De paradox van veiligheid en risico
Beleggers die nog durven of moeten beleggen, kiezen meer en meer voor betrouwbare dividendaandelen. Immers in onzekere tijden is het dividend een baken. Die vlucht naar veiligheid is echter de bron van een nieuw risico.
Velen gaan ervan uit dat de rente nog enige tijd laag zal blijven. En ook al zou de financiële crisis over zijn hoogtepunt heen zijn, het duurt wellicht nog jaren vooraleer de economieën van westerse landen terug op kruissnelheid draaien.
In een economische omgeving met lage groei en historisch lage rentevoeten is het niet onlogisch dat de interesse voor aandelen groeit en in het bijzonder voor betrouwbare dividendaandelen. Veilig gewaande staatsobligaties betalen nauwelijks nog een coupon en met het dividend ben je min of meer verzekerd van een direct rendement. Maar wat nu veilig lijkt, kan in de toekomst heel anders zijn.
In hun zoektocht naar rendement komen beleggers steeds vaker uit bij aandelen van kwaliteitsbedrijven. Idealiter is de winstontwikkeling immuun voor economische tegenvallers en vertoont het een stijgende lijn dat grotendeels het product is van autonome groei. Verder moet het bedrijf niet alleen regelmatig een dividend betalen, het moet het ook in de toekomst verder kunnen verhogen. En bij voorkeur bezitten hun aandelen niet de ongewenste eigenschap van grote koersuitslagen te maken. Als belegger wil je immers toch rustig kunnen slapen.
Dit soort aandelen bestaan. Denk maar aan Danone, l’Oréal, Novartis of Royal Dutch. In feite voldoen drie kwart van de dividendaristocraten aan de gestelde eisen. Dat is ook de reden waarom ze onder beleggers zo geliefd zijn en als gevolg daarvan ook de bron van een niet te onderschatten risico.
Op de beurs kan alles zich anders ontwikkelen dan menigeen denkt. Wie aandelen koopt, moet geduld hebben en over stalen zenuwen beschikken om grote koersschommelingen te kunnen doorstaan. Als onervaren beleggers bij de volgende crisis zien dat de beurskoersen van goede dividendaandelen eveneens onderuit gaan, is de kans groot dat zij eieren voor hun geld kiezen en hun aandelen verkopen, waardoor de koersen nog sterker dalen. Dit geldt ook voor laagvolatiele aandelen die de laatste tijd aan populariteit winnen. Als op de beurs de emoties hoog oplopen, gaan ook zij hard omlaag.
Maar er hoeft nog niets eens sprake te zijn van een crisis of een panieksituatie. Er zijn ook beleggers die dividendaandelen kopen of hebben gekocht voor de korte termijn. Zodra zij denken dat met andere aandelen meer winst te rapen valt, verkopen zij prompt hun stukken. Zo'n sentimentverandering onder opportunisten kan een verkoopgolf uitlokken, waarvan andere beleggers de dupe van zijn. Her en der hoor je al stemmen opgaan dat in 2013 hoogvolatiele bèta-aandelen het mooie weer op de beurs zullen maken.
De hamvraag is: wat is het alternatief? Deze vraag heeft geen eenduidig antwoord. In de eerste plaats hangt het ervan af waarom u uw dividendaandelen heeft gekocht. Natuurlijk om winst te maken, maar gaat het u vooral om het dividend zelf of bent u meer geïnteresseerd in koerswinst? Maar ook: moet u van uw aandelen leven of beschikt u over andere inkomsten, zoals loon of pensioen. En hoe actief belegt u? Koopt u aandelen voor de langere termijn of wilt u regelmatig handelen? Wat eveneens maatgevend is, is hoe de keuze van uw aandelen totstandkomt. Gaat u zelf op zoek naar goede aandelen of laat u zich leiden door analyses van anderen? Allemaal vragen die een rol spelen.
Beleggers waar de schrik er goed in zit, kunnen hun risico verlagen door te spreiden over meerdere vermogenscategorieën en daarbinnen in onderling verschillende vermogenstitels. En het klinkt tegenstrijdig: verwacht het onverwachte. Middels putopties kunt u uw beleggingsportefeuille afdekken tegen onverhoopt verlies. Een dergelijke verzekering gaat wel ten koste van het rendement. Maar het beschermt tegen ongewenste koersdalingen en het biedt de mogelijkheid om van te voren paal en perk te stellen aan de grootte van een eventueel verlies.
