Zonder rugdekking
Voor de AEX is het een matig jaar, al noteert die rond een meerjarig recordniveau. Wat voor de hoofdindex geldt, gaat ook op voor de Euro STOXX 50 en Wall Street. De S&P 500 grossiert in all-time highs, zij het zonder rugdekking van de small-caps.
2013 was een mooi beursjaar. Zowel de AEX en de Euro STOXX 50 persten er een plus uit van dik 17 procent, maar dit jaar stokt de winst op respectievelijk 4,8 en 3,8 procent. Het jaar 2014 telt nagenoeg nog drie volle maanden. Het kan dus nog alle kanten uit.
Ondertoon
Europese aandelenmarkten deinen in de regel mee met de ontwikkelingen op Wall Street. Als de koersen van de Dow Jones of de S&P 500 met procenten omhoog gaan, dan boeken de AEX en de Euro STOXX 50 veelal ook winst. Het omgekeerde is ook waar. Als in de Verenigde Staten de toonaangevende indices hard onderuit gaan, dan dalen ook de beursgraadmeters op het oude continent. En als de Dow Jones of de S&P 500 nieuwe all-time highs neerzetten, dan trekken de AEX en de Euro STOXX 50 zich graag daaraan op. Dat wil daarom nog niet zeggen dat ze prompt nieuwe hoogterecords laten optekenen, ze lonken met meerjarig recordniveaus.
El al staat dit jaar de teller van all-time highs bij de S&P 500 op 39, blijkt dat Amerikaanse smallcaps niet delen in het festijn van de large-caps. Niet alleen tekende de S&P 600 dit jaar slechts acht nieuwe hoogterecords op, op de koop toe kleurt de graadmeter voor smallcaps totdusver -4,8 procent rood tegenover +6,7 procent voor de S&P 500.
De uiteenlopende rendementsontwikkeling van de S&P 500 (SPX: large-caps) en de S&P 600 (SML: smallcaps) toont aan dat de ondertoon op Wall Street aan het veranderen is. Het beeld bij de STOXX Europe is soortgelijk. Ook daar zie je dat de large-caps (LCXP) het beter doen dan de smallcaps (SCXP). In een gezonde bullmarkt stijgen de koersen van economisch gevoelige aandelen sneller dan die van defensieve fondsen. Wanneer large-caps de overhand hebben op smallcaps, heeft de markt een hang naar gevestigde waarden. Het is een bekend gegeven dat in rijpe bullmarkten size-rotaties plaatsvinden van smallcaps naar large-caps. Na een lange periode van stijgende koersen komt de dag dat beleggers hun cyclische gazellen inruilen voor kwaliteitsaandelen. Dit kan zijn omdat ze twijfelen aan de economische groei, overmand worden door hoogtevrees of omdat de volatiliteit op de markten hen te veel wordt.
Diepteanalyse
Het is ook een bekend gegeven dat grondstoffen als laatste in de cyclus hun hausse doorlopen. In de herstelfase verdienen aandelen de voorkeur, maar zodra de economie op stoom komt, krijgen grondstoffen de bovenhand. Het is dan ook een teken aan de wand dat de prijs van ruwe olie blijft dalen. Nochtans zou je verwachten dat olie duurder wordt door de geopolitieke spanningen met ISIS in Irak en Syrië en de Russische separisten in Oekraïne.
Een blik op de grafiek van biotechaandelen en de halfgeleiderindustrie in de Verenigde Staten leert dat beide groeisectoren er conditioneel goed voor staan. Dat duidt erop dat de Amerikaanse economie immer nog de wind in de zeilen heeft. Daartegenover staat dat de VIX in de voorbije weken met meer dan veertig procent gestegen is. Gerustellend is dan weer dat de maatstaf van verwachte koersschommelingen van de S&P 500 met een waarde van rond de 16 nog steeds laag is.
Summa summarum
Ook al laat in de Verenigde Staten het kleine grut het afweten, economisch gevoelige aandelen staan immer nog op het netvlies van beleggers gebrand. Houd evenwel het niveau van 1.900 punten in de gaten. Zolang de S&P 500 er niet onder zakt, kun je spreken van een tijdelijke koersflauwte. De rally houdt nu al meer dan vijf jaar aan, zonder enige significante correctie in maanden. Zoekt de S&P 500 echter de drempel van 1.900 punten op, zijn wellicht de dagen van de bull geteld en is de kans groot dat het beursjaar 2014 in mineur eindigt, maar daar ga ik niet vanuit. @ Ivan Snurer
2013 was een mooi beursjaar. Zowel de AEX en de Euro STOXX 50 persten er een plus uit van dik 17 procent, maar dit jaar stokt de winst op respectievelijk 4,8 en 3,8 procent. Het jaar 2014 telt nagenoeg nog drie volle maanden. Het kan dus nog alle kanten uit.
