Commentaar: Geen Trump en geen Brexit

De geschiedenis kent jaren die alom worden gezien als 'keerpunten' of op zijn minst 'historisch', zoals 1968 (Parijse studentenrevolte), 1989 (Val van de Berlijnse Muur), 2001 ('9/11') of 2008 (begin financiële crisis). Dit jaar is nog maar amper twee maanden oud, maar afgaande op de belangrijke nieuwsmedia kan het al bijna niet anders of 2016 wordt weer zo'n bijzonder jaar.

De algehele somberheid over alle rampspoed die ons dit jaar te wachten zou staan, deel ik absoluut niet

De belangrijkste elementen: de kiezersrevolte in de VS die Donald Trump naar het Witte Huis zal voeren en het uiteenvallen van Europa door een combinatie van Brexit en vluchtelingencrisis. Gebeurtenissen die er samen met een harde landing van de Chinese economie en het ongezonde beleid van de centrale banken voor gaan zorgen dat niet alleen de wereldeconomie, maar ook het gehele westerse systeem zoals wij dat kennen omver zal worden gekukeld. Foetsie ruim zeventig jaar naoorlogse westerse beschaving! Bent u er nog? Het mag duidelijk zijn dat ook wij zorgen hebben over de economie en het financiële systeem en dat er wel degelijk parallellen zijn met bijvoorbeeld 2008, zoals op deze plek onlangs nog beschreven op 22 januari. Maar de algehele somberheid over alle rampspoed die ons dit jaar te wachten zou staan, deel ik absoluut niet. Hiervoor heb ik zeker één belangrijke reden. De hierboven beschreven historische gebeurtenissen had (bijna) niemand van tevoren zien aankomen, omdat ze zo onwaarschijnlijk waren dat in ieder geval de massa er geen rekening mee hield. Nú lijkt het er in tegendeel soms op dat nog maar een minderheid verwacht dat - bijvoorbeeld - Europa níet uit elkaar zal vallen. Dat is niet alleen een wezenlijk verschil met 1968, 1989, 2001 en 2008, maar het houdt ook in dat de mensheid - hoe dom en onberekenbaar soms ook - nog tijd heeft om het onheil af te wenden. Maar ook al willen de Britten uit de EU of wordt het Schengen-verdrag opgeschort, dan nog zal de impact daarvan minder zijn dan zeg de aanslagen in New York of de val van Lehman Brothers. Om mezelf uit te dagen doe ik hierbij drie voorspellingen waarop ik aan het einde van het jaar zal terugkomen. De Britten stemmen in juni vóór een langer verblijf in de EU. Trump wordt in november níet gekozen als Amerikaanse president. En - last but nog least - de AEX eindigt 2016 binnen een heel normale bandbreedte tussen 10% winst en 10% verlies ten opzichte van de slotstand van 2015.

De geschiedenis kent jaren die alom worden gezien als ‘keerpunten’ of op zijn minst ‘historisch’, zoals 1968 (Parijse studentenrevolte), 1989 (Val van de Berlijnse Muur), 2001 (‘9/11’) of 2008 (begin financiële crisis). Dit jaar is nog maar amper twee maanden oud, maar afgaande op de belangrijke nieuwsmedia kan het al bijna niet anders of 2016 wordt weer zo’n bijzonder jaar.

De algehele somberheid over alle rampspoed die ons dit jaar te wachten zou staan, deel ik absoluut niet

De belangrijkste elementen: de kiezersrevolte in de VS die Donald Trump naar het Witte Huis zal voeren en het uiteenvallen van Europa door een combinatie van Brexit en vluchtelingencrisis. Gebeurtenissen die er samen met een harde landing van de Chinese economie en het ongezonde beleid van de centrale banken voor gaan zorgen dat niet alleen de wereldeconomie, maar ook het gehele westerse systeem zoals wij dat kennen omver zal worden gekukeld. Foetsie ruim zeventig jaar naoorlogse westerse beschaving!

Bent u er nog? Het mag duidelijk zijn dat ook wij zorgen hebben over de economie en het financiële systeem en dat er wel degelijk parallellen zijn met bijvoorbeeld 2008, zoals op deze plek onlangs nog beschreven op 22 januari. Maar de algehele somberheid over alle rampspoed die ons dit jaar te wachten zou staan, deel ik absoluut niet.

Hiervoor heb ik zeker één belangrijke reden. De hierboven beschreven historische gebeurtenissen had (bijna) niemand van tevoren zien aankomen, omdat ze zo onwaarschijnlijk waren dat in ieder geval de massa er geen rekening mee hield.

Nú lijkt het er in tegendeel soms op dat nog maar een minderheid verwacht dat – bijvoorbeeld – Europa níet uit elkaar zal vallen. Dat is niet alleen een wezenlijk verschil met 1968, 1989, 2001 en 2008, maar het houdt ook in dat de mensheid – hoe dom en onberekenbaar soms ook – nog tijd heeft om het onheil af te wenden. Maar ook al willen de Britten uit de EU of wordt het Schengen-verdrag opgeschort, dan nog zal de impact daarvan minder zijn dan zeg de aanslagen in New York of de val van Lehman Brothers.

Om mezelf uit te dagen doe ik hierbij drie voorspellingen waarop ik aan het einde van het jaar zal terugkomen. De Britten stemmen in juni vóór een langer verblijf in de EU. Trump wordt in november níet gekozen als Amerikaanse president. En – last but nog least – de AEX eindigt 2016 binnen een heel normale bandbreedte tussen 10% winst en 10% verlies ten opzichte van de slotstand van 2015.