Beleggen in hoogdividendaandelen is al sinds jaar en dag een populaire strategie. De laatste jaren is er nog meer belangstelling voor gekomen. Dat komt deels doordat defensieve beleggers die een alternatief zoeken voor de lage spaarrente op dividendaandelen zijn overgestapt. Een meer traditionele reden voor de populariteit van dividendaandelen is er ook: ze geven op de lange termijn meer rendement dan andere aandelen. In de figuur is te zien dat de MSCI World High Dividend duidelijk beter presteert dan de ‘gewone’ MSCI World. Sinds eind december 1999 hebben dividendaandelen 52,5 procentpunt meer rendement opgeleverd.
De betere prestaties van dividendaandelen zijn ook wetenschappelijk aangetoond. Er wordt in dit kader ook wel gesproken van het ‘dividendeffect’: bedrijven die zich richten op hogere uitkeringen aan beleggers zouden gedisciplineerder geleid worden. Andersom geredeneerd: bedrijven die juist weinig dividend aan beleggers uitkeren hebben de neiging de opgepotte middelen te gaan besteden aan bijvoorbeeld te dure overnames of te weinig rendabele investeringsprojecten. Sommige experts verklaren de betere prestaties van dividendaandelen ook door te wijzen op de geringere procentuele teruggang (‘drawdown’) in negatieve beursjaren. Ze blijven achter in goede beurstijden, maar omdat de teruggang beperkt is in mindere tijden komen beleggers in dividendaandelen uiteindelijk beter uit. In de meeste magere jaren presteren dividendaandelen inderdaad relatief beter, maar dit is geen wet. In de jaren 2007 en 2008 deden ze het slechter. De jaren 2000 en 2011 zijn de gloriejaren voor dividendbeleggers geweest.
Terug- en vooruitblik
Getrouw aan de ‘normale orde’ bleven dividendaandelen vorig jaar achter op de gestegen aandelenmarkten. De MSCI World High Dividend leverde een kleine drie procentpunt minder op dan de MSCI World. Daarmee deden dividendaandelen het voor het vierde jaar minder dan de ‘gewone markt’. De magere prestaties van de afgelopen vier jaar weerhoudt beleggers er (nog) niet van steeds meer geld in dividendaandelen te stoppen. Volgens Morningstar nam het belegd nettovermogen in wereldwijde dividendbeleggingsfondsen met ongeveer €300 mln toe. Maar, zo constateerde het onafhankelijke onderzoeksinstituut eveneens, de instroom neemt wél af. Over de periode 2011-2014 werd maar liefst €34,7 mrd extra in dividendaandelen geïnvesteerd (+345%). De €300 mln van vorig jaar steekt hier schril bij af. Sinds 2011 zijn er maar vijf maanden met netto-uitstroom geweest, allemaal in 2015. Een van de mogelijke oorzaken hiervoor is dat vorig jaar gezondheidszorg, duurzame consumentengoederen en technologie populair waren onder beleggers, sectoren waar dividendstrategieën doorgaans onderwogen zitten.
Onderzoek van Telegraph Money toont aan dat in 2015 maar liefst 25% van de dividendfondsen in het VK, traditioneel een land met veel hoogdividendaandelen, de uitkering aan eindbeleggers verlaagde. En dit is waarschijnlijk een andere oorzaak van de verminderde interesse van beleggers. In de VS hebben we vergelijkbare ontwikkelingen gezien, vooral door dividendverlagingen bij energie- en basismaterialenbedrijven.
Het grote probleem van dividendbeleggen is momenteel dat sectoren met een traditioneel hoog dividend, zoals energie, basismaterialen en de financiële sector, het moeilijk hebben. De eerste twee door de enorme dalingen van de grondstoffenprijzen. Sterker nog, we hebben hier al diverse (forse) dividendverlagingen gezien en bij de huidige lage grondstoffenprijzen zullen er nog meer volgen. Veel financials kunnen door hogere buffervereisten dividenden niet verhogen. Het zomaar aandelen kopen met een (nog) hoog dividend is een gevaarlijke strategie. De ‘dividend trap’ ligt altijd op de loer, maar nu meer dan anders.