Ondertoon
Europese aandelenmarkten deinen in de regel mee met de ontwikkelingen op Wall Street. Als de koersen van de Dow Jones of de S&P 500 met procenten omhoog gaan, dan boeken de AEX en de Euro STOXX 50 veelal ook winst. Het omgekeerde is ook waar. Als in de Verenigde Staten de toonaangevende indices hard onderuit gaan, dan dalen ook de beursgraadmeters op het oude continent. En als de Dow Jones of de S&P 500 nieuwe all-time highs neerzetten, dan trekken de AEX en de Euro STOXX 50 zich graag daaraan op. Dat wil daarom nog niet zeggen dat ze prompt nieuwe hoogterecords laten optekenen, ze lonken met meerjarig recordniveaus.
El al staat dit jaar de teller van all-time highs bij de S&P 500 op 39, blijkt dat Amerikaanse smallcaps niet delen in het festijn van de large-caps. Niet alleen tekende de S&P 600 dit jaar slechts acht nieuwe hoogterecords op, op de koop toe kleurt de graadmeter voor smallcaps totdusver -4,8 procent rood tegenover +6,7 procent voor de S&P 500.
De uiteenlopende rendementsontwikkeling van de S&P 500 (SPX: large-caps) en de S&P 600 (SML: smallcaps) toont aan dat de ondertoon op Wall Street aan het veranderen is. Het beeld bij de STOXX Europe is soortgelijk. Ook daar zie je dat de large-caps (LCXP) het beter doen dan de smallcaps (SCXP). In een gezonde bullmarkt stijgen de koersen van economisch gevoelige aandelen sneller dan die van defensieve fondsen. Wanneer large-caps de overhand hebben op smallcaps, heeft de markt een hang naar gevestigde waarden. Het is een bekend gegeven dat in rijpe bullmarkten size-rotaties plaatsvinden van smallcaps naar large-caps. Na een lange periode van stijgende koersen komt de dag dat beleggers hun cyclische gazellen inruilen voor kwaliteitsaandelen. Dit kan zijn omdat ze twijfelen aan de economische groei, overmand worden door hoogtevrees of omdat de volatiliteit op de markten hen te veel wordt.
Diepteanalyse
Het is ook een bekend gegeven dat grondstoffen als laatste in de cyclus hun hausse doorlopen. In de herstelfase verdienen aandelen de voorkeur, maar zodra de economie op stoom komt, krijgen grondstoffen de bovenhand. Het is dan ook een teken aan de wand dat de prijs van ruwe olie blijft dalen. Nochtans zou je verwachten dat olie duurder wordt door de geopolitieke spanningen met ISIS in Irak en Syrië en de Russische separisten in Oekraïne.
Een blik op de grafiek van biotechaandelen en de halfgeleiderindustrie in de Verenigde Staten leert dat beide groeisectoren er conditioneel goed voor staan. Dat duidt erop dat de Amerikaanse economie immer nog de wind in de zeilen heeft. Daartegenover staat dat de VIX in de voorbije weken met meer dan veertig procent gestegen is. Gerustellend is dan weer dat de maatstaf van verwachte koersschommelingen van de S&P 500 met een waarde van rond de 16 nog steeds laag is.
Summa summarum
Ook al laat in de Verenigde Staten het kleine grut het afweten, economisch gevoelige aandelen staan immer nog op het netvlies van beleggers gebrand. Houd evenwel het niveau van 1.900 punten in de gaten. Zolang de S&P 500 er niet onder zakt, kun je spreken van een tijdelijke koersflauwte. De rally houdt nu al meer dan vijf jaar aan, zonder enige significante correctie in maanden. Zoekt de S&P 500 echter de drempel van 1.900 punten op, zijn wellicht de dagen van de bull geteld en is de kans groot dat het beursjaar 2014 in mineur eindigt, maar daar ga ik niet vanuit. @ Ivan Snurer
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.