Volatiliteit: liever niet
Bij beleggen hoort risico. Spreiding is een manier om het te dempen, maar ook het kopen van aandelen met een lage volatiliteit. Minder risico leidt niet altijd tot een lager rendement, ook de afgelopen drie maanden niet.
Medio december van vorig jaar hoorde je her en der stemmen opgaan dat 2013 best wel eens het jaar van bèta zou kunnen worden.
Inmiddels is de maand april bijna halfweg en is bekend dat aandelen met een laag risico in het eerste kwartaal meer winst opleverden dan het marktgemiddelde. Verder weten we nu ook dat aandelen met een hoog risico beduidend slechter presteerden dan de beursindex en tot overmaat van ramp ook nog eens op verlies staan.
Het optimisme werd gevoed door de ijdele hoop dat de Europese schuldencrisis over zijn hoogtepunt heen was en het rotsvaste vertrouwen dat de economie in de Verenigde Staten de weg omhoog gevonden heeft.
Inmiddels zijn we vier maanden verder en blijkt dat de eurocrisis nog altijd sluimert en zomaar kan oplaaien. Het bankenprobleem in Cyprus heeft opmars van de Europese aandelenmarkten en de recordjacht op Wall Street niet verstoord, maar het toont wel aan dat de eurocrisis vrijwel uit het niets kan oplaaien. Ook de overtuiging dat de Amerikaanse arbeidsmarkt geleidelijk aan herstelt, kreeg vorige week een knauw.
De Europese schuldencrisis en de onzekerheid over de Amerikaanse economie zijn factoren die van invloed zijn op het beurssentiment. Als de eurocrisis andermaal onverhoopt opduikt of de economische zorgen in de Verenigde Staten in korte tijd groter worden, dan zal gewis de volatiliteit op de markten snel toenemen. Maar ook geopolitieke spanningen kunnen een stoorzender zijn. Indien de spanning tussen Noord- en Zuid-Korea escaleert, dan zal dat gewis aanleiding zijn tot grote koersschommelingen op de financiële markten.
Het kopen van aandelen met een laag risico, een lage volatiliteit als bescherming voor grote koersdalingen is een ijdele hoop. De maximale drawdown van een aandelenportefeuille is weliswaar kleiner dan die van beursindex, maar kan oplopen tot drie kwart daarvan. Dus als aandelenkoersen over een breed front met 40 procent omlaag schieten, dan denderen laagvolatiele aandelen gemiddeld genomen 30 procent omlaag.
Ondanks dat het beleggen in aandelen met een laag risico geen volwaardig alternatief is om zich te onttrekken aan grote koersdalingen, behoeden laagvolatiele aandelen pensioenfondsen en andere beleggers van veel ellende. Verkopen in een grote daling als de paniek toeslaat, is gemakkelijk, maar als het bloed door de straten vloeit om dan meteen terug in de markt te stappen, is bijzonder moeilijk. Het is juist op dit soort momenten dat beleggers rendement, veel rendement laten liggen.
Aandelen met een laag risico bezitten evenwel de onhebbelijke eigenschap dat zij tijdens een hausse de markt niet kunnen bijbenen, maar omdat zij in een neerwaartse markt beter dan de beurs presteren, genereren zij door de marktcyclus heen desondanks een hoger rendement. @ Ivan Snurer
Medio december van vorig jaar hoorde je her en der stemmen opgaan dat 2013 best wel eens het jaar van bèta zou kunnen worden.
Inmiddels is de maand april bijna halfweg en is bekend dat aandelen met een laag risico in het eerste kwartaal meer winst opleverden dan het marktgemiddelde. Verder weten we nu ook dat aandelen met een hoog risico beduidend slechter presteerden dan de beursindex en tot overmaat van ramp ook nog eens op verlies staan.
Het optimisme werd gevoed door de ijdele hoop dat de Europese schuldencrisis over zijn hoogtepunt heen was en het rotsvaste vertrouwen dat de economie in de Verenigde Staten de weg omhoog gevonden heeft.
Inmiddels zijn we vier maanden verder en blijkt dat de eurocrisis nog altijd sluimert en zomaar kan oplaaien. Het bankenprobleem in Cyprus heeft opmars van de Europese aandelenmarkten en de recordjacht op Wall Street niet verstoord, maar het toont wel aan dat de eurocrisis vrijwel uit het niets kan oplaaien. Ook de overtuiging dat de Amerikaanse arbeidsmarkt geleidelijk aan herstelt, kreeg vorige week een knauw.
De Europese schuldencrisis en de onzekerheid over de Amerikaanse economie zijn factoren die van invloed zijn op het beurssentiment. Als de eurocrisis andermaal onverhoopt opduikt of de economische zorgen in de Verenigde Staten in korte tijd groter worden, dan zal gewis de volatiliteit op de markten snel toenemen. Maar ook geopolitieke spanningen kunnen een stoorzender zijn. Indien de spanning tussen Noord- en Zuid-Korea escaleert, dan zal dat gewis aanleiding zijn tot grote koersschommelingen op de financiële markten.
Het kopen van aandelen met een laag risico, een lage volatiliteit als bescherming voor grote koersdalingen is een ijdele hoop. De maximale drawdown van een aandelenportefeuille is weliswaar kleiner dan die van beursindex, maar kan oplopen tot drie kwart daarvan. Dus als aandelenkoersen over een breed front met 40 procent omlaag schieten, dan denderen laagvolatiele aandelen gemiddeld genomen 30 procent omlaag.
Ondanks dat het beleggen in aandelen met een laag risico geen volwaardig alternatief is om zich te onttrekken aan grote koersdalingen, behoeden laagvolatiele aandelen pensioenfondsen en andere beleggers van veel ellende. Verkopen in een grote daling als de paniek toeslaat, is gemakkelijk, maar als het bloed door de straten vloeit om dan meteen terug in de markt te stappen, is bijzonder moeilijk. Het is juist op dit soort momenten dat beleggers rendement, veel rendement laten liggen.
Aandelen met een laag risico bezitten evenwel de onhebbelijke eigenschap dat zij tijdens een hausse de markt niet kunnen bijbenen, maar omdat zij in een neerwaartse markt beter dan de beurs presteren, genereren zij door de marktcyclus heen desondanks een hoger rendement. @ Ivan Snurer
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.