Hoewel de risico’s van dividendbeleggen toenemen, moeten we tegelijkertijd constateren dat dividendaandelen het dit jaar beter doen dan brede markt: de MSCI World daalde in de eerste zes weken van het jaar 10,5%, de MSCI World High Dividend ‘slechts’ 6,7%. Daarmee bewijzen dividendaandelen opnieuw hun kracht in mindere beurstijden.
Actief beleggen
Uit rendementsoverzichten blijkt dat diverse actieve fondsen het laatste jaar de potentiële schade beperkt hebben kunnen houden. Een aantal fondsen heeft goed geanticipeerd op de slechte prestaties van bijvoorbeeld energie en basismaterialen. De spreiding in rendementen van actieve fondsen is evenwel groot. DWS Top Dividende (koploper in het klassement) profiteerde van de overweging van de defensieve consumentengoederen, telecom en nutsbedrijven, in combinatie met de onderweging van energie en de financiële sector. Het Kempen Global High Dividend Fund, eerder positief gerecenseerd in deze rubriek, zakte naar de middenmoot. Volgens Morningstar zat het gedisciplineerde raamwerk voor het selecteren van dividendaandelen het fonds ietwat in de weg. Er is een strikte dividendondergrens van 3,3%, maar door de stijging van de beurzen in de afgelopen jaren zijn er steeds minder aandelen die hieraan kunnen voldoen. Het NN Hoog Dividend Aandelenfonds zakte ook wat weg in het klassement, met name door de overweging van energie en basismaterialen. M&G Global Dividend, voormalig uitblinker in dit segment, deed het vorig jaar ronduit slecht, door vol in te zetten op energie en basismaterialen.
[su_box title="M&G Global Dividend Fund" radius="5"]M&G Global Dividend presteerde vijf jaar lang (2009-2013) bovengemiddeld en behoorde tevens in ieder van die vijf jaren tot de top van de best presterende fondsen in de categorie van dividendaandelen. Het fonds moest echter daarna de voorsprong weer helemaal weggeven, door de zware overweging in de geplaagde sectoren energie en basismaterialen. Het fonds wordt al sinds juli 2008 geleid door Stuart Rhodes, die al in 2004 bij de M&G ging werken. Hij wordt bijgestaan door Tom Dobell en Aled Smith en diverse onderzoeksafdelingen binnen de Britse vermogensbeheerder. Veel fondsen uit de categorie dividendaandelen hebben een geheel eigen strategie en dat geldt ook voor dit fonds. De nadruk ligt op aandelen die in staat zijn jaar na jaar het absolute dividend te laten groeien. Er wordt vooral gezocht naar bedrijven die meer kasstromen genereren dan de kosten van kapitaal: bedrijven met een hoge kasstroomrendement op het geïnvesteerde kapitaal zijn favoriet. De beheerders overleggen regelmatig met de bedrijven om te zien of de vrije kasstromen zich ook vertalen in een progressief beleggingsbeleid. Een dergelijke strategie kan er toe leiden dat de nadruk wordt gelegd op bedrijven die snel groeien. Rhodes zorgt er evenveel voor dat hij een balans houdt tussen deze hogere bèta-aandelen met een goed dividend en meer traditionele inkomstensectoren die doorgaans meer cyclisch van aard zijn. Soms wordt daarbij in bedrijven belegd die nu geen dividend uitkeren maar die tijdens een cyclische neergang een reorganisatie doorvoeren die later weer tot dividend moet leiden. Zoals gezegd is de energiesector overwogen, maar een deel van de aandelen in de portefeuille zijn bedrijven uit de energie-infrastructuur, zoals pijpleidingen. Die zijn in de algehele malaise van de energiesector ook hard gedaald, terwijl ze juist een dienstverlening bieden die onafhankelijk is van de energieprijzen. Het fonds heeft dus last van wat Rhodes ‘tijdelijke inefficiënties’ noemt. Een ander voorbeeld uit de sector basismaterialen is de grote weging van Methanex, een methanolproducent die hard onderuit is gegaan door de vermeende verwevenheid met de olieprijs. Rhodes is echter positief over Methanex, vanwege de sterke kasstromen en omdat het bedrijf erop gericht is het dividend te laten groeien. [/su_box]
Beleggen in hoogdividendaandelen is al sinds jaar en dag een populaire strategie. De laatste jaren is er nog meer belangstelling voor gekomen. Dat komt deels doordat defensieve beleggers die een alternatief zoeken voor de lage spaarrente op dividendaandelen zijn overgestapt. Een meer traditionele reden voor de populariteit van dividendaandelen is er ook: ze geven op de lange termijn meer rendement dan andere aandelen. In de figuur is te zien dat de MSCI World High Dividend duidelijk beter presteert dan de ‘gewone’ MSCI World. Sinds eind december 1999 hebben dividendaandelen 52,5 procentpunt meer rendement opgeleverd.
