Goldman Sachs plays Moneyball
Drie jaar geleden kwam Moneyball uit. Een speelfilm met in de hoofdrol niet de sport, wel het spel daarachter. Sabermetrics revolutioneerde de manier waarop honkbalteams worden samengesteld, Goldman Sachs selecteert ermee 22 aandelen.
De Amerikaanse speelfilm Moneyball uit 2011 is gebaseerd op het gelijknamige boek van Michael Lewis. Dat boek verscheen acht jaar eerder en berust op ware feiten.
The Moneyball Years
Baseballteam Oakland Athletics kampt met financiële problemen én de beste spelers verlaten de ploeg én er is geen geld om ze te vervangen. Om toch resultaten te kunnen behalen, neemt het management eind jaren negentig een drastisch besluit. De spelers worden voortaan geselecteerd aan hand van compleet door de computer gegenereerde analyses.
Dankzij Sabermetrics vinden ze 22 spelers die door het merendeel van trainers en scouts worden genegeerd, om in financiële termen te blijven die ondergewaardeerd zijn. Ze winnen twintig wedstrijden op rij (nog steeds een record in het honkbal) en bereiken vier jaar op rij een plaats in de play-offs van de World Series, winnen doen ze echter nooit.
De periode 2000-2003 staat bekend als de Moneyball Years omdat die de manier waarop baseballteams worden samengesteld drastisch veranderde. Ook andere ploegen gingen overstag. Geavanceerde statistieken onthullen op een objectieve wijze de sterke punten van individuele spelers en naar gelang de spelsituatie moet je over andere kwaliteiten beschikken, waardoor je bij sommige spelers bepaalde minpunten voor lief neemt.
The Moneyball Method
Alsof er nog niet genoeg waarderingsratio’s en vergelijkingsmaatstaven bestonden, kwam in aanloop naar de World Series Robert Boroujerdi van Goldman Sachs aanzetten met drie populaire Sabermetrics voor de selectie van individuele aandelen. De finale van het Amerikaanse honkbalseizoen had overigens een Nederlands tintje. Oud-bondscoach Hensley Meulens won met zijn club San Francisco Giants woensdag (29 oktober) voor de derde keer in vijf jaar de World Series.
Worden individuele spelers op hun slaggemiddelde, home-runs en binnengeslagen punten beoordeeld, het doel van de sport is meer punten te maken dan de tegenpartij. Je moet dus een beter team hebben, niet de betere topspelers. Dus moet je kijken naar de variabelen zoals de Defensive Efficiency Ratio (DER), On-base plus Slugging Percentage (OPS) en de Value Over Replacement Player (VORP) het verschil kunnen maken op teamniveau.
DER beoordeelt het vermogen van teams om punten van de tegenstander te voorkomen als zij niet aan slag zijn. Vertaald naar aandelen spreek je van bedrijven met verhoudingsgewijs hoge vrije kasstroom (FCF).
OPS combineert het On-base Percentage en het slaggemiddelde, twee belangrijke vaardigheden. Het geeft een indruk van het vermogen van een speler om tot bij de honk te geraken, wat kracht kost en het vermogen om met precisie de bal te slaan. Vertaald naar aandelen moet je denken aan bedrijven met een sterke operationele kasstroom (OP CF) die en dividend betalen (Dividend Yield) en eigen aandelen inkopen (EPS Accretion)
VORP kijkt naar de teambijdrage van de speler vis-à-vis een imaginaire speler. Indien een topspeler voor zijn doen een slechte dag heeft, maar toch beter speelt dan andere spelers, is hij immer nog van waarde voor zijn team. Vertaald naar aandelen betekent dat je op zoek gaat naar bedrijven met een hoog rendement op geïnvesteerd kapitaal (CROCI) ten opzichte van de gemiddelde kostenvoet van de onderneming (WACC).
De DER-aandelen zijn:
De OPS-aandelen zijn:
De VORP-aandelen zijn:
Leg je de drie lijsten naast elkaar dan zie je dat Apple op alle drie voorkomt. De namen van Computer Sciences, International Paper en Macy’s duiken twee keer op. In totaal worden er dus niet 27 (3x 9), maar slechts 22 aandelen geselecteerd, wat overeenkomt met het aantal teamleden in de speelfilm.
