Wat levert beleggen nou eigenlijk op?

Wie geld overhoudt en het opzij wil zetten, heeft globaal gezien de keuze uit twee mogelijkheden: sparen of beleggen. Als je kiest voor sparen, dan krijg je van de bank een vergoeding in de vorm van rente. Je weet van te voren welk rendement je zult behalen en je bent in grote mate ervan verzekerd dat je het ingelegde geld ook weer terugkrijgt. Maar zoals altijd Elk voordeel heeft zijn nadeel. Juist omdat sparen weinig risico met zich meebrengt, is het rendement laag. Vooral als je het vergelijkt met beleggen. Op dit moment levert sparen nauwelijks één procent rente op. Wie nu 10.000 euro op een vrij opneembare spaarrekening zet, is over 25 jaar 12.824 euro rijk. Zet je je geld op een spaardeposito, dan heb je bij een rentevergoeding van drie procent over 25 jaar een bedrag van 20.937 euro op je depositorekening staan. Koop je evenwel aandelen, dan mag je bij een periode van 25 jaar uitgaan van een rendement van 5 à 6 procent. Oftewel over 25 jaar staat er een bedrag van zo’n 38.133 euro op je beleggersrekening. Staat en valt met Dat eindbedrag staat en valt met de accuratesse van het vooropgestelde rendement. De vraag in hoeverre rendementen voorspeld kunnen worden, kent verrassenderwijs een paradoxaal antwoord. Hoe langer de beleggingshorizon, hoe groter de voorspelbaarheid. Over korte periodes hebben we vooral te maken met toevallige ontwikkelingen, maar hoe langer de periode hoe meer deze toevalsfactoren elkaar opheffen en de voorspelbaarheid toeneemt. Veronderstelt ook Het eindbedrag veronderstelt ook dat je als belegger emotioneel opgewassen bent tegen grote koersschommelingen en tussentijds forse waardedalingen van je beleggingen. In de voorbije 25 jaar produceerden Nederlandse hoofdaandelen inclusief dividend een bruto samengesteld jaarrendement van 7,6 procent- dit is dus exclusief gebeurlijke kosten. Door de jaren heen kreeg je tussentijds ook een verlies van 67 procent voor je kiezen, dat leert een blik op de matrixtabel van de AEX. Desondanks kun je stellen dat over eender welke periode het rendement in ruim 80 procent (rechtsonder) van de gevallen positief was.   Naar gelang wanneer je aandelen, obligaties of andere vermogenstitels (beleggingen) koopt en verkoopt, kunnen de verschillen groot zijn. Als je begin 1994 omgerekend 10.000 euro in de AEX investeerde en de opbrengst daarvan eind 2001 verkocht, dan realiseerde je in die acht jaar een gemiddeld jaarrendement van 16 procent, maar je keek tegen een zogeheten draw down (tussentijds verlies) aan van 42,2 procent. Stel echter dat je pas eind 2012 verkocht, dan zakt je jaarrendement naar 6 procent, mits je er niet voortijdig de brui aangaf doordat in het extreme geval je tussentijds verlies was opgelopen tot 67 procent. Met als grote uitzondering Athene…   …is het beeld op de Europese aandelenmarkten is niet wezenlijk anders dan in Amsterdam.   Omdat het beurssentiment op Wall Street in grote mate van invloed is op de stemming op de Europese markten, volgt hieronder de risico- en rendementsmatrix van de S&P 500.   De variant met dividendaandelen, de S&P 500 Dividend Aristocraten, oogt nog mooier en bewijst dat beleggen een alternatief voor langetermijnsparen kan zijn. Hoewel een tijdreeks van 25 jaar aan de korte kant is om harde conclusies eraan te verbinden, lijkt het erop dat je met betrouwbare dividendaandelen atijd winst maakt als je ze langer dan drie jaar vasthoudt.   En als je het over Amerikaanse aandelen hebt, dan kun je niet voorbij aan de NASDAQ, de Amerikaanse technologiebeurs.   Maar als je het echt over groeiwaarden wilt hebben, dan moet je toch een blik werpen op de NYSE Arca Biotech Index. Qua risico en rendement doen biotechnologieaandelen het beter dan de NASDAQ of zelfs de S&P 500 Dividend Aristocrats.   Aangezien goud de laatste jaren een populaire beleggingscategorie is, volgt hieronder de risico- en rendementsmatrix van het gele edelmetaal.   Indien je lonkt naar vastrentende waarden, dan leert de matrix van Amerikaanse overheidsobligaties dat je een belegging in schuldpapieren enkel moet aangaan als je het voornemen hebt ze tot de vervaldag aan te houden. Wie in collectieve fondsen belegt, kan in individuele jaren goed boeren, maar delft op termijn het onderspit van echte obligatiebeleggers.   Bovenstaande rendementen zijn niet gecorrigeerd voor valutaverschillen. Als de euro stijgt, drukt de hefboom van het valuta-effect het rendement en worden verliezen uitgediept. In 2002 tuimelde de S&P 500 zo’n 22 procent omlaag en doordat de euro 18 procent in waarde steeg, leden Europese beleggers met Amerikaanse aandelen per saldo 36 procent verlies. Andersom kan ook, neem vorig jaar: de S&P 500 sprokkelde een totaalrendement van 14 procent bijeen en ging de euro 12 procent kopje onder. Doordat en de waarde van je aandelen steeg en de waarde van de dollar realiseerde je in 2014 evewel een rendement van ruim 27 procent.   De risico- en rendementsmatrix van de euro ontsluiert ook dat hoewel de Europese eenheidsmunt door de jaren heen waardevast is tegenover de Amerikaanse dollar, er tussentijds op papier toch grote verliezen kunnen ontstaan als gevolg van tijdelijke koerszwakte van de euro. Kortom, wie belegt voor de lange termijn, mag zich niet gek laten maken door de waan van de dag. Dat geldt zowel voor beleggingen in Europese aandelen als in Amerikaanse aandelen alsook voor beleggingen in obligaties en grondstoffen. @ Ivan Snurer