De betere prestaties van dividendaandelen zijn ook wetenschappelijk aangetoond. Er wordt in dit kader ook wel gesproken van het ‘dividendeffect’: bedrijven die zich richten op hogere uitkeringen aan beleggers zouden gedisciplineerder geleid worden. Andersom geredeneerd: bedrijven die juist weinig dividend aan beleggers uitkeren hebben de neiging de opgepotte middelen te gaan besteden aan bijvoorbeeld te dure overnames of te weinig rendabele investeringsprojecten. Sommige experts verklaren de betere prestaties van dividendaandelen ook door te wijzen op de geringere procentuele teruggang (‘drawdown’) in negatieve beursjaren. Ze blijven achter in goede beurstijden, maar omdat de teruggang beperkt is in mindere tijden komen beleggers in dividendaandelen uiteindelijk beter uit. In de meeste magere jaren presteren dividendaandelen inderdaad relatief beter, maar dit is geen wet. In de jaren 2007 en 2008 deden ze het slechter. De jaren 2000 en 2011 zijn de gloriejaren voor dividendbeleggers geweest.
Terug- en vooruitblik
Getrouw aan de ‘normale orde’ bleven dividendaandelen vorig jaar achter op de gestegen aandelenmarkten. De MSCI World High Dividend leverde een kleine drie procentpunt minder op dan de MSCI World. Daarmee deden dividendaandelen het voor het vierde jaar minder dan de ‘gewone markt’. De magere prestaties van de afgelopen vier jaar weerhoudt beleggers er (nog) niet van steeds meer geld in dividendaandelen te stoppen. Volgens Morningstar nam het belegd nettovermogen in wereldwijde dividendbeleggingsfondsen met ongeveer €300 mln toe. Maar, zo constateerde het onafhankelijke onderzoeksinstituut eveneens, de instroom neemt wél af. Over de periode 2011-2014 werd maar liefst €34,7 mrd extra in dividendaandelen geïnvesteerd (+345%). De €300 mln van vorig jaar steekt hier schril bij af. Sinds 2011 zijn er maar vijf maanden met netto-uitstroom geweest, allemaal in 2015. Een van de mogelijke oorzaken hiervoor is dat vorig jaar gezondheidszorg, duurzame consumentengoederen en technologie populair waren onder beleggers, sectoren waar dividendstrategieën doorgaans onderwogen zitten.
Onderzoek van Telegraph Money toont aan dat in 2015 maar liefst 25% van de dividendfondsen in het VK, traditioneel een land met veel hoogdividendaandelen, de uitkering aan eindbeleggers verlaagde. En dit is waarschijnlijk een andere oorzaak van de verminderde interesse van beleggers. In de VS hebben we vergelijkbare ontwikkelingen gezien, vooral door dividendverlagingen bij energie- en basismaterialenbedrijven.
Het grote probleem van dividendbeleggen is momenteel dat sectoren met een traditioneel hoog dividend, zoals energie, basismaterialen en de financiële sector, het moeilijk hebben. De eerste twee door de enorme dalingen van de grondstoffenprijzen. Sterker nog, we hebben hier al diverse (forse) dividendverlagingen gezien en bij de huidige lage grondstoffenprijzen zullen er nog meer volgen. Veel financials kunnen door hogere buffervereisten dividenden niet verhogen. Het zomaar aandelen kopen met een (nog) hoog dividend is een gevaarlijke strategie. De ‘dividend trap’ ligt altijd op de loer, maar nu meer dan anders.