Reuzebenieuwd of de onorthodoxe insteek van Goldman Sachs zich vertaalt in superieure beleggingsresultaten. Op zich leiden betere data tot meer inzicht, wat op zijn beurt zou moeten resulteren in een hoger rendement, maar computermodellen zijn in de financiële industrie verre van nieuw. @ Ivan Snurer
De Amerikaanse speelfilm Moneyball uit 2011 is gebaseerd op het gelijknamige boek van Michael Lewis. Dat boek verscheen acht jaar eerder en berust op ware feiten.
The Moneyball Years
Baseballteam Oakland Athletics kampt met financiële problemen én de beste spelers verlaten de ploeg én er is geen geld om ze te vervangen. Om toch resultaten te kunnen behalen, neemt het management eind jaren negentig een drastisch besluit. De spelers worden voortaan geselecteerd aan hand van compleet door de computer gegenereerde analyses.
Dankzij Sabermetrics vinden ze 22 spelers die door het merendeel van trainers en scouts worden genegeerd, om in financiële termen te blijven die ondergewaardeerd zijn. Ze winnen twintig wedstrijden op rij (nog steeds een record in het honkbal) en bereiken vier jaar op rij een plaats in de play-offs van de World Series, winnen doen ze echter nooit.
De periode 2000-2003 staat bekend als de Moneyball Years omdat die de manier waarop baseballteams worden samengesteld drastisch veranderde. Ook andere ploegen gingen overstag. Geavanceerde statistieken onthullen op een objectieve wijze de sterke punten van individuele spelers en naar gelang de spelsituatie moet je over andere kwaliteiten beschikken, waardoor je bij sommige spelers bepaalde minpunten voor lief neemt.
The Moneyball Method
Alsof er nog niet genoeg waarderingsratio’s en vergelijkingsmaatstaven bestonden, kwam in aanloop naar de World Series Robert Boroujerdi van Goldman Sachs aanzetten met drie populaire Sabermetrics voor de selectie van individuele aandelen. De finale van het Amerikaanse honkbalseizoen had overigens een Nederlands tintje. Oud-bondscoach Hensley Meulens won met zijn club San Francisco Giants woensdag (29 oktober) voor de derde keer in vijf jaar de World Series.
Worden individuele spelers op hun slaggemiddelde, home-runs en binnengeslagen punten beoordeeld, het doel van de sport is meer punten te maken dan de tegenpartij. Je moet dus een beter team hebben, niet de betere topspelers. Dus moet je kijken naar de variabelen zoals de Defensive Efficiency Ratio (DER), On-base plus Slugging Percentage (OPS) en de Value Over Replacement Player (VORP) het verschil kunnen maken op teamniveau.
DER beoordeelt het vermogen van teams om punten van de tegenstander te voorkomen als zij niet aan slag zijn. Vertaald naar aandelen spreek je van bedrijven met verhoudingsgewijs hoge vrije kasstroom (FCF).
OPS combineert het On-base Percentage en het slaggemiddelde, twee belangrijke vaardigheden. Het geeft een indruk van het vermogen van een speler om tot bij de honk te geraken, wat kracht kost en het vermogen om met precisie de bal te slaan. Vertaald naar aandelen moet je denken aan bedrijven met een sterke operationele kasstroom (OP CF) die en dividend betalen (Dividend Yield) en eigen aandelen inkopen (EPS Accretion)
VORP kijkt naar de teambijdrage van de speler vis-à-vis een imaginaire speler. Indien een topspeler voor zijn doen een slechte dag heeft, maar toch beter speelt dan andere spelers, is hij immer nog van waarde voor zijn team. Vertaald naar aandelen betekent dat je op zoek gaat naar bedrijven met een hoog rendement op geïnvesteerd kapitaal (CROCI) ten opzichte van de gemiddelde kostenvoet van de onderneming (WACC).
De DER-aandelen zijn:
De OPS-aandelen zijn:
De VORP-aandelen zijn:
Leg je de drie lijsten naast elkaar dan zie je dat Apple op alle drie voorkomt. De namen van Computer Sciences, International Paper en Macy’s duiken twee keer op. In totaal worden er dus niet 27 (3x 9), maar slechts 22 aandelen geselecteerd, wat overeenkomt met het aantal teamleden in de speelfilm.
Reuzebenieuwd of de onorthodoxe insteek van Goldman Sachs zich vertaalt in superieure beleggingsresultaten. Op zich leiden betere data tot meer inzicht, wat op zijn beurt zou moeten resulteren in een hoger rendement, maar computermodellen zijn in de financiële industrie verre van nieuw. @ Ivan Snurer
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.