Dividends are an investor’s best friend
De duikvlucht van de rente geeft aandelen een stevige duw in de rug. Het dividend maakt ze tot een waardig alternatief voor obligaties of spaarboekjes. Sparen is alleen leuk als het rente oplevert. Met andere woorden, dividend is het nieuwe sparen.
Geen enkele belegging gaat voorbij aan de beurs. Op termijn bieden aandelen een hoger rendement dan obligaties, die op hun beurt meer rendement opleveren dan spaargeld. Maar door de vrije val van de rente geldt dat nu ook voor de korte termijn.
Tina
Gestut door het goedkope geld van de centrale banken verkennen de aandelenmarkten aan weerszijden van de Atlantische Oceaan nieuwe all-time highs. De geldkraan van de Europese Centrale Bank duwt nu in de kernlanden van de eurozone de rente de dieperik in. In België, Duitsland, Finland, Frankrijk, Nederland en Oostenrijk kunnen de nationale overheden geld ophalen aan een negatieve vijfjaarsrente. Beleggers die de negatieve rentes niet lusten, kunnen uitwijken naar schuldpapieren van groeilanden of kiezen simpelweg voor aandelen. Het argument dat er geen alternatief is voor aandelen, gaat dus niet op. Het beleggen in obligaties van exotische groeilanden is echter ook niet voor iedereen weggelegd.
Tina, het acroniem van There is no alternative (er is geen alternatief), is een veelgehoord mantra wanneer het dividendrendement van aandelen hoger is dan de couponrente van obligaties. De impliciete boodschap van het letterwoord Tina is dat aandelen goedkoop zijn, maar door de dalende rentevoeten hadden die in de voorbije jaren behoorlijk de wind in de rug.
Saai is fraai
Door de bank genomen, is de beurs niet duur, maar ook niet goedkoop. De bodemrentes wijzen echter op een lange periode van lage groei en inflatie. Dat brengt met zich mee dat beleggers gezien de huidige stand van de economie in de eerstkomende twee jaar niet op een significante stijging van de rentevoeten moeten rekenen. Spaarders die voor aandelen kiezen, moeten niet voor koerswinstmaximalisatie gaan, maar voor inkomen. Het dividend is een waardig alternatief voor de rentebetalingen op spaardeposito’s of van staatspapieren.
De meeste beleggers zien niets in dividendaandelen. Ze denken dat het dividend altijd ten koste gaat van de vermogensgroei op de langere termijn. Op de koop toe zijn het vaak saaie bedrijven met herkenbare producten, maar ze keren wel een deel van hun winst uit aan beleggers. Die winstuitkering heet dividend. Dat is meestal zo’n drie procent van de koers. Dat klinkt niet veel, maar op termijn tikt het behoorlijk aan. Zeker bij bedrijven die elk jaar hun dividend verhogen, zoals de dividendaristocraten.
Valkuilen
Als beleggers doet u er goed aan zich niet blind te staren op het dividendrendement. Een percentage boven de tien procent is doorgaans een noodsignaal. Het extreem hoge dividendrendement is geen beloning voor het royale dividend, maar het is vaak het gevolg van sombere vooruitzichten. Daarnaast geldt onverminderd dat bij de focus op dividend noch de (lage) waardering van het aandeel, noch de vermogensstructuur van de onderneming, uit het oog verloren mag worden.
Het beleggen in dividendaandelen staat niet gelijk met kopen en niet meer omkijken. Wees beducht op gebeurtenissen die van invloed kunnen zijn op het dividendbeleid en met een goedgespreide beleggingsportefeuille reduceert u het aandelenrisico. Financiële markten zijn een marktplaats voor risico, niet voor goedkope vermogentitels zoals aandelen of voor groei, noch voor dividend. @ Ivan Snurer
Geen enkele belegging gaat voorbij aan de beurs. Op termijn bieden aandelen een hoger rendement dan obligaties, die op hun beurt meer rendement opleveren dan spaargeld. Maar door de vrije val van de rente geldt dat nu ook voor de korte termijn.