Wie geld overhoudt en het opzij wil zetten, heeft globaal gezien de keuze uit twee mogelijkheden: sparen of beleggen. Als je kiest voor sparen, dan krijg je van de bank een vergoeding in de vorm van rente. Je weet van te voren welk rendement je zult behalen en je bent in grote mate ervan verzekerd dat je het ingelegde geld ook weer terugkrijgt.

Maar zoals altijd

Elk voordeel heeft zijn nadeel. Juist omdat sparen weinig risico met zich meebrengt, is het rendement laag. Vooral als je het vergelijkt met beleggen. Op dit moment levert sparen nauwelijks één procent rente op. Wie nu 10.000 euro op een vrij opneembare spaarrekening zet, is over 25 jaar 12.824 euro rijk. Zet je je geld op een spaardeposito, dan heb je bij een rentevergoeding van drie procent over 25 jaar een bedrag van 20.937 euro op je depositorekening staan. Koop je evenwel aandelen, dan mag je bij een periode van 25 jaar uitgaan van een rendement van 5 à 6 procent. Oftewel over 25 jaar staat er een bedrag van zo’n 38.133 euro op je beleggersrekening.

Staat en valt met

Dat eindbedrag staat en valt met de accuratesse van het vooropgestelde rendement. De vraag in hoeverre rendementen voorspeld kunnen worden, kent verrassenderwijs een paradoxaal antwoord. Hoe langer de beleggingshorizon, hoe groter de voorspelbaarheid. Over korte periodes hebben we vooral te maken met toevallige ontwikkelingen, maar hoe langer de periode hoe meer deze toevalsfactoren elkaar opheffen en de voorspelbaarheid toeneemt.

Veronderstelt ook

Het eindbedrag veronderstelt ook dat je als belegger emotioneel opgewassen bent tegen grote koersschommelingen en tussentijds forse waardedalingen van je beleggingen. In de voorbije 25 jaar produceerden Nederlandse hoofdaandelen inclusief dividend een bruto samengesteld jaarrendement van 7,6 procent- dit is dus exclusief gebeurlijke kosten. Door de jaren heen kreeg je tussentijds ook een verlies van 67 procent voor je kiezen, dat leert een blik op de matrixtabel van de AEX. Desondanks kun je stellen dat over eender welke periode het rendement in ruim 80 procent (rechtsonder) van de gevallen positief was.