Hoewel de risico’s van dividendbeleggen toenemen, moeten we tegelijkertijd constateren dat dividendaandelen het dit jaar beter doen dan brede markt: de MSCI World daalde in de eerste zes weken van het jaar 10,5%, de MSCI World High Dividend ‘slechts’ 6,7%. Daarmee bewijzen dividendaandelen opnieuw hun kracht in mindere beurstijden.
Actief beleggen
Uit rendementsoverzichten blijkt dat diverse actieve fondsen het laatste jaar de potentiële schade beperkt hebben kunnen houden. Een aantal fondsen heeft goed geanticipeerd op de slechte prestaties van bijvoorbeeld energie en basismaterialen. De spreiding in rendementen van actieve fondsen is evenwel groot. DWS Top Dividende (koploper in het klassement) profiteerde van de overweging van de defensieve consumentengoederen, telecom en nutsbedrijven, in combinatie met de onderweging van energie en de financiële sector. Het Kempen Global High Dividend Fund, eerder positief gerecenseerd in deze rubriek, zakte naar de middenmoot. Volgens Morningstar zat het gedisciplineerde raamwerk voor het selecteren van dividendaandelen het fonds ietwat in de weg. Er is een strikte dividendondergrens van 3,3%, maar door de stijging van de beurzen in de afgelopen jaren zijn er steeds minder aandelen die hieraan kunnen voldoen. Het NN Hoog Dividend Aandelenfonds zakte ook wat weg in het klassement, met name door de overweging van energie en basismaterialen. M&G Global Dividend, voormalig uitblinker in dit segment, deed het vorig jaar ronduit slecht, door vol in te zetten op energie en basismaterialen.
M&G Global Dividend Fund
M&G Global Dividend presteerde vijf jaar lang (2009-2013) bovengemiddeld en behoorde tevens in ieder van die vijf jaren tot de top van de best presterende fondsen in de categorie van dividendaandelen. Het fonds moest echter daarna de voorsprong weer helemaal weggeven, door de zware overweging in de geplaagde sectoren energie en basismaterialen. Het fonds wordt al sinds juli 2008 geleid door Stuart Rhodes, die al in 2004 bij de M&G ging werken. Hij wordt bijgestaan door Tom Dobell en Aled Smith en diverse onderzoeksafdelingen binnen de Britse vermogensbeheerder. Veel fondsen uit de categorie dividendaandelen hebben een geheel eigen strategie en dat geldt ook voor dit fonds. De nadruk ligt op aandelen die in staat zijn jaar na jaar het absolute dividend te laten groeien. Er wordt vooral gezocht naar bedrijven die meer kasstromen genereren dan de kosten van kapitaal: bedrijven met een hoge kasstroomrendement op het geïnvesteerde kapitaal zijn favoriet. De beheerders overleggen regelmatig met de bedrijven om te zien of de vrije kasstromen zich ook vertalen in een progressief beleggingsbeleid. Een dergelijke strategie kan er toe leiden dat de nadruk wordt gelegd op bedrijven die snel groeien. Rhodes zorgt er evenveel voor dat hij een balans houdt tussen deze hogere bèta-aandelen met een goed dividend en meer traditionele inkomstensectoren die doorgaans meer cyclisch van aard zijn. Soms wordt daarbij in bedrijven belegd die nu geen dividend uitkeren maar die tijdens een cyclische neergang een reorganisatie doorvoeren die later weer tot dividend moet leiden. Zoals gezegd is de energiesector overwogen, maar een deel van de aandelen in de portefeuille zijn bedrijven uit de energie-infrastructuur, zoals pijpleidingen. Die zijn in de algehele malaise van de energiesector ook hard gedaald, terwijl ze juist een dienstverlening bieden die onafhankelijk is van de energieprijzen. Het fonds heeft dus last van wat Rhodes ‘tijdelijke inefficiënties’ noemt. Een ander voorbeeld uit de sector basismaterialen is de grote weging van Methanex, een methanolproducent die hard onderuit is gegaan door de vermeende verwevenheid met de olieprijs. Rhodes is echter positief over Methanex, vanwege de sterke kasstromen en omdat het bedrijf erop gericht is het dividend te laten groeien.