Velen gaan ervan uit dat de rente nog enige tijd laag zal blijven. En ook al zou de financiële crisis over zijn hoogtepunt heen zijn, het duurt wellicht nog jaren vooraleer de economieën van westerse landen terug op kruissnelheid draaien.
In een economische omgeving met lage groei en historisch lage rentevoeten is het niet onlogisch dat de interesse voor aandelen groeit en in het bijzonder voor betrouwbare dividendaandelen. Veilig gewaande staatsobligaties betalen nauwelijks nog een coupon en met het dividend ben je min of meer verzekerd van een direct rendement. Maar wat nu veilig lijkt, kan in de toekomst heel anders zijn.
In hun zoektocht naar rendement komen beleggers steeds vaker uit bij aandelen van kwaliteitsbedrijven. Idealiter is de winstontwikkeling immuun voor economische tegenvallers en vertoont het een stijgende lijn dat grotendeels het product is van autonome groei. Verder moet het bedrijf niet alleen regelmatig een dividend betalen, het moet het ook in de toekomst verder kunnen verhogen. En bij voorkeur bezitten hun aandelen niet de ongewenste eigenschap van grote koersuitslagen te maken. Als belegger wil je immers toch rustig kunnen slapen.
Dit soort aandelen bestaan. Denk maar aan Danone, l’Oréal, Novartis of Royal Dutch. In feite voldoen drie kwart van de dividendaristocraten aan de gestelde eisen. Dat is ook de reden waarom ze onder beleggers zo geliefd zijn en als gevolg daarvan ook de bron van een niet te onderschatten risico.
Op de beurs kan alles zich anders ontwikkelen dan menigeen denkt. Wie aandelen koopt, moet geduld hebben en over stalen zenuwen beschikken om grote koersschommelingen te kunnen doorstaan. Als onervaren beleggers bij de volgende crisis zien dat de beurskoersen van goede dividendaandelen eveneens onderuit gaan, is de kans groot dat zij eieren voor hun geld kiezen en hun aandelen verkopen, waardoor de koersen nog sterker dalen. Dit geldt ook voor laagvolatiele aandelen die de laatste tijd aan populariteit winnen. Als op de beurs de emoties hoog oplopen, gaan ook zij hard omlaag.
Maar er hoeft nog niets eens sprake te zijn van een crisis of een panieksituatie. Er zijn ook beleggers die dividendaandelen kopen of hebben gekocht voor de korte termijn. Zodra zij denken dat met andere aandelen meer winst te rapen valt, verkopen zij prompt hun stukken. Zo'n sentimentverandering onder opportunisten kan een verkoopgolf uitlokken, waarvan andere beleggers de dupe van zijn. Her en der hoor je al stemmen opgaan dat in 2013 hoogvolatiele bèta-aandelen het mooie weer op de beurs zullen maken.
De hamvraag is: wat is het alternatief? Deze vraag heeft geen eenduidig antwoord. In de eerste plaats hangt het ervan af waarom u uw dividendaandelen heeft gekocht. Natuurlijk om winst te maken, maar gaat het u vooral om het dividend zelf of bent u meer geïnteresseerd in koerswinst? Maar ook: moet u van uw aandelen leven of beschikt u over andere inkomsten, zoals loon of pensioen. En hoe actief belegt u? Koopt u aandelen voor de langere termijn of wilt u regelmatig handelen? Wat eveneens maatgevend is, is hoe de keuze van uw aandelen totstandkomt. Gaat u zelf op zoek naar goede aandelen of laat u zich leiden door analyses van anderen? Allemaal vragen die een rol spelen.
Beleggers waar de schrik er goed in zit, kunnen hun risico verlagen door te spreiden over meerdere vermogenscategorieën en daarbinnen in onderling verschillende vermogenstitels. En het klinkt tegenstrijdig: verwacht het onverwachte. Middels putopties kunt u uw beleggingsportefeuille afdekken tegen onverhoopt verlies. Een dergelijke verzekering gaat wel ten koste van het rendement. Maar het beschermt tegen ongewenste koersdalingen en het biedt de mogelijkheid om van te voren paal en perk te stellen aan de grootte van een eventueel verlies.
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.