Tina
Gestut door het goedkope geld van de centrale banken verkennen de aandelenmarkten aan weerszijden van de Atlantische Oceaan nieuwe all-time highs. De geldkraan van de Europese Centrale Bank duwt nu in de kernlanden van de eurozone de rente de dieperik in. In België, Duitsland, Finland, Frankrijk, Nederland en Oostenrijk kunnen de nationale overheden geld ophalen aan een negatieve vijfjaarsrente. Beleggers die de negatieve rentes niet lusten, kunnen uitwijken naar schuldpapieren van groeilanden of kiezen simpelweg voor aandelen. Het argument dat er geen alternatief is voor aandelen, gaat dus niet op. Het beleggen in obligaties van exotische groeilanden is echter ook niet voor iedereen weggelegd.
Tina, het acroniem van There is no alternative (er is geen alternatief), is een veelgehoord mantra wanneer het dividendrendement van aandelen hoger is dan de couponrente van obligaties. De impliciete boodschap van het letterwoord Tina is dat aandelen goedkoop zijn, maar door de dalende rentevoeten hadden die in de voorbije jaren behoorlijk de wind in de rug.
Saai is fraai
Door de bank genomen, is de beurs niet duur, maar ook niet goedkoop. De bodemrentes wijzen echter op een lange periode van lage groei en inflatie. Dat brengt met zich mee dat beleggers gezien de huidige stand van de economie in de eerstkomende twee jaar niet op een significante stijging van de rentevoeten moeten rekenen. Spaarders die voor aandelen kiezen, moeten niet voor koerswinstmaximalisatie gaan, maar voor inkomen. Het dividend is een waardig alternatief voor de rentebetalingen op spaardeposito’s of van staatspapieren.
De meeste beleggers zien niets in dividendaandelen. Ze denken dat het dividend altijd ten koste gaat van de vermogensgroei op de langere termijn. Op de koop toe zijn het vaak saaie bedrijven met herkenbare producten, maar ze keren wel een deel van hun winst uit aan beleggers. Die winstuitkering heet dividend. Dat is meestal zo’n drie procent van de koers. Dat klinkt niet veel, maar op termijn tikt het behoorlijk aan. Zeker bij bedrijven die elk jaar hun dividend verhogen, zoals de dividendaristocraten.
Valkuilen
Als beleggers doet u er goed aan zich niet blind te staren op het dividendrendement. Een percentage boven de tien procent is doorgaans een noodsignaal. Het extreem hoge dividendrendement is geen beloning voor het royale dividend, maar het is vaak het gevolg van sombere vooruitzichten. Daarnaast geldt onverminderd dat bij de focus op dividend noch de (lage) waardering van het aandeel, noch de vermogensstructuur van de onderneming, uit het oog verloren mag worden.
Het beleggen in dividendaandelen staat niet gelijk met kopen en niet meer omkijken. Wees beducht op gebeurtenissen die van invloed kunnen zijn op het dividendbeleid en met een goedgespreide beleggingsportefeuille reduceert u het aandelenrisico. Financiële markten zijn een marktplaats voor risico, niet voor goedkope vermogentitels zoals aandelen of voor groei, noch voor dividend. @ Ivan Snurer
Ivan Snurer
Ivan Snurer (1965) studeerde in Brussel autotechnieken aan de Hogeschool voor Wetenschap en Kunst. Bij Volvo Cars was hij als productingenieur en later als kwaliteitsingenieur nauw betrokken bij de ontwikkeling en de assemblage van de Volvo 400-reeks in Born. Via een omweg in de Europese nucleaire industrie kwam hij medio jaren negentig terecht in de financiële wereld, nadat hij aan Nyenrode Business Universiteit zijn MBA-titel had behaald en zich aan de Erasmus Universiteit Rotterdam had verdiept in quantitative finance. Snurer publiceert sinds eind jaren negentig met enige regelmaat in de Belgische en Nederlandse financiële pers en schrijft sinds 2002 voor Beleggers Belangen. Hij is directeur van Quantalytica, een onafhankelijk adviesbureau dat onderzoek verricht naar de efficiëntie van beleggingsstrategieën en selectiemethodieken.