Patentoorlog zorgt voor nieuwe verhoudingen in technologiesector
Apple schikte afgelopen week een rechtszaak in China, won een Amerikaanse rechtszaak tegen Samsung en verloor een Engelse rechtszaak tegen HTC. Alle aanklachten over en weer, doen vermoeden dat de toekomst van de technologiesector eerder bepaald wordt in de rechtszaal dan in onderzoekscentra.
Technologiebedrijven klagen elkaar steeds vaker aan om zo een vaste stroom licentie-inkomsten aan te boren of om de introductie van een concurrerend product zoals een smartphone of tabletcomputer zo lang mogelijk tegen te houden. Voor beleggers is er zo een extra laag onzekerheid bijgekomen binnen deze bedrijfstak. Omdat er meestal tientallen zaken tegelijk lopen en de uitkomst zich vaak lastig laat voorspellen, is het ondoenlijk om elke aanklacht te analyseren. Het heeft meer zin om te kijken wat deze trend betekent voor de sector.
Strategisch wapen
De concurrentie van de grote technologiebedrijven heeft zich via patentzaken deels naar een ander terrein verplaatst, maar de onderlinge strijd is daardoor niet per se feller geworden. Hoewel Samsung en Apple elkaar regelmatig treffen in de rechtbank, is het Koreaanse concern bijvoorbeeld nog altijd de grootste toeleverancier van de iPhone-fabrikant. Rechtszaken zijn voor deze partijen vooral een strategisch wapen in plaats van een middel om een doorslaggevend concurrentievoordeel af te dwingen. Daarvoor ligt de innovatiesnelheid te hoog en de rechtspraak te traag. Dat werd in 2000 al duidelijk door de veroordeling van Microsoft voor monopolistisch gedrag, terwijl de bedrijven die hierdoor schade opliepen op dat moment al lang failliet of overgenomen waren.
Groot versus klein
De echte pijn van de toenemende patentstrijd wordt dan ook niet gevoeld door technologiereuzen zoals Apple, Samsung, Google en Microsoft maar door de kleine spelers binnen de sector. Deze bedrijfjes missen vaak een omvangrijke patentportefeuille of de financiële slagkracht om het intellectueel eigendom goed te verdedigen. In de huidige vorm is de patentwetgeving dus eerder een hulpmiddel voor grote technologieconcerns om hun dominante positie te handhaven dan een bescherming voor kleine innovatieve ondernemingen. Zolang daar niets aan verandert, zijn beleggers in de technologiesector waarschijnlijk het beste af met de grote namen.
Technologiebedrijven klagen elkaar steeds vaker aan om zo een vaste stroom licentie-inkomsten aan te boren of om de introductie van een concurrerend product zoals een smartphone of tabletcomputer zo lang mogelijk tegen te houden. Voor beleggers is er zo een extra laag onzekerheid bijgekomen binnen deze bedrijfstak. Omdat er meestal tientallen zaken tegelijk lopen en de uitkomst zich vaak lastig laat voorspellen, is het ondoenlijk om elke aanklacht te analyseren. Het heeft meer zin om te kijken wat deze trend betekent voor de sector.
Strategisch wapen
De concurrentie van de grote technologiebedrijven heeft zich via patentzaken deels naar een ander terrein verplaatst, maar de onderlinge strijd is daardoor niet per se feller geworden. Hoewel Samsung en Apple elkaar regelmatig treffen in de rechtbank, is het Koreaanse concern bijvoorbeeld nog altijd de grootste toeleverancier van de iPhone-fabrikant. Rechtszaken zijn voor deze partijen vooral een strategisch wapen in plaats van een middel om een doorslaggevend concurrentievoordeel af te dwingen. Daarvoor ligt de innovatiesnelheid te hoog en de rechtspraak te traag. Dat werd in 2000 al duidelijk door de veroordeling van Microsoft voor monopolistisch gedrag, terwijl de bedrijven die hierdoor schade opliepen op dat moment al lang failliet of overgenomen waren.
Groot versus klein
De echte pijn van de toenemende patentstrijd wordt dan ook niet gevoeld door technologiereuzen zoals Apple, Samsung, Google en Microsoft maar door de kleine spelers binnen de sector. Deze bedrijfjes missen vaak een omvangrijke patentportefeuille of de financiële slagkracht om het intellectueel eigendom goed te verdedigen. In de huidige vorm is de patentwetgeving dus eerder een hulpmiddel voor grote technologieconcerns om hun dominante positie te handhaven dan een bescherming voor kleine innovatieve ondernemingen. Zolang daar niets aan verandert, zijn beleggers in de technologiesector waarschijnlijk het beste af met de grote namen.
Michiel Pekelharing
Michiel Pekelharing (1976) schrijft sinds midden jaren ‘90 voor Beleggers Belangen, waar hij begon als junior (internet)redacteur. Inmiddels werkt hij als freelance financieel journalist. Naast zijn werk voor Beleggers Belangen is hij onder meer actief als hoofdredacteur van FondsNL. Michiel is gespecialiseerd in de aandelensectoren (bio)Chemie, Handel (zakelijk) en Industrie, en schrijft daarnaast veel over de ontwikkelingen op het vlak van beleggingsfondsen en ETF’s, gestructureerde producten en grondstoffen.