 

Naar gelang wanneer je aandelen, obligaties of andere vermogenstitels (beleggingen) koopt en verkoopt, kunnen de verschillen groot zijn. Als je begin 1994 omgerekend 10.000 euro in de AEX investeerde en de opbrengst daarvan eind 2001 verkocht, dan realiseerde je in die acht jaar een gemiddeld jaarrendement van 16 procent, maar je keek tegen een zogeheten draw down (tussentijds verlies) aan van 42,2 procent. Stel echter dat je pas eind 2012 verkocht, dan zakt je jaarrendement naar 6 procent, mits je er niet voortijdig de brui aangaf doordat in het extreme geval je tussentijds verlies was opgelopen tot 67 procent.

Met als grote uitzondering Athene…

 

…is het beeld op de Europese aandelenmarkten is niet wezenlijk anders dan in Amsterdam.

 

Omdat het beurssentiment op Wall Street in grote mate van invloed is op de stemming op de Europese markten, volgt hieronder de risico- en rendementsmatrix van de S&P 500.

 

De variant met dividendaandelen, de S&P 500 Dividend Aristocraten, oogt nog mooier en bewijst dat beleggen een alternatief voor langetermijnsparen kan zijn. Hoewel een tijdreeks van 25 jaar aan de korte kant is om harde conclusies eraan te verbinden, lijkt het erop dat je met betrouwbare dividendaandelen atijd winst maakt als je ze langer dan drie jaar vasthoudt.

 

En als je het over Amerikaanse aandelen hebt, dan kun je niet voorbij aan de NASDAQ, de Amerikaanse technologiebeurs.

 

Maar als je het echt over groeiwaarden wilt hebben, dan moet je toch een blik werpen op de NYSE Arca Biotech Index. Qua risico en rendement doen biotechnologieaandelen het beter dan de NASDAQ of zelfs de S&P 500 Dividend Aristocrats.

 

Aangezien goud de laatste jaren een populaire beleggingscategorie is, volgt hieronder de risico- en rendementsmatrix van het gele edelmetaal.

 

Indien je lonkt naar vastrentende waarden, dan leert de matrix van Amerikaanse overheidsobligaties dat je een belegging in schuldpapieren enkel moet aangaan als je het voornemen hebt ze tot de vervaldag aan te houden. Wie in collectieve fondsen belegt, kan in individuele jaren goed boeren, maar delft op termijn het onderspit van echte obligatiebeleggers.

 

Bovenstaande rendementen zijn niet gecorrigeerd voor valutaverschillen. Als de euro stijgt, drukt de hefboom van het valuta-effect het rendement en worden verliezen uitgediept. In 2002 tuimelde de S&P 500 zo’n 22 procent omlaag en doordat de euro 18 procent in waarde steeg, leden Europese beleggers met Amerikaanse aandelen per saldo 36 procent verlies. Andersom kan ook, neem vorig jaar: de S&P 500 sprokkelde een totaalrendement van 14 procent bijeen en ging de euro 12 procent kopje onder. Doordat en de waarde van je aandelen steeg en de waarde van de dollar realiseerde je in 2014 evewel een rendement van ruim 27 procent.

 

De risico- en rendementsmatrix van de euro ontsluiert ook dat hoewel de Europese eenheidsmunt door de jaren heen waardevast is tegenover de Amerikaanse dollar, er tussentijds op papier toch grote verliezen kunnen ontstaan als gevolg van tijdelijke koerszwakte van de euro. Kortom, wie belegt voor de lange termijn, mag zich niet gek laten maken door de waan van de dag. Dat geldt zowel voor beleggingen in Europese aandelen als in Amerikaanse aandelen alsook voor beleggingen in obligaties en grondstoffen.

@ Ivan Snurer