Aantrekkelijke aanvulling op de portefeuille

Hoewel sommige privé-transacties op de internationale kunstmarkt soms   gekenmerkt worden door controversiële en schimmige verkooppraktijken, zijn er wel degelijk uitstekende data van kunstveilingen die teruggaan tot 1815. Maar pas vanaf 1926 kan het rendement op kunst goed worden vergeleken met een groot aantal andere vermogenscategorieën. Uit de data die Citi heeft verzameld blijkt dat de kunstindex de afgelopen 88 jaar een jaarlijks gemiddeld rendement van 3,7% na inflatie heeft opgeleverd. Dat is minder dan de S&P500-index – en voorlopers – die een rendement 6,8% over de periode 1926-2014 liet zien. Wel presteerde kunst over deze periode beter dan goud (en andere grondstoffen), solide bedrijfsobligaties, cash en obligaties van opkomende landen. Kunst valt echter wel in de categorie risicovolle beleggingen, stelt Citi. Weliswaar wist de kunstindex aan de koersval van de tweede helft van 1987 te ontsnappen, maar in de periode 1929-1932 daalde 'kunst' met liefst 63% en dat was in lijn met de aandelenbeurs (-62%), aldus Citi. In de tweede helft van 2008 verloor de kunstindex bovendien 21,5% tegen 28,5% voor de Amerikaanse aandelenmarkt. Toch verdient kunst een plek in de minder liquide segmenten van beleggers die misschien ook al om andere redenen kunst zouden willen kopen. Voorwaarde is wel een beleggingshorizon van zeker tien jaar. Citi schat het rendement op beleggingen in kunst voor de lange termijn op jaarlijks gemiddeld zo'n 3% na inflatie (in dollars). Er zijn, zo geeft Citi toe, echter wel enige haken en ogen aan beleggen in kunst. De verhandelbaarheid van kunst is uiteraard minder dan die van aandelen of obligaties en er zijn risico's op vervalsing die je in andere markten niet hebt. Daar komt nog bij dat de kunstmarkt een unieke collectie van zeer diverse objecten is. Een belegger kan ook niet de hele kunstmarkt kopen zoals een belegger in Amerikaanse aandelen wel een ETF op de S&P500-index kan kopen of met één ETF grote delen van de obligatiemarkt kan afdekken. Dat neemt voor Citi echter niet weg dat beleggen in kunst – dat een relatief geringe correlatie met de aandelenmarkt heeft – best een functie in een gespreide portefeuille kan hebben.

Hoewel sommige privé-transacties op de internationale kunstmarkt soms   gekenmerkt worden door controversiële en schimmige verkooppraktijken, zijn er wel degelijk uitstekende data van kunstveilingen die teruggaan tot 1815. Maar pas vanaf 1926 kan het rendement op kunst goed worden vergeleken met een groot aantal andere vermogenscategorieën. Uit de data die Citi heeft verzameld blijkt dat de kunstindex de afgelopen 88 jaar een jaarlijks gemiddeld rendement van 3,7% na inflatie heeft opgeleverd. Dat is minder dan de S&P500-index – en voorlopers – die een rendement 6,8% over de periode 1926-2014 liet zien. Wel presteerde kunst over deze periode beter dan goud (en andere grondstoffen), solide bedrijfsobligaties, cash en obligaties van opkomende landen.

Kunst valt echter wel in de categorie risicovolle beleggingen, stelt Citi. Weliswaar wist de kunstindex aan de koersval van de tweede helft van 1987 te ontsnappen, maar in de periode 1929-1932 daalde ‘kunst’ met liefst 63% en dat was in lijn met de aandelenbeurs (-62%), aldus Citi. In de tweede helft van 2008 verloor de kunstindex bovendien 21,5% tegen 28,5% voor de Amerikaanse aandelenmarkt. Toch verdient kunst een plek in de minder liquide segmenten van beleggers die misschien ook al om andere redenen kunst zouden willen kopen. Voorwaarde is wel een beleggingshorizon van zeker tien jaar. Citi schat het rendement op beleggingen in kunst voor de lange termijn op jaarlijks gemiddeld zo’n 3% na inflatie (in dollars).

Er zijn, zo geeft Citi toe, echter wel enige haken en ogen aan beleggen in kunst. De verhandelbaarheid van kunst is uiteraard minder dan die van aandelen of obligaties en er zijn risico’s op vervalsing die je in andere markten niet hebt. Daar komt nog bij dat de kunstmarkt een unieke collectie van zeer diverse objecten is. Een belegger kan ook niet de hele kunstmarkt kopen zoals een belegger in Amerikaanse aandelen wel een ETF op de S&P500-index kan kopen of met één ETF grote delen van de obligatiemarkt kan afdekken. Dat neemt voor Citi echter niet weg dat beleggen in kunst – dat een relatief geringe correlatie met de aandelenmarkt heeft – best een functie in een gespreide portefeuille kan hebben.