie op lange termijn ook zijn, bank loans kunnen het dan lastig krijgen.

PAM is nog een relatief jonge vermogensbeheerder, ontstaan in 2007 als onderdeel van de grote Amerikaanse verzekeraar Pacific Life. PAM specialiseert zich volledig op bedrijfsobligaties, met bank loans als nicheactiviteit (bank loans maken $2 miljard uit van de in totaal $5,5 miljard van het beheerde vermogen). De beleggingsstijl van het fonds bestaat uit drie pijlers: fundamentele analyse, focus op de grotere emissies en het inbouwen van ‘downside protection’. Dat laatste zien we terug aan de resultaten in 2008, toen de strategie (toen nog niet in fondsvorm) met 22% daalde en de Credit Suisse Leveraged Loans Index met 30% onderuit ging. Bij het beheer van het fonds staat de teambenadering voorop, met een nauwe communicatie tussen de beheerders en de analisten die beide ideeën naar voren moeten brengen en elkaar uitdagen. Er wordt zowel een topdown sectorallocatie toegepast als bottom-up obligatieselectie om de sectoren in te vullen. Zo wordt een voor risicovollere obligaties relatief geconcentreerde portefeuille gebouwd van tussen de 80 en 120 obligaties.

Lees ook: Rustig weekje voor bedrijfsobligaties

---

Wie mag dit artikel niet missen? U kunt als abonnee dit artikel cadeau geven aan uw vrienden of familie. Klik bovenaan het artikel op de link en het artikel wordt per e-mail doorgestuurd